استاد مددکاری دانشگاه علامه طباطبائی: در تمامی کشورها از جملهایران ستاد بحرانی وجود دارد که عملکرد این ستاد در زلزله اخیر خود دچار نوعی بحران شده است. در این راستا در زمان وقوع بحران پروتکلهایی وجود دارد که بر اساس آن میگویند، زمانی که هر سانحه طبیعی مثل زلزله اتفاق میافتد، چه پیشبینیهایی باید صورت گیرد.
به گزارش عطنا، دکتر محمود حریرچی، استاد جامعهشناسی دانشگاه در یادداشتی در روزنامه آرمان به مسئله رسیدگی به آسیبدیدگان بعد از زلزله کرمانشاه اشاره کرده است که در پی میآید؛
در تمامی کشورها از جملهایران ستاد بحرانی وجود دارد که عملکرد این ستاد در زلزله اخیر خود دچار نوعی بحران شده است. در این راستا در زمان وقوع بحران پروتکلهایی وجود دارد که بر اساس آن میگویند، زمانی که هر سانحه طبیعی مثل زلزله اتفاق میافتد، چه پیشبینیهایی باید صورت گیرد. از این رو اصلیترین پیشبینیها در درجه اول چادر و پس از آن خوراک، مواد غذایی و لوازم گرمکننده است.
از آنجایی که در ماههای آینده فصل سرما در پیش است، برای تامین امنیت زلزلهزدگان از هر حیث 2 راه پیش روست. از سویی باید افراد زلزلهزده و آسیبدیده را موقتا به مکانهای سرپوشیده مثل ساختمانهای اداری، مدارس سالم و حتی به روستاها یا شهرستانهایی که صدمه ندیدهاند منتقل کرد. نکته دوم اینکه باید چادرها را همراه وسایل گرمکننده کافی در اختیار افراد قرار دهند.
از این رو در هر 2 مورد بهویژه مورد نخست باید بسیج عمومی شکل بگیرد و فراخوانی داده شود که همه در این عرصه به کمک زلزلهزدگان بشتابند. از طرف دیگر مسکنها، ادارت دولتی، سازمانها، کارخانهها و هرمکانی که بتواند سر پناهی امن برای حادثهدیدگان باشد، برای مدتی که یک کمپ یا اسکان موقت برای حادثهدیدگان فراهم شود باید در اختیار زلزلهزدگان قرار گیرد. باید در این راستا عزمی ملی صورت گیرد که حداقل افرادی مثل زنان، کودکان و سالمندان که درجه آسیبپذیری بالاتری دارند، به نقاط امن سرپوشیده منتقل شوند.
برخی مکانها هستند که باید در شرایط بحرانی حادثهدیدگان در آنجا اسکان یابند، مثل بیمارستانها که اتاقهای خالی بسیار دارند و میتوانند افراد زیادی را در خود جای دهند. سازمانها و ادارات دولتی نیز میتوانند تا مدتی اتاقهای خود را در اختیار مردم مصیبتزده قرار دهند تا آسیبدیدگان تا مدتی در سرپناهی گرم زندگی کنند. گرچه این مساله تا زمانی خواهد بود که مسکنهای موقت و چادرهای برزنتی مستقر شود، وسایل گرمایشی مثل چراغ والور و امکانات دیگر در آنها قرارداده شود و سپس افراد به آنجا منتقل گردند. زلزله اخیر در غرب کشور باید تجربهای باشد تا در آینده آمادگی لازم برای اینگونه حوادث طبیعی در کشور و دستگاههای مسئول وجود داشته باشد.
همهجا زلزله، پسزلزلههای روانی و اجتماعی به همراه دارد که متعاقب آن باید پیشبینیهای لازم صورت گیرد. گرچه اتفاق تلخ رخداده در غرب کشور برای عدهای بازهم درس عبرت نخواهد شد تا برای آینده از هماکنون چارهاندیشی کنند. همانطور که گفته شد انتقال افراد سانحهدیده به مراکز مختلف راه چاره پیش روست تا بتوان مسکنهای موقت برای حادثهدیدگان مهیا کرد. باید ستاد مدیریت بحران کشوری آموزشهای لازم را به افراد مختلف بیاموزد تا زمانی که اتفاقی رخ میدهد، تا این حد خلف وعده صورت نگیرد.
بسیار گفته میشود که کشور بهلحاظ امکانات هیچ کموکاستی ندارد، اما زمان چنین اتفاقاتی بازهم منتظر کمک مردم میمانند. گرچه کمکهای مردم همیشه به مدد آسیبدیدگان رسیده، اما این مساله از وظایف مسئولان برای خدماترسانی بهینه به زلزلهزدگان چیزی کم نمیکند.