فعالیت صنفی در کشور ما اساساً فعالیت مذمومی است

رئیس خانۀ سینما با توضیح این که اساساً بخشی از فعالیت‌های صنفی در ایران با دیدگاه سیاسی بوده است، گفت: فعالیت صنفی در کشور ما اساساً فعالیت مذمومی است و آن را تحقیر می‌کنیم و این در صورتی است که نمی‌دانیم این فعالیت شامل چه چیزهایی می‌شود.

به گزارش خبرنگار عطنا، نشست بررسی «حقوق هنرمندان و سازوکارهای نظام صنفی» با حضور اهالی هنر، سینما، تئاتر، موسیقی و ادبیات، نمایندگان تشکل‌های صنفی فرهنگ و هنر و استادان دانشگاه به‌ همت انجمن علمی-دانشجویی حقوق تکنولوژی‌های نوین اطلاعات و ارتباطات و معاونت پژوهشی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی در سالن کنفرانس کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.

منوچهر شهسواری، رئیس خانه سینما در ابتدا با اشاره به اهمیت نقش دانشگاه علامه در میزبانی این نشست، گفت: حضور در این جمع دانشگاهی برای من بسیار محترم است به دلیل اینکه ریاست آن از دوستان خوب و قدیمی بنده هستند و همچنین اگر تبلوری در علوم انسانی در کشور وجود دارد حتما یکی از پایه‌های اصلی این تبلور دانشگاه علامه طباطبائی است.

وی با اشاره به کارآمد نبودن گزارشات جزئی از فرایندهای اتفاق افتاده در فعالیت صنفی، افزود: ما در واقع باید در جمع دانشگاهی شما موضوعاتی را مطرح کنیم که از شما راه‌حل و مسیرهای جدیدی دریافت کنیم. به هر شکل به طور کلی پیوند دانش با بخش‌های فرهنگی و هنری کشور متأسفانه تقریباً قطع شده است.

شهسواری افزود: فعالیت صنفی در کشور ما اساساً فعالیت مذمومی است که آن را تحقیر می‌کنیم و این در صورتی است که نمی‌دانیم این فعالیت شامل چه چیزهایی می‌شود. تا دریافت‌های خود را درباره فعالیت صنفی تقلیل ندهیم و همسان نکنیم و براساس آن حرکت نکنیم دچار مشکل خواهیم شد.

وی با توضیح این که اساساً بخشی از فعالیت‌های صنفی در ایران با دیدگاه سیاسی بوده است، تصریح کرد: ما نمی‌دانیم که ریشه این برخورد شائبه سیاسی به ما کجاست؟ حاکمیت‌های سیاسی خود را نسبت به عامه مردم مسئول می‌دانند و به مرور زمان مردم نمی‌توانند نیازهای خود را تشخیص دهند و حاکمیت با قرار دادن ممیزی و سانسور و نظارت کنترل را به دست می‌گیرد.

شهسواری با اشاره به پویا بودن هنر و حرفه هنرمندان، افزود: حرفه ما نیازمند فضا برای کار کردن است و در مقابل توقعات دیگران از ما در بحث فرهنگ‌سازی و مباحث دیگر بسیار زیاد است. چه کسی می‌گوید که سینما مسئول حل مشکلات اقتصادی است یا باید ایجاد امید بکند؟ آن‌هایی که ناامیدی ایجاد می‌کنند، ناامیدی ایجاد نکنند که سینما مسئول ایجاد امید نشود.

وی افزود: اتهام دیگری که به سینما زده می‌شود این است که سینما سیاه‌نمایی می‌کند و می‌گویند سینما باعث طلاق و اعتیاد و دیگر آسیب‌های اجتماعی است. سینما عرصه‌ای عمومی است و فیلم دیدن در سینماها فعالیت عمومی است و با تلویزیون فرق می‌کند به همین جهت محتوا متفاوت است.

شهسواری با تأکید بر ظرفیت عمومی هنر و تولید عمومی سینما، تصریح کرد: در مورد سینما به طور خاص در مقابل هنر تفاوتی جدی وجود دارد و آن در شکل، میزان سن، ارتباط با مخاطب، جمعی بودن و از همه مهم تر در تولید جمعی بودن است. وجه اجتماعی سینما بسیار جدی‌تر است.

هنر آزمایشگاه علوم انسانی است

وی با اشاره به قدرت تجسم بخشی سینما به هنر، ادامه داد: از دید بنده آزمایشگاه علوم انسانی هنر است و چون در سینما امکان تجسم بخشی به آن وجود دارد، قدرت و تاثیر آن بیشتر است و اینگونه است که اهمیت سینما بسیار بیشتر می‌شود. جذابیت سینما در این است که بتواند دایره‌های جدیدی از شکل‌های بصری، فضا و موقعیت را به ما نشان بدهد.

شهسواری با اشاره به تضاد میان موقعیت‌ها و منافع سیاسی و هنر، ادامه داد: این تضاد فعالیت صنفی را برای رشد و ارتقای آن حرفه دچار محدودیت می‌کند و بخشی از این محدودیت‌ها به اهالی آن صنف برمی‌گردد که از اختلافات درون صنفی ناشی می‌شود. ما موظفیم وقتی که فعالیت صنفی می‌کنیم بر اساس کف مطالبات و کف کیفیات عمل کنیم.

 وی افزود: تقاضاهای بزرگ وحشت‌های بزرگ ایجاد می‌کند پس باید تقاضا‌ها را خرد و گام به گام و پلکانی کنیم تا هم خود ما به عنوان اعضا دچار توهم نشویم و هم دیگران از بیرون!

شهسواری در ادامه افزود: اولین چیزی که برای ما مهم است حوزه رفاهی، معیشتی و بیمه‌ای هنرمندان است و توانسته‌ایم تاحدودی موفقیت کسب کنیم. در همین خصوص درآمد ما در دست مخاطبان ما است و تبلیغات و بلیط‌فروشی اهمیت زیادی دارد تا گردش اقتصادی کار ما شکل بگیرد.

وی با اشاره عدم امکان تفکیک مخاطب و اتکای جدی به آن‌ها، افزود: این عدم امکان تفکیک مخاطب ما را وادار می‌کند در بدنه حرفه‌ای خود نیز این مسئله را مراعات کنیم زیرا نمی‌توانیم میان مخاطبان خود فرق بگذاریم.

رئیس خانه سینما در پایان افزود: فعالیت صنفی اگر بخواهد در کشور ما به سامان شود، نیازمند پایه‌های مستحکم حقوقی و قانونی است و اشکال این مسئله این است که هر موقع به سمت قانون می‌رویم، حوزه ممیزی و سانسور بسیار سنگین است که ترجیح می‌دهیم تابع آن قانون نباشیم.