نگاه حاکمیت به روزنامه نگاری، نگاهی ابزاری است

او با اشاره به یکی از مفاد لایحه می‌گوید: یکی از مفاد، این است که اگر خبرنگار خبر را از طریق فریب به دست آورده باشد او را تنبیه می کنیم! در واقع از این نکته غافلیم که خبرنگار موظف است به هر وسیله ای اطلاعات را به دست بیاورد و در واقع اینکه یک خبر از طریق فریب یا از راه دیگری به دست آمده است را چه کسی تشخیص می دهد؟

این استاد ارتباطات بیان می کند: به نظر می رسد ما در تمام موارد دگمه را دست گرفته و می خواهیم برایش کُت بدوزیم! می‌گوییم آزادی اطلاعات را قبول داریم به شرط آنکه محرمانه بودنِ آن را دستگاه های حکومتی تعیین کنند! می‌گوییم هیات منصفه را قبول داریم اما افراد را به نوعی انتخاب می کنیم که همه از یک گرایش سیاسی باشند. به راستی این هیات منصفه است؟!

رضاییان معتقد است: نگاه حاکمیت به روزنامه نگاری، یک نگاه ابزاری است نه حرفه ای. نگاهی که با پذیرش آزادی‌بیان همراه نیست. اگر شما روزنامه نگاری را قبول داشته باشید و پذیرش آن توام با پذیرش کارِ رسانه باشد، خیلی چیزها تغییر می کند چون شما آزادی بیان را پذیرفته‌اید، باید مصونیت خبرنگار را نيز بپذیرید و قانون بر این مدار بچرخد. او اضافه می کند: در این لایحه، نگاه دولتی به رسانه‌ها قالب شده است. بخش خصوصی هم در برابر فشار سنگین بخش دولتی، نمی تواند کاری از پیش ببرد. این ترکیب‌هایی است که در لایحه آمده است طبیعی است که چه در سطح استانی و چه در سطح ملی، رسانه نمی‌تواند با حفظ استقلال روزنامه نگاری حرکت کند در واقع این لایحه در جهت حذف استقلال روزنامه نگاری است. همه این ها به یک بخش عمده برمی گردد و آن این است که نگاه به رسانه و به خصوص مدیریت رسانه، نگاهي امنیتی محسوب مي‌شود که بسیار هم لطمه می زند و هیچ جناحی هم از این نگاه مستثنا نیست. وقتی مديریت رسانه را قبول نداشته باشیم، تلاش می کنیم یک نیروی سیاسی در آن داشته باشیم. از همین‌جا معلوم می شود که ما قوانین را به چه شکل تنظیم می کنیم. این آسیبي جدی‌ برای رسانه محسوب مي‌شودکه بهتر است برای آن فکری اندیشیده شود. نویسنده کتاب تیترنویسی، در پاسخ به این سوال که آیا تنظیم چنین لایحه ای از دولت تدبیر و امید انتظار می‌رفت، می‌گوید: دولت تدبیر و امید عرصه فرهنگ را از روز اول واگذار کرده است و این ربطی به رای مردم نداشته و ندارد. بعید هم نیست که این لایحه تصویب شود اما شما به عنوان رسانه، نباید این موضوع را رها کنید؛ چرا که آنچه در تاریخ باقی می ماند بسیار مهم است.