عضو هیئت علمی اقتصاد دانشگاه امام حسین(ع) بهینهسازی چرخه صنایع داخلی را مهمترین گام برای حمایت از کالای ایرانی عنوان کرد و گفت: با توجه به کارنامه پنج سال اخیر دولت در حوزه اقتصادی، تحقق بهینهسازی چرخه صنایع داخلی بسیار مشکل است.
به گزارش عطنا به نقل از خبرگزاری اقتصادی ایران، محمدرضا مهدیاراسماعیلی در گفتوگو با خبرنگار فارس در اهواز، اظهار کرد: اگر قرار است به سمت حمایت از کالای ایرانی برویم، دستگاههای دولتی باید اولا از تولید کالایی حمایت کنند که مورد استفاده و مصرف مردم قرار بگیرد و ثانیا امکان تولید بهینه آن وجود داشته باشد که برای این موضوع دو مثال میآورم.
وی افزود: مثلا ما میگوییم باید از تولید پوشاک ایرانی حمایت کرد زیرا هم از واردات جلوگیری میشود و هم اشتغالزایی را در پی دارد اما نکته مهمی وجود دارد، اگر کل مصرف پوشاکی که در کشور وجود دارد و در کل میزان پارچهای که برای البسه استفاده میشود را میزان مصرف پارچه و پوشاک در نظر بگیریم و آن را با میزان تولید پوشاک داخلی مقایسه کنیم، به این نتیجه میرسیم که هیچ تناسبی بین این دو مولفه وجود ندارد و فاصله زیادی نیز از هم دارند.
این مدرس اقتصاد گفت: مسلم است که چون در تمام سالهای اخیر تولیدکنندگان داخلی در حوزه پوشاک کوچک و کوچکتر شده و محدودتر شدهاند و بهطور طبیعی از مسیر حذف شدهاند، اگر هم بخواهند به مسیر تولید برگردند نیازمند برنامهریزی دقیق هستند، لذا میبینیم حمایت بدون برنامهریزی هم فایده چندانی ندارد و باعث میشود حتی اگر کمیت تولید بالا برود، کیفیت رشد خاصی نکند.
وی بیان کرد: پس نکته اول که باید مورد توجه باشد این است که ما سطح و میزان تولید کالا را با حفظ و ارتقاء کیفیت، به میزان مصرف مردم نزدیک کنیم تا بتوانیم پاسخگوی نیازها باشیم و نکته دوم این است که محصولات را به نحوی تولید کنیم که قابل رقابت با محصولات خارجی باشد و در واقع بر روی پلکان رقابت قرار بگیرد.
اسماعیلی اظهار کرد: مثال دیگری که میخواهم بزنم این است که در صنعتی مانند فولاد که ما در این حوزه کشور بزرگی هستیم و مصرف زیادی از فرآوردههای آن داریم، بعضا میبینیم که واردات شدیدی در این حوزه در ایران رخ میدهد و ما از کشورهای شرق آسیا فولاد وارد میکنیم در حالیکه قیمت تمام شده آن بسیار پایینتر از فولاد ساخت داخل میشود که علت این است که تکنولوژی ساخت فولاد در داخل کشور ما بسیار متفاوت و قدیمیتر از کشوری مانند کره است و صنعت فولاد ما بسیار پرهزینهتر است که باعث میشود فولاد خارجی در مواردی بهصرفهتر باشد.
وی افزود: بنابراین اگر میخواهیم از کالای ایرانی و تولید حمایت کنیم یکی دیگر از راهکارها این است که به نحوه تولید و بهینهسازی صنایع توجه ویژه کنیم و علاوه بر کمیت تولید به شیوه تولید نیز طوری توجه کنیم که بتوانیم رشد کیفی را برای تولید محصولات متصور باشیم.
این کارشناس اقتصادی در پاسخ به این پرسش که آیا اجرایی کردن این نکات و خصوصا بحث بهینهسازی تولید، در توان دولت است یا خیر، گفت: بسیار سخت است که این موارد به وقوع بپیوندد و امید کمی به این موضوع دارم، بهویژه وقتی کارنامه این پنج سال اخیر دولت را در حوزه اقتصادی بررسی میکنیم، تحقق این موضوع بسیار مشکل است و شاهد مثال آن رفتار دولت در قبال صنایع هستهای بود که به تعبیر بنده برای بهدست آوردن رفاه بیشتر، بسیاری از داشتههایمان در تولید، در صنعت هستهای متوقف شد و در برابر آن چیز خاصی بهدست نیاوردیم، لذا اگر در صنایعی که داریم، مانند فولاد و یا حتی صنایع دیگر مانند خودروسازی و نساجی، دولت کار زیربنایی در جهت بهینهسازی صنایع و تولید بکند، واقعا اقدام شگفتانگیزی انجام داده است.
محمدرضا مهدیاراسماعیلی، مدرس اقتصاد دانشگاه علامهطباطبائی در پایان گفت: در کل ناامید هم نیستیم و اگر به این نکات توجه شود، میتوان امیدوار بود دولت و دستگاههای اجرایی در زمینه حمایت از کالای ایرانی به توفیقات خوبی دست پیدا کند.