همایش «جهانی شدن و کانون های فرهنگی بدیل؛ گفتوگوهای فرهنگی ـ تمدنی ایران و آلمان» با حضور اندیشمندان و استادان داخلی و خارجی در دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.
به گزارش
عطنا و به نقل از
روابط عمومی دانشگاه، دکتر حسین سلیمی، رئیس دانشگاه در مراسم افتتاحیه این همایش در سخنانی ضمن خوش آمد گویی به مهمانان شرکتکننده در این همایش بینالمللی به معرفی دانشگاه علامه طباطبائی و ظرفیتهای آن به خصوص در حوزه نظریهپردازی در حوزه علوم انسانی و اجتماعی پرداخت.
او گفت: دانشگاه علامه طباطبائی تنها دانشگاه تخصصی علوم انسانی و به عنوان یکی از ۱۳ دانشگاه برتر کشور و بانی ظریهسازی در حوزه تخصصی خود در ایران است و دلیل اصلی این ادعا نیز برگزاری بیش از ۲۵۰ کرسی نظریهپردازی جدید توسط استادان این دانشگاه بوده که در خصوص ارائه و راهکار حل برخی از مشکلات عینی و اجرائی در حوزههای مختلف ارائهشده است.
رئیس دانشگاه با استقبال از برگزاری اینگونه نشستها و همایشها افزود: برگزاری این همایشها و کنفرانسها با موضوعات خاص فرهنگی بر اساس گفتوگو میتواند بسیار مفید باشد. او با اشاره به عنوان همایش و موضوعات مطرحشده در آن از جمله جهانی شدن، فرهنگ و گفت وگو، این مباحث را مهم و قابل طرح برشمرد و با طرح سه سؤال در خصوص جهانیشدن و نقش گفت وگوهای تمدنی در آن سخنرانی خود را پیش برد.
دکتر سلیمی با طرح این پرسش که معنای جهانیشدن چیست؟ بیان داشت: آیا جهانیشدن به معنای غربی شدن است یا به معنای شکل گیری فرهنگی جهانی است؟ آیا این نوعی از تمایز و برجسته سازی آمریکایی و حذف تدریجی فرهنگهای مختلف است؟
او در این خصوص افزود: برخی از متفکران مانند «گوردن» معتقدند که جهانیشدن یک بازار جهانی فوقالعاده برای به دست آوردن ارزشها و ایدهها است. او با اشاره به تعریف «بوردیو» از جهانیشدن بیان کرد: جهانیشدن یک حوزه با نام تجاری جدید و پلی ارتباطی بین کار و ساختار در عرصه جهانی و ایجاد نوع جدیدی از تحولات بینالمللی است.
او اضافه کرد: جهانیشدن هنوز نمیتواند در مرزهایی خارج از فضاهای جغرافیایی قرار گیرد؛ اما همچنین، فرهنگ دیگر در چارچوب حاکمیت ها محدود و منحصر نمیشود.
رئیس دانشگاه با اشاره به این نکته که میتوانیم در یک زمینه جهانی برای فرهنگهای مختلف سخن بگوییم، افزود: بنابراین میتوانیم ذیل مفهوم جهانی شدن در مورد یک زمینه جهانی مشترک برای فرهنگهای مختلف سخن بگوییم، فرهنگ هایی که مواردی متشابه و در موارد دیگر متفاوت هستند.
عضو گروه آموزشی روابط بینالملل دانشگاه سپس با بیان سؤال دوم خود که آیا تنوع پذیری فرهنگی و محافظهکاری فرهنگی میتواند یک نگرانی و یا اینکه مزیت باشد گفت: برخی فکر میکنند که فرهنگ فرآورده ای دولتی است که توسط دولتها شکلگرفته است. برخی از نظریهپردازان نیز فرهنگ را از دولت جدا میکنند و آن را چیزی می دانند که در زمینه هنر، آزادی، سیستم ارزشها و دین معنا می یابد. او تصریح کرد: معتقدم فرهنگ یک سیستم نماد است و ارزش ها، عادتها و ایدههایی که در نمادها ظاهر میشوند، شبکههای متصل شده از نمادهای فرهنگی را تشکیل میدهند. او در این خصوص افزود: فرهنگها سیستمهای سیالی هستند و مانند ابرهای متحرک در محیط جهانی تعامل میکنند.
دکتر سلیمی در ادامه سخنانش با طرح سؤال سوم در خصوص گفت وگوی بین فرهنگ ایرانیان و آلمانی است گفت: برای ما ایرانیان، فرهنگ آلمانی، همان چیزی است که دولت آلمان پس از سال ۱۸۷۰ از آن ساخته شده است؛ بنابراین مطمئن هستم که برای آلمانیها نیز فرهنگ ایرانی همان چیزی است که ایران از آن ساخته است.
او در این خصوص اضافه کرد: آنچه فیلسوفان بزرگ آلمانی به شبکه جهانی دانش ارائه می کنند خود نوعی از دستاوردهای فرهنگ آلمانی است. همانگونه که متفکران ایرانی فرهنگ ایرانی را در آثارشان نمایندگی و بازنمایی می کنند و آن چیزی است که میتوانیم از شیوه زندگی مردم ایران تفسیر کنیم.
رئیس دانشگاه در پایان سخنان خود تصریح کرد: برای پاسخ دادن به این سؤالها، ضروری است تا بیشتر درباره یکدیگر صحبت و گفت وگوی سازنده داشته باشیم و نیازمند این هستیم تا درک و ایدههای مشترک داشته باشیم.