طبقۀ سوم/ نقدی بر کشتار شیعیان در کشورهای مختلف

ژوزف سی یز، متفکر فرانسوی بین سال های 1748 تا 1836 میلادی در فرانسه زندگی می کرد. وی کشیش و سیاستمداری بود که نقش برجسته ای در پی ریزی انقلاب فرانسه در 1789 میلادی ایفا کرد. نظریه ای که او را در تاریخ اندیشه سیاسی جاودان کرد نظریه طبقه سوم بود او جامعه فرانسه را به سه طبقه  آریستوکرات ها – کشیش ها و طبقه سوم یا همان توده مردم تقسیم کرد. به نظر او طبقه سوم طبقه ای بودند که بیشترین بار جامعه بر دوش آنان بود و در تاریخ فرانسه بیشترین ستم توسط طبقه ممتاز بر آنان اعمال شده است. افرادی که مالیات ها بر دوش آنان سنگینی می کرد، اما کمترین سهم را از جامعه دریافت می کردند.

حال در قرن 21 اگر بخواهیم در جهان اسلام طبقه یا گروهی از افراد را مورد مطالعه قرار دهیم که ویژگی های طبقه سوم را داسته باشند، می توان از جامعه شیعه در این جهان نام برد. جامعه ای که در طول تاریخ نوین به بهانه های مختلف ظلم و ستم فراوانی بر آنان روا داشته شده است و از حقوق حقه خود محروم ماندند تا ارتجاع در منطقه به راحتی بتواند با تاراج ثروت این قشر محروم زمینه های استبداد خود را پرورش دهد.

در این یادداشت کوتاه سعی شده است در حد امکان نمونه هایی از این اجحاف به جامعه شیعه در برخی از کشورهای جهان اسلام در سال های اخیر بیان گردد.

در کشور عربستان که اسلام، همانند خورشیدی از مکه و مدینه طلوع کرده است جایی که بانگ محمدی هنوز در آن کشور طنین افکن است، توسط حکومت آل سعود بیشترین ستم بر شیعیان روا شده است. تبعیض های نژادی علیه شیعیان و چراغ سبز نشان دادن به داعش در 22 مه 2015 مبنی بر انفجار در مسجد شهرک القدیح از توابع شهرستان القطیف و کشته شدن 22 نفر و زخمی شدن 102 نفر گوشه ای از این جنایت است. هر چند شیعیان قطیف هیجگاه به این خاندان کثیف تمکین نکردند و شورش های 1948-1970-1979 در روز عاشورا که به شهادت 36 نفر از شیعیان انجامید و حتی شهر به مدت سه روز به محاصره درآمد، ظلم ناپذیری خود را به جهانیان اعلام کردند. این تبعیض نژادی در کشور بحرین به دستور آل سعود نیز عملی می شود و باعث خیزش 14 فوریه 2011 در بحرین که به «روز خشم» معروف شد، بودیم و اعتراض ها در مارس 2011 نیز ادامه پیدا کرد که  به شهادت رسیدن حداقل 35 نفر از جامعه شیعیان بحرین منجر شد و حتی پادشاه بحرین برای خاموش کردن این قیام سعی کرد از ارتجاع منطقه و حتی داعش استفاده کند.

در عراق مهد تمدن شیعه با ظهور صدام حسین کشتارهای وسیعی توسط حزب بعث انجام گرفت. انتفاضه شعبانیه عراق در سال 1991 و کشته شدن 300 هزار نفر از شیعیان توسط حسین کامل و طه یاسین رمضان به دستور صدام و حتی حمله به حرم های مطهر امام علی(ع) و امام حسین(ع) نمونه هایی از جنایت جنایت پیشگان بر علیه جامعه شیعه عراق است. اما شیعیان عراق همانند شیعیان سلحشور عربستان و بحرین به حکومت بعثی تمکین نکردند. قیام سال 1999 یا قیام دوم صدر که پس از شهادت آیت الله محمدصدر، روی داد رژیم بعث را با چالش های فراوانی روبه رو کرد. کشتارهایی که از 12 فوریه الی 18 فوریه 1999 توسط رژِیم بعثی روی داد به کشته شدن حداقل 200 نفر انجامید که اوج قساوت این رژیم ملعون را نشان می دهد هر چند که پس از سقوط رژیم بعث و روی کار آمدن داعش در عراق و سوریه کشتار شیعیان رنگ و بوی دیگری یافت.

در شبه قاره هند در کشور پاکستان با تاسیس گروه های تروریستی همانند سپاه صحابه و لشکر جهنگوی توسط وهابیون آل سعود به بهانه ترویج اسلام ولی در نیت سرکوب شیعیان لکه ننگی بر دامن این خاندان است. تاسیس و کمک این شجره ملعونه برای گروه های تروریستی مانند سپاه صحابه در 1980 که با هدف مقابله با انقلاب اسلامی ایران پایه ریزی شد و حتی کمک های تسلیحاتی به گروهک تروریستی دیوبندی که با شعار پاکسازی از عناصر ناپاک در اسلام به وجود آمد نمونه هایی از شقاوت این خانواده برای از بین بردن مذهب شیعه در کشور پاکستان است. لشگر جهنگوی که یک گروه تروریستی است کارنامه ای از جنایت بر علیه شیعیان پاکستان دارد. در سپتامبر 2011 تعدادی از شیعیان پاکستانی که عازم سفر به ایران برای زیارت اماکن مقدس بودند در ایالت بلوچستان پاکستان توسط این گروه تروریستی ربوده شدند و 26 نفر از شیعیان به درجه رفیع شهادت نایل آمدند. در دسامبر 2011 انفجاری در کابل توسط این گروه تروریستی در روز عاشورا انجام گرفت و 59 نفر از عزاداران حسینی به شهادت رسیدند. در ژوئن 2012 قتل عام 13 نفر از شیعیان که از زیارت حرم مطهر امام رضا از شهر مشهد باز می گشتند و زخمی کردن 40 نفر لکه ننگی دوباره بر پیشانی این کفار وهابی است هر چند که این کشتارها در ژانویه 2013 نیز ادامه پیدا کرد و بمب گذاری در مناطق شیعه نشین کویته در استان بلوچستان پاکستان و کشته شدن 130 نفر و زخمی شدن 260 نفر نشان دهنده درجه قساوت این ملاعان است.

کشتار شیعیان در افغانستان نیز مشاهده می شود. تا آنجا که روزهای 10 الی 11 فوریه 1993 در اوج جنگ داخلی افغانستان شاهد فاجعه افشار در غرب کابل و کشتار شیعیان این منطقه توسط اتحاد اسلامی و شورای نظار و شهادت 700 نفر از شیعیان هستیم. این ظلم و ستم و کشتارهای جامعه شیعیان افغانستان با روی کار آمدن طالبان که آن گروه نیز توسط ارتجاع منطقه به رهبری وهابیون آل سعود حمایت می شد ادامه پیدا می کرد. نمونه هایی از این جنایت علیه بشریت کشتار در مزار شریف در ماه اوت 1998 و قتل عام هزاره ها در بامیان در فاصله سالهای 1999 تا سال 2001 است.

این جنایت علیه جامعه شیعه تنها به خاورمیانه محدود نیست و ادامه این ظلم وستم علیه این طبقه سوم جهان اسلام در قاره آفریقا نیز مشاهده می شود. در کشور نیجریه در جولای 2007 به شیعیان حملات گسترده ای توسط ارتش و سلفی های آن کشور صورت گرفت و بسیاری از شیعیان به خاک و خون غلطیدند. این حملات در سال 2016 نیز ادامه پیدا کرد و در روز اربعین حسینی در شهر کانو بار دیگر به عزاداران حسینی حمله شد و جمعی از شیعیان به شهادت رسیدند. این حملات  دو سال بعد در نوامبر 2018 و بار دیگر در اربعین حسینی روی داد تا سلفی های جهان اسلام بار دیگر چهره پر از کینه خود را به جهانیان نشان دهند.

در این یادداشت سعی شد در حد امکان گوشه ای از مظلومیت شیعیان در جهان اسلام به نمایش گذاشته شود و این معنا بار دیگر یاداوری شود که این طبقه که به نام طبقه سوم نامگذاری گردید می تواند همانند پیکره ای واحد نگریسته شود که هر چند پراکنده در گوشه و کنار جهان اسلام است اما می تواند با تعریفی دوباره همانند حزبی واحد در برابر ارتجاع منطقه ای و جهانی قرار گیرد و به جهانیان اعلام کند که اسلام جماعتی تروریست نیست بلکه افرادی نیز در این گیتی خاکی هستند که با امید به آینده و ظهور منجی عالم بشریت خواهان جهانی پر از عدل و عدالت هستند.