عطنا - حساسیت و خشم افکار عمومی نسبت به سفر و مهاجرت فرزندان مسئولان به کشورهای غربی حداقل سه دلیل دارد.
۱_ در جامعهای که فشار اقتصادی روی مردم در حدی است که برخی حتی نمیتوانند سفرهشان را تامین کنند یا حتی طبقه متوسط جامعه برای یک سفر داخلیِ تحت فشار فرزندانشان هم ناتوان شدهاند؛ سفر فرزندان بعضی مسئولان به خارج از کشور کینه طبقاتی ایجاد میکند.
۲_مردم از نفاق اخلاقی بعضی مسئولان رنج میبرند که علیه غرب حرف میزنند ولی فرزندانشان به همانجا میروند! مشکل نفاق اخلاقی را طالبان افغانستان هم دارند. یکی از دختران افغانستانی از یکی از سران طالبان میپرسید شما که دخترانتان در قطر به مدرسه میروند چرا در اینجا نمیگذارید ما درس بخوانیم؟ او پاسخ را شنید که آن زندگی شخصی خود آنهاست به خودشان مربوط است!
۳_دلیل سوم هم از منظر امنیتی است؛ شرایط کشور و حکومت ما و عناد شبکه های جاسوسی کشورهای غربی با کشور ما اقتضا می کند که با هر فرد خارج از کشور، به خصوص در کشورهای غربی، با تردید و ظن جاسوسی نگاه شود. پس چگونه می توان پذیرفت فرزندان مسئولانش در کشورهای جاسوسپرور زندگی کنند؟!
نظام باید دراین موضوع از دوگانه گوی و دوگانه رفتاری خیلی از مسئولان خارج شود و به طور شفاف و برمبنای عدالت درباره این موضوع قانون مشخص داشته و تصمیمی مطلوب داشته باشد و هر جریان که دولت را در دست می گیرد، برمبنای سلیقه خود تصمیم نگیرد. نتیجه تداوم این وضعیت، کینه طبقاتی، نفاق اخلاقی و مشکلات امنیتی و جاسوسی و درنتیجه رشد بحران های اجتماعی خواهد بود.
عطنا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید: