دوران برج عاج نشینی دانشگاهیان به پایان رسیده است

نشست تخصصی، «نقش دانشگاهیان در آگاهی اجتماعی برای مقابله با بلایای طبیعی»، در مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور برگزار شد. دکتر هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی و عضو کارگروه گزارش ملی سیلاب ها از جمله سخنرانان این جلسه بود.

به گزارش عطنا و به نقل از ایران آنلاین، خانیکی معتقد است که در زمانه ای که پیرامون ما پیوسته دست خوش تغییرات طبیعی و تحولات اجتماعی است، از آکادمی انتظار می رود که نسبت به این تغییرات، مسئولانه برخورد کند. به زعم او، امروز بیش از هر زمان دیگری به دانشگاه، مسئولیت پذیرانه تر نگریسته می شود و نقش برج عاج نشینی آن فروریخته است.

او در ادامه تاکید کرد که ایفای نقش مسئولانه از سوی دانشگاه مستلزم در نظر گرفتن سه نوع ظرفیت پذیرش است؛ نخست آنکه چقدر نهاد آکادمیک تحرک درونی پیدا کرده و خود را با این نقش مسئولانه وفق داده است، دوم آنکه، چقدر دستگاه هایی که دانشگاه با آنها در پیوند قرار می گیرد، این نیاز(مسئولیت اجتماعی دانشگاه ها) را درک کرده اند و سوم اینکه فضای اجتماعی چقدر توانسته دانشگاه ها و دستگاه هایی که باید با دانشگاه ها در پیوند قرار بگیرند، را بهم نزدیک کرده است؟

خانیکی معتقد است که جامعه ایران سخت در برابر گفت و گو مقاومت می کند و از گفت وگو گریزان است این در حالی است که تجربه جهانی و ملی نشان می دهد که هیچ راهی جز گفت و گو برای حل مسائل وجود ندارد.

به زعم او، سرمایه های اجتماعی در سه سطح کلان، میانی و خرد در جامعه ما لطمات زیادی دیده است و هر چه از سطح خرد به بالا تر می رویم میزان این آسیب ها بیشتر می شود به همین دلیل پنداشت ها و ادراک ها از مسئولیت اجتماعی دانشگاه دچار اختلال شده است.

او تاکید کرد که ما در جامعه ای پرمخاطره زندگی می کنیم، البته این بدان معنا نیست که به آن امیدی نیست اما این در خطر بودن انگاره های نا امیدی را بیشتر کرده است. انباشت خشونت و نا امیدی در ایران و کشورهای همسایه جدی است، بحران های اجتماعی بالقوه، خطرهای طبیعی بالفعل را تشدید و خطر های طبیعی اعم از سیل و زلزله آسیب های اجتماعی را به همراه دارند. مساله جامعه ما تراکم و تنوع مسائل اجتماعی و طبیعی است، تهدیدها کم نیستند و فرصت ها را در خیلی از جاها محدود می کنند، در چنین فضایی، مسئولیت پذیری کار دشواری است، به همین دلیل بار آن بیشتر بر عهده دانشگاه گذاشته شده است، ایده مسئولیت پذیری دانشگاه ها از جایی می آید که دیگر نهادها مسئولیت خود را به درستی انجام نمی دهند.

او با این حال، در پایان عنوان کرد در سخت ترین ایام،  گشایش ها رخ می دهد، صدای مسئولیت اجتماعی دانشگاه صدای امید است، شعار نیست و به رسمیت شناختن این مسئولیت پذیری برای دانشگاه ها یک فرصت برای جامعه است.