مراکز امداد‌رسانی ما قابلیت مقابله با بحران‌های را ندارند/ خبرنگار آموزش‌دیده در بحران‌ها بهتر عمل می‌کند

دبیر‌کل کمیسیون ملی یونسکو در ایران با بیان اینکه وضعیت امروزی ما به گونه‌ای است که مراکز امداد‌رسانی قابلیت مقابله با بحران‌های مختلف را ندارند، بیان کرد: بهتر است دوستان مسئول به ژاپن رفته و ببینند که در محل گسل‌ها چند هزار دستگاه زلزله‌نگار نصب کرده‌اند تا زلزله را پیش‌بینی کنند در حالی که در کشور ما زلزله رخ می‌دهد ولی زمان زیادی طول می‌کشید تا محل آن را تشخیص داده و آنجا مستقر شویم.

به گزارش عطنا، سعداله نصیری‌قیداری، ۱۴ اسفندماه در مراسم افتتاحیه همایش ملی «رسانه‌ها و فناوری‌های اطلاعاتی در خدمت کاهش خسارات بلایای طبیعی» در سالن شورای دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی، گفت: از دکتر فرقانی، ریاست دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه خوشنام علامه طباطبائی و از استادان، دانشجویان، اصحاب رسانه و حضاری که در این نشست حضور دارند، تشکر می‌کنم.

وی خاطرنشان کرد: قبل از شروع مراسم از همکار خوبم، دکتر اعتمادی درباره علاقه‌اش نسبت به دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی پرسیدم که آیا در اینجا تحصیل کرده‌‌اند و یا تحصیل می‌کنند که در جواب گفت؛ هیچکدام، دلیل علاقه من به دانشکده علوم ارتباطات علامه این است که برنامه‌هایی این دانشکده دارای استاندارد‌های قابل قبول و بسیار مفید است.

نصیری‌قیداری در همین رابطه افزود: نگاه همکار من که دارای سال‌ها سابقه همکاری با کمیسیون ملی یونسکو در ایران است در نوع خود معیاری است که دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی نقش و وظایف خود را به عنوان یک مرکز علمی به خوبی انجام می‌دهد.

وی حضور دکتر خانیکی، دکتر فرقانی و مرحوم دکتر معتمدنژاد، پدر علم ارتباطات در ایران را از جمله دلایل موفقیت دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی برشمرد و گفت: این افراد توانمند و دلسوز هستند که با تأثیرگذاری خودشان به مجموعه آبرو و اعتبار می‌بخشند.

دبیر‌کل کمیسیون ملی یونسکو در ایران تصریح کرد: بنده متخصص در حوزه نقش رسانه‌ها در کاهش خسارات بلایای طبیعی نیستم و مثل آقای نجار، رئیس سازمان مدیریت بحران کشور بیشتر آمده‌ام تا یاد بگیرم اما مواردی را به صورت مختصر و در حد سواد خودم بیان می‌کنم.

نصیری‌قیداری با اشاره به اینکه ما اطلاعاتی خوبی درمورد ستارگان دور از سیاره زمین و به‌خصوص خورشید داریم، گفت: ولی اطلاعات ما درمورد زیر زمین بسیار کم است و به همین دلیل نمی‌توانیم زلزله را پیش‌بینی کنیم.

دبیر‌کل کمیسیون ملی یونسکو در ایران اظهار کرد: البته اگرچه ما نمی‌توانیم زلزله و امثال آن را پیش‌بینی کنیم ولی این به معنای آن نیست که دست روی دست بگذاریم و هیچ کاری انجان ندهیم، انسان موجودی نیست که در برابر حوادثی که زندگی او را به خطر انداخته است، ساکت بماند.

وی با بیان اینکه ما در سخت‌ترین شرایط نباید به امید زندگی در مردم آسیب وارد کنیم چون به هر شکل حیات ادامه پیدا می‌کند، گفت: حدود 4/5 میلیارد سال از عمر کره زمین می‌گذرد، اگر ما این مدت را به یک روز تقسیم کنیم، عمر انسان هوشمند حدود سه ثانیه مانده به 12 شب است.

نصیری‌قیداری افزود: حیات، قبل از انسان وجود داشته و عمر انسان هوشمند 150 هزار سال است و این عدد کوچکی در برابر عمر زمین  بوده در حالی‌که عمر ما در این میزان یک هزارم ثانیه است. ضمن‌آنکه ما در این مدت کوتاه زندگی، نباید به محیط زیست آسیب وارد کنیم و محبت، دوستی، همدلی، کمک‌رسانی و امداد‌‌رسانی باید تقویت شود تا حیات ادامه داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه همه چیز جهان بر اساس نظم خاصی صورت گرفته است، بیان کرد: اگر دمای کره زمین یک درجه تغییر پیدا کند، گرفتاری تغییر اقلیم را داریم که خسارت‌های جبران‌ناپذیری به بار می‌آورد، ما نباید به‌راحتی همه چیز را بهم بزنیم.

نصیری‌قیداری با اشاره به اینکه در این میان رسانه‌ها نقش بی‌نظیری دارند و روز‌به‌روز این نقش در آگاه کردن مردم بیشتر می‌شود، افزود: در این زمینه روزنامه‌نگاران و خبرنگاران باید تخصص حرفه‌ای داشته باشند، اینکه امروزه اطلاعات با سرعت و دقت، جابه‌جا می‌شود و هم دقت و هم سرعت یک خبرنگار، در موضوع بحران، اهمیت مضاعفی پیدا می‌کند.

وی اضافه کرد: هر چه آگاهی‌های انسان‌ها بالا می‌ورد، مشارکت و اشتراک‌گذاری آنها در تحولات بیشتر می‌شود و به موازات آن نیز نقش رسانه‌ها در آگاهی‌دادن به مردم افزایش می‌یابد و هر چقدر آموزش‌ها بیشتر تقویت شود و یک خبرنگار آموزش تخصصی دیده باشد در انجام وظیفه خود موفق‌تر است.

دبیر‌کل کمیسیون ملی یونسکو در ایران با بیان اینکه یک روزنامه‌نگار علمی باید خیلی دقیق صحبت کند، گفت: از بدو تشکیل زمین، زلزله وجود داشته اما اکنون زمین آرام‌تر شده است و هر اتفاقی که برای ما می‌افتد، می‌تواند فرصت یا تهدید باشد اما عمده نواحی کشور ایران از لحاظ زلزله قرمز رنگ است و از نواحی پرخطر محسوب می‌شوند.

وی با تأکید بر آموزش افراد در هنگام بلایای طبیعی، افزود: برای کاهش تلفات جانی و مالی باید آموزش مقابله با این نوع حوادث را در دستور کار قرار دهیم.

نصیری‌قیداری خاطرنشان کرد: سازمان یونسکو بر اساس سه محور فعالیت‌های خود را دنبال می‌کند که شامل آموزش، علم و فرهنگ است که تمام زمینه‌های آن باید مورد توجه قرار گیرد.

وی  با تأکید بر اینکه زلزله از مهمترین بلایای طبیعی است، یادآور شد: ایران جزو 10 کشور نخست جهان به لحاظ خطرپذیری است، بین سال‌های 1990 تا 2006 در 16 سال، چندصد زلزله ریز و درشت، در کشور ما اتفاق افتاده است.

نصیری‌قیداری در ادامه با ارائه جداول، وضعیت زلزله ایران را در دهه‌های مختلف ترسیم کرد و گفت: میزان زلزله‌ها در کشور طی دهه 80 نسبت به دهه‌های 30 و 40 بسیار بیشتر شده است و همه بالای 6 ریشتر بوده و این اتفاقات باید ما را به تفکر وادار کند که به فکر مکان زندگی امن و با آرامش باشیم.

وی افزود: شهر تهران در سال 1395 بیش از  8 میلیون جمعیت داشت، طبق گزارشات واصله از سوی مرکز زلزله‌نگاری ایران، سه گسل فعال مشاهده شده‌ در شمال تهران است و اگر زلزله ای بین 6 تا 7/2 ریشتر اتفاق بیفتد، 10 تا 55 درصد خانه‌های مسکونی ما آسیب می‌بینند و در لحظه زلزله نیز 30 تا 500 هزار نفر از جمعیت، جان خود را از دست می‌دهند که این آمار مربوط زمان زلزله است.

دبیر‌کل کمیسیون ملی یونسکو در ایران ساخت مقاوم خانه‌ها با مصالح با‌دوام، دوری از گسل‌ها و جلوگیری از تمرکز جمعیت در بافت‌های فرسوده را از مهمترین نکات برای مقابله با زلزله برشمرد و بیان کرد: باید در زمینه ماده 60 برنامه ششم توسعه درباره بافت‌های فرسوده و ساخت‌ساز نظارت بیشتری صورت بگیرد.

وی با اشاره به اینکه در مناطق پرخطر هر قدمی که برمی‌داریم نیاز به آموزش دارد، خاطرنشان کرد: باید مراکز امداد‌رسانی را در کشور سامان‌دهی کنیم و وضعیت امروزی ما به گونه‌ای است که مراکز امداد‌رسانی ما قابلیت مقابله و برخورد با بحران‌های مختلف را ندارند.

نصیری‌قیداری با بیان اینکه تند صحبت کردن ما درمورد زلزله برای این است که این موضوع بسیار مهم بوده و رابطه مستقیمی با جان مردم دارد، گفت: بهتر است دوستان مسؤل به ژاپن رفته و ببینند که در محل گسل‌ها چند هزار دستگاه زلزله‌نگار و دستگاه‌های مختلف دیگر نصب کرده‌اند تا زلزله را پیش‌بینی کنند در حالی که در کشور ما زلزله رخ می‌دهد ولی زمان زیادی طول می‌کشید تا محل آن را تشخیص داده و آنجا مستقر شوند.