گهربارترین میراث «دکتر قانعی‌راد»

استاد برجسته علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی در مورد درگذشت دکتر قانعی‌راد نوشت: دکتر قانعی‌راد، درست نقطه مقابل کسانی بود که اساساً فاقد ساعت روح‌اند. جسم‌شان پر است از صدای پرهیاهوی ثانیه‌شمار جسم و روزی همه صداهاشان رو به زوال می‌رود و کم‌کم خاموش می‌شوند.

به گزارش عطنا، غلامرضاکاشی در کانال تلگرامی خود خود یادداشتی درمورد درگذشت ناگهانی دکتر قانعی‌راد نوشته است که در پی می‌آید:

محمدامین قانعی‌راد در زمره شخصیت‌هایی بود که ساعت روحش از ساعت تنش جلوتر بود. پر بود از طرح‌ها و ایده‌های بلند. چنانکه گویی هیج مشکل لاینحلی نیست. زیر خاکسترهای مرده، خردک شررهایی می‌دید و چراغی می‌افروخت. اما مدت‌ها بود که پزشکان گفته بودند ساعت تنش قاعده‌ای دیگر دارد. چیزی نمانده به پایان‌اش. دکتر خودش می‌دانست. اما روحش چندان در قید قاعده تنش نبود.

کسان بسیاری دیده‌ام که هنگام درگیر شدن با بیماری‌های سخت، هر کوله‌بار سنگین که روح برداشته به زمین می‌گذارند. تسلیم می‌شوند به ضرباهنگ تن. می‌نشینند به انتظار. خالی می‌کنند خودشان را از هر چه بیرون از دغدغه‌های تن است. عموم مردم چنین می‌کنند. آنها زمان روحشان را خاموش کرده‌اند و گوش می‌دهند به صدای ثانیه شمار تن. دکتر قانعی‌راد اما به عکس بود. پس از خبردار شدنش از بیماری تن، گویی ثانیه‌شمار ساعت تنش را درآورده بود و یکسره شده بود، روحی پرتلاش.

باید خبر داشتی از وضعیت جسمانی‌اش و دقیق می‌شدی به چهره‌اش تا بفهمی این روح و فکر پرتلاش، بر جسمی سوار است که به زودی از پای خواهد افتاد.

دکتر قانعی‌راد، درست نقطه مقابل کسانی بود که اساساً فاقد ساعت روح‌اند. جسم‌شان پر است از صدای پرهیاهوی ثانیه‌شمار جسم و روزی همه صداهاشان رو به زوال می‌رود و کم‌کم خاموش می‌شوند. آنها سال‌ها پیش از مرگشان مرده‌اند. شاید هیچگاه به دنیا نیامده باشند. اما هنوز کسی باور نکرده قانعی‌راد از میان ما رفته است، سال‌ها باید بگذرد تا باور کنیم.

باور کردن مرگ قانعی‌راد دشوار است، چرا که هر کجا که بوده پر است از عزم‌های هنوز به سرانجام نرسیده او. هر کجا که بوده، جانشینی طلب می‌کند تا عزم نیمه تمام او را به اتمام برساند. دیگران که برای پایان بخشیدن به طرح‌های قانعی‌راد می‌آیند، صلاحیت‌شان در قیاس با اوست که سنجیده می‌شود. این‌ها همه به خاطر آن مازاد روحی است که از زمان و ساعت جسم قانعی‌راد فراتر بود. لاجرم او سال‌ها پس از این زنده خواهد بود. زنده خواهد ماند. چونان خود دوباره خواهد زایید.

روح هنوز زنده پس از فانی شدن تن، گهربارترین میراث دکتر قانعی‌راد است.