مدیریت تهران؛ یأس یا امید؟

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه علامه طباطبائی: با نگاهی اجمالی به برخی از رسانه‌های تحت مدیریت جناح محافظه‌کار به راحتی می‌توان دریافت که عزل و نصب‌های جدید در کلان‌شهر تهران بیشتر خوش‌آیند همان دوستان بوده تا مردمی که با امیدهای فراوان به تغییرات ملموس در نحوه مدیریت پایتخت به‌پای صندوق‌های رأی رفتند و جالب آن‌که بعضا در توجیه این اقدامات اینگونه استدلال می‌کنند که وابستگی‌های سیاسی و جناحی مدخلیتی در موضوع مورد بحث نداشته و صرفا تخصص افراد است که ملاک و میزان ماست.

امیرحسین قضائی علمداری-عطنا؛ در روزهای اخیر برخی از انتصابات شهردار جدید پایتخت، آقای دکتر نجفی موجب به‌وجود آمدن بحث‌ها و شایعات بسیاری پیرامون نحوه عملکرد شورای جدید شهر تهران و به‌طور ویژه شهردار جدید شکل گرفت تا جایی که بخش عمده‌ای از بحث‌های داغ مطبوعات، جراید و فضای مجازی حول محور این انتصابات طرح می گردد.

با نگاهی اجمالی به برخی از رسانه‌های تحت مدیریت جناح محافظه‌کار به راحتی می‌توان دریافت که عزل و نصب‌های جدید در کلان‌شهر تهران بیشتر خوش‌آیند همان دوستان بوده تا مردمی که با امیدهای فراوان به تغییرات ملموس در نحوه مدیریت پایتخت به‌پای صندوق‌های رأی رفتند و جالب آن‌که بعضا در توجیه این اقدامات اینگونه استدلال می‌کنند که وابستگی‌های سیاسی و جناحی مدخلیتی در موضوع مورد بحث نداشته و صرفا تخصص افراد است که ملاک و میزان ماست.

اما در پاسخ باید گفت که این شعارها را دوستان شورای شهر قبلی نیز در سخن بسیار مورد استفاده قرار دادند اما در عمل آنچه که شاهد آن هستیم اوضاع و احوال اسفناک پایتخت کشور پس از دوره زمامداری ایشان است.

از آن مهم‌تر اینکه پیام شهروندان ساکن تهران در روز انتخابات اعضای شورای اسلامی شهر و روستا کاملا صریح، واضح و روشن بود، ایشان یک شورای شهر اصلاح‌طلب، شهرداری اصلاح طلب و به تبع این‌دو، عوامل اجرایی اصلاح طلب برای نحوه مدیریت شهرشان را می‌خواهند چراکه اگر غیر از این بود به احتمال قریب به یقین لیست کامل اصلاح‌طلبان برای شورای شهر تهران رأی نمی‌آورد.

لذا بهتر می بود که اگر مصلحت بالاتری از این برای اداره شهر تهران وجود دارد جناب شهردار محترم پشت تریبون قرار گرفته و صریح و بی‌پرده آن را با اهالی شهری که مدیریتش را در اختیار دارد در میان بگذارد چرا که اینگونه اقدامات محافظه کارانه و به ظاهر مصلحت اندیشانه نتیجه‌ای جز بی‌اعتمادی مردم به صندوق رأی و به تبع آن بی‌اعتمادی به اصل دموکراسی و حاکمیت مردم بر مردم نخواهد داشت.

دوستان سکاندار مدیریت شهر اعم از رئیس و اعضای شورای شهر و شهردار تهران باید به این نکته توجه داشته باشند که در چشم برهم زدنی انتخابات سال 1400 فرا خواهد رسید و نتیجه این شیوه مدیریت ایشان چیزی جز قهر مردم با صندوق رأی و تحریم انتخابات نخواهد بود که در آن‌صورت جناح رقیب مجددا به راحتی بر کرسی مدیریت شهر تهران جلوس خواهند نمود و مانند آنچه که در 12 سال گذشته و حتی کمی قبل‌تر با مردم و شهر تهران کردند، تکرار می‌کنند. لذا به نظر می رسد برای اجتناب از این آینده شومِ فرضی مسئولین باید نحوه رفتار خود را تغییر داده و اگر در مواردی مصلحتی وجود دارد که آحاد مردم از آن بی‌خبرند، صریح و شفاف آن را با مردم در میان بگذارند.

البته با تمام آنچه که گذشت هنوز برای قضاوت و نتیجه‌گیری پیرامون نحوه عملکرد مدیران پایتخت بسیار زود است و ثمره زحمات احتمالی ایشان هنوز کال. لذا به‌نظر می‌رسد باید لَختی تأمل کرد و اندکی قبل از موعد انتخابات بعدی با بررسی مشکلات موجود در زمان حاضر مانند ترافیک، آلودگی هوا و... با زمان مذکور به نتیجه‌گیری و جمع‌بندی نهایی رسید.

امید است پس از گذشت این چند سال امید مردم تبدیل با یأس نشده و تهران نیز جای بهتری برای زندگی باشد.