این نوع گفت و گو بار روانی مردم را سبک می‌کند

رئیس جمهوری نسبت به گذشته غیررسمی‌تر و نزدیک‌تر به مذاق عامه سخن گفت و تا حدود قابل توجهی از ارائه گزارش‌های خشک و رسمی آماری و نموداری که مردم چندان با آن ارتباط برقرار نمی‌کنند، فاصله گرفت و در عوض به سخنانش بیشتر جنبه توضیحی و توصیفی داد.

به گزارش عطنا، به نقل از  ایران، محمدمهدی فرقانی، کارشناس رسانه و استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی گفت: گفت‌و‌گوی شامگاه دوشنبه رئیس جمهوری با رضا رشید‌پور مجری نام آشنای تلویزیون با همه گفت‌و‌گوهای پیشین و گزارش‌هایی که حسن روحانی در گذشته با حضور در تلویزیون به مردم ارائه کرد، متفاوت و نسبت به آنها بهتر بود. این گزاره البته به آن معنا نیست که ممکن نبود این گفت‌و‌گو بهتر و تأثیرگذارتر از این طراحی شود. اما این گفت‌و‌گو چند نقطه قوت داشت که می‌شود با تأکید بر آنها چنین گفت‌و‌گوهایی را تقویت کرد.

یکی از نقاط قوت انتخاب مجری متفاوت بود. اجرای رشید‌پور در این گفت‌و‌گو دو ویژگی ایجاد کرده بود. نخست آنکه او زنده‌تر و پویا‌تر از مجریان پیشین برنامه را پیش برد؛ او سؤالات را خودمانی‌تر مطرح کرد؛ در برخی لحظات با مصاحبه شونده تعامل داشت و از آن حالت رسمی و خشکی که بر گفت‌و‌گوهای گذشته حاکم بود، فاصله گرفت.

سؤالاتی که در این گفت‌و‌گو مطرح شد نیز در ضمن حفظ حریم‌ها و چارچوب‌های حاکم نسبت به سؤالاتی که قبلاً مطرح می‌شد تا حدودی بی‌پرده‌تر بود. این شیوه طرح سؤال می‌توانست و می‌تواند بار روانی مردم را سبک‌تر کرده و نوعی آرامش را القا کند. زیرا مردم در چنین نوع پرسش و پاسخی بیشتر این احساس را دارند که حرف دل‌شان مطرح می‌شود.

البته همچنان این امکان وجود دارد که گفت‌و‌گو عمیق‌تر، چالشی‌تر و اقناع‌کننده‌تر برگزار شود. اما در قیاس این گفت‌و‌گو با گفت‌و‌گوهای گذشته این احساس به مخاطب بیشتر منتقل می‌شد که گویی بخشی از حرف‌ها و مطالبات انباشته شده‌اش مطرح می‌شود.

در سمت مقابل شخص رئیس جمهوری نیز نسبت به گذشته غیررسمی‌تر و نزدیک‌تر به مذاق عامه سخن گفت و تا حدود قابل توجهی از ارائه گزارش‌های خشک و رسمی آماری و نموداری که مردم چندان با آن ارتباط برقرار نمی‌کنند، فاصله گرفت و در عوض به سخنانش بیشتر جنبه توضیحی و توصیفی داد. بنابراین اگر چه هنوز سخنان رئیس جمهوری با انتظارات عمومی برای پاسخگویی به مطالبات‌شان فاصله داشت؛ اما او سعی کرد ملموس‌تر، ساده تر، قابل فهم‌تر صحبت کند.

همچنین با توجه به انتقادات مخاطبان نسبت به مطرح نشدن برخی موضوعات و سؤالات جامعه در این گفت‌و‌گو آنچه باید مورد توجه قرار گیرد، آن است که در طرح سؤال باید اولویت‌های عمومی مد نظر قرار گیرد. ممکن است برخی مطالبات عمومی قابل تحقق یا دقیق نباشد اما نباید فراموش کنیم که مطالبه مطالبه است و باید به آن پاسخ داده شود.

در اولویت‌بندی سؤالات اگر چه شبکه‌های اجتماعی شاخص خوبی هستند اما در واقع باید با مراجعه به روزنامه نگاران حرفه‌ای که در میان مردم هستند و با فراهم آوردن امکان جمع‌آوری سؤالات آنها این اولویت‌بندی انجام شود. در هر حال طبیعی است که پس از انجام هر برنامه گفت‌و‌گویی میدان نقد و بررسی باز است و اتفاقاً فرصت مناسبی فراهم است تا دستگاه رسانه‌ای ریاست جمهوری از این انتقادات برای طراحی بهتر گفت‌و‌گوهای آینده استفاده کند.