تجانس این دو واژه «معتمدنژاد و روز دانشجو» از این جهت درخور تأمل است که او هیچگاه خود را استاد نمینامید و بر آموزش و آموزشپذیری بهعنوان دانشجو تأکید فراوان داشت.
به گزارش عطنا به نقل از شرق، سومین سالگشت وی را در شانزدهم آذر در حالی پاس میداریم که امسال به واژه دانشجو حداقل در برنامهریزیهای گرامیداشت چنین روزی توجه خاصی شده است!
اینکه این روز بر چاشنی اعتراض در تاریخ سیاسی ایران بنا شده، از وجوهی است که نقش دانشجو را در آگاهیدادن در مسیر روشنفکری بهخوبی نمایان میکند و از او بهعنوان اولین پیریزی در بنایی یاد میشود که هر سال به نوسازی ساختار و شالوده سترگ علمی کشور نیاز دارد.
چنانچه در پیشینه و شرح وقایع این روز اندکی تفحص کنیم، بار معنوی آن را در نقشپذیری دانشگاه و دانشجو در نهضتهای انقلابی و دانشجویی بیشتر شاهد خواهیم بود و انتظاری که جامعه در مقام شناسایی و برجستهنمایی مطالبات خود از او دارد، رنگپذیرتر خواهد شد و این زمانی است که جایگاه او مستقل و درعینحال به شکل کاملا فعال و مشارکتپذیر در هر دو جنبه علمی و آگاهیبخشی با تأثیر در جریانهای تحولخواه - نه به صورتی که در علم سیاست او را پیشقراول جریانهای سیاسی بدانند- همراه و از نفوذی عمیق در بطن جامعه با تمام جنبههای گوناگون برخوردار باشد.
دانشجو در اولین حرکت علمی در بستر آموزش، باید تطابق سرفصلهای مطالعاتی با نیازهای روز جامعه را در نظر بگیرد و از این زاویه با کنشگری با واقعیتهای موجود در اجتماع به فعالیت و هدایتگری بپردازد و از خلال آن، مسیر و برونرفتهای پیشنهادی را ارائه کند که اگر چنین شود، مفهوم حقیقی دانش و دانشجویی از آن به بیرون درز و جامعهای را به خودآگاهی خواهد رساند.
دانشجوی واقعی به کسی اطلاق میشود که در ازدیاد و جمعگرایی در دانش و علم به تقسیم و تفکیک تخصصهای گوناگون اعتقاد داشته باشد و در خروجی آن به خدمات مناسب بپردازد.
این تعاریف و شرح از وظایف «دانشجو» از مهمترین اهداف علمی دکتر کاظم معتمدنژاد بود که نگارنده در سالهای متمادی با تفکرات او زیسته و شاهد جهد و تلاشش بودم.
خوشبختانه جامعه ارتباطات ایران درحالحاضر نیز میرود که بر پایه چنین تفکری به روشنگری و کشف حقایق پنهان روز که هر دم از مبادی و شاخههای گوناگون این علم بر میخیزد، به جایگاه واقعی خویش نائل شود.
خدایش در این زودگذر زمان او را بیامرزد.
*وحید معتمدنژاد . فعال فرهنگی