اقدام مهم در ایام کرونا، شناخت اولویت‌های آموزشی و تمرکز بر انجام آنها است/ دانشجویان ترم آخر و دارای پایان‌نامه در اولویت باشند

حسینعلی افخمی گفت: اضطراب و استرس بحران ایجاد شده هم برای دانشجو و هم برای استاد به ویژه استادانی که سنشان بالای 50 سال است بسیار بالاست و ما واقعاً نمی دانیم که این بیماری چه شرایط و مسئولیت های جدیدی را برای دانشجو و استاد به وجود آورده است.

عضو هیئت علمی دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی در گفت و گو با عطنا بیان کرد: با توجه به شیوع و همه گیری بیماری کرونا و محدودیت های ایجاد شده که حتی سفرهای درون شهری هم با مشکل مواجه شده است، نمی توان به برگزاری کلاس های حضوری امیدوار بود و شاید برگزاری کلاس ها به صورت غیر حضوری و آنلاین، مناسب ترین راه برای ادامه ترم و سال تحصیلی باشد.

افخمی در ادامه خاطرنشان کرد: البته برگزاری آنلاین کلاس ها نیز شرایط و امکانات خاص خود را می طلبد و در این برهه زمانی که ما برای برقراری یک تماس از طریق واتس آپ با مشکل قطع و وصلی مدام مواجهیم به نظر نمی رسد بتوانیم در برگزاری کلاس ها به صورت مجازی به نتیجه مطلوبی دست پیدا کنیم.

این استاد برجسته روابط عمومی و ارتباطات تصریح کرد: دلایل متعددی برای این قضیه وجود دارد. نخستین دلیل فکر می کنم نبود زیرساخت مناسب و امکانات تکنولوژیکی است. وقتی حدود چهار میلیون دانشجو در یک زمان بخواهند از اینترنت استفاده کنند، این حجم زیاد استفاده باعث اختلال در سیستم ارتباطی می شود و برگزاری کلاس ها با مشکل روبه رو می شود و موثر بودن خود را از دست می دهند.

افخمی تاکید کرد: حتی در کشورهای پیشرفته با وجود اینکه زیرساخت و امکانات لازم برای پیگیری آموزش از طریق اینترنت و به صورت مجازی وجود دارد ولی با این حال هم شاهد تعطیلی فضاهای آموزشی هستیم.

وی دومین مسئله را نبود منابع الکترنیکی مورد نیاز دانست و اظهار کرد: ما بخش عمده ای از مطالب و اطلاعات را به صورت حضوری و چهره به چهره منتقل می کنیم و در اصل ساختار دانشگاه ما بر پایه برگزاری کلاس های حضوری طرح ریزی شده است. تولید منابع الکترونیکی یک مسئله و انتقالش به دانشجو مسئله ای دیگر است و روش های ویژه ای دارد. بعضی از درس ها از سال های گذشته برای آموزش از طریق فضای مجازی آماده بودند و سال ها به این صورت ارائه شده اند ولی تدریس درس های عملی به صورت غیرحضوری به طور قطع امکان پذیر نیست.

افخمی ادامه داد: شاید بتوان دانشجوهای مقطع دکتری را از طریق مجازی پشتیبانی کرد ولی من فکر نمی کنم در مورد مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد این روش نتیجه بخش باشد.

عضو هیئت علمی دانشکده علوم ارتباطات تاکید کرد: سومین مسئله نیز چگونگی ارزیابی دانشجویان است که نه دانشجویان و نه استادان آمادگی ارزیابی غیر حضوری را ندارند. دانشجو برای ارتقای سطح علمی و بالابردن آگاهیش نیاز به مطالعه منابع متعدد، پرسش و پاسخ با استاد و همکلاسی ها، انجام پژوهش های مختلف و ارائه کنفرانس دارد و استاد نیز بر اساس این کارها دانشجو را مورد ارزیابی قرار می دهد در صورتی که در کلاس های مجازی این امکان به طور کامل فراهم نیست، پس ارزیابی دقیق و عادلانه ای هم انجام نمی گیرد.

استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی تصریح کرد: تعریف ما از دانشجو و یادگیری بر اساس شرایط، عادی است در صورتی که ما در شرایط عادی نیستیم. اضطراب و استرس بحران ایجاد شده هم برای دانشجو و هم برای استاد به ویژه استادانی که سنشان بالای 50 سال است بسیار بالاست و ما واقعاً نمی دانیم که این بیماری چه شرایط و مسئولیت های جدیدی را برای دانشجو و استاد به وجود آورده است. آیا آنها از لحاظ روحی و جسمی آمادگی برگشت به فضای آموزشی صرف نظر از حضوری یا غیرحضوری بودن آموزش را دارند.

افخمی در ادامه بیان کرد: شناخت اولویت های آموزشی و تمرکز بر انجام آنها شاید برای ما نتیجه بهتری از برگزاری ترم به صورت مجازی به دنبال داشته باشد. پیشنهاد من این است که تمرکز خود را متوجه دانشجویانی کنیم که فارغ التحصیل می شوند، در مرحله پروپوزال نویسی و یا دفاع پایان نامه هستند و همچنین به تولید محتواهای علمی هم روی آوریم.

مدیر گروه روابط عمومی دانشکده علوم ارتباطات در پایان تصریح کرد: در شرایط کنونی اولویت حفظ سلامت و کاهش اضطراب ناشی از بحران است. ترس و نگرانی فزاینده و همچنین بلاتکلیفی و سردرگمی عجیبی در همه جا وجود دارد و این عوامل باعث می شود دانشجو تمایل و انگیزه لازم را برای شرکت در کلاس نداشته باشد. پس همان طور که وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تصمیم قطعی برای ادامه ترم اعلام نکرده است، دانشگاه ها نیز تصمیم نهایی را به دانشکده ها و شورای مرکزی آنها واگذار کنند، چرا که شرایط دانشکده ها برای برگزار کلاس ها به صورت آنلاین متفاوت است.