پدیده‌های اجتماعی و فضای مجازی

اینکه هر روز در بستر اجتماع شاهد نمایش پدیده های از قبیل کولبر و پلاسکو هستیم، حاصل ارتباط سریع و بدون مانعی است که در فضای مجازی به صدا درآمده و از این طریق هیچ راه گریزی از جانب سیاست‌ورزان و سیاست‌مداران نیست و ثمره آن همان حضور میلیونی افراد جامعه در استقبال از پیامدهای گوناگون آن است.

به گزارش عطنا به نقل از روزنامه شرق، در کنار خیلی از پدیده‌های اجتماعی امروزی که در سایه شبکه‌ها و رسانه‌های مستقیم و رودررو به ظهور می‌رسند، پدیده «کولبر» نیز جدا از سایر پدیده‌ها نمی‌تواند در زیر خاک یا برف مدفون شود و به‌ناچار راه خود را در مسیر آگاهی می‌یابد. اگر امروز صحبت از «کولبر» است و دیروز «حادثه پلاسکو» و نظیر آن در بسیاری از مکان‌ها و فضاهای دیگر، بسته به «هوشیاری اجتماعی» است که به انحاي گوناگون در کالبد اجتماع سر درآورده و تأثیر خود را بر فضای بسته گذاشته است. اینکه هر روز در بستر اجتماع شاهد نمایش این‌گونه از پدیده‌ها هستیم، حاصل ارتباط سریع و بدون مانعی است که در فضای مجازی به صدا درآمده و از این طریق هیچ راه گریزی از جانب سیاست‌ورزان و سیاست‌مداران نیست و ثمره آن همان حضور میلیونی افراد جامعه در استقبال از پیامدهای گوناگون آن است.  بپذیریم که جامعه ایرانی امروزه در کنار سایر جوامع از پنجره واقع‌بینی به بسیاری از اتفاق‌های طبیعی و غیرطبیعی به کیاست می‌نگرد و لحظه‌ای از وقوع آن غافل نمی‌ماند.  زمانی که پدیده‌ای خواه اجتماعی، خواه سیاسی رخ می‌دهد و علت آن به دلایلی بر کسی روشن نیست، از آن به‌عنوان «مجهول‌ اتفاق» یاد می‌کنند که این نظریه غالبا در جوامع توسعه‌نیافته معمول بوده و اکثرا با پیامدهای خاصی همراه است.  پدیده‌ای مانند «کولبر» و «حادثه پلاسکو» در واقع موضوعي است که دولت و شهرداری را در محک آزمایش قرار داده و پس از آگاهی از آن و ریشه‌یابی این‌گونه حوادث می‌تواند در هم‌گرایی «جامعه و سیاست» موفق باشد و فاصله‌ها را از هر حیث کمتر کند.  معمولا در جوامع پیشرفته هنگام وقوع چنین رویدادهایی، «هم‌اندیشی» راهکاری است که به انسجام و اهتمام همگانی ختم می‌شود و موجب تقویت و استحکام پایه‌های دولت است. در واقع در این جوامع دولت‌ها از چنین فرصت‌هایی که اتفاق‌ها و پدیده‌های اجتماعی در اختیار آنان قرار می‌دهد، به بهترین نحو در تکمیل و تعمیر بدنه خویش استفاده می‌کنند و راه را برای بروز اندیشه‌های بنیادی و اصلاحی می‌گشایند.
در آن سوی این واقعیت‌های سیاسی نیز دولت‌هایی وجود دارند که به فرصت‌سوزی شهرت داشته و از کمترین نصیبی در بهره‌برداری از این قبیل پدیده‌ها در ایجاد فضای سیاسی در بهینه‌سازی مسائل اجتماع و سیاست بی‌بهره‌ هستند.