دکتر ابراهیم برزگر*
در مورد شهید سلیمانی نکات زیاد است او قهرمان ملی بود؛ او اسطوره نظامی جهان در قرن حاضر بود؛ این را دشمنان او میگفتند. الفضل ما شهدت به الاعدا. او یک انسان خود ساخته بود که دائم مرگ اندیشی مثبت داشت.
نعمت مرگ اندیشی را نسل اول انقلاب در زیر سیطره ساواک و شاه به طور توفیق اجباری داشتند، اما بعد از انقلاب دیگر این فرصت را سیاست مداران امروز ندارند و خیلی از تحولات روحی و شخصیتی منفی از اینجا رخ میدهد، اما شهید سلیمانی این فرصت را داشت او همواره سایه مرگ را بالای سر خود میدید این مرگ اندیشی او را ساخت و به اوج رساند.
او از زیباییهای سیاست ایرانی بود در روزگاری که در خیلی اخبار و گزارشها از تاریکی و زشتی میشنیدیم. او پاک بود و پاک زیست و تجسم ذکر خدا بود. خدا حاضری در وجود او تجلی یافته بود. دعای امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه در حق او مستجاب شد که بعد از اینکه ضربات مهلکی بر دشمن زد توفیق شهادت نصیبشان کن...
برخلاف دوستان شهیدش که زود به شهادت رسیدند او در انتظار جانکاه شهادت زیاد ماند و برخلاف برخی اندک از دوستان بازمانده در دوران بعد از جنگ خود را حفظ کرد و رشد داد عطر معنویت را در همه جا میگستراند.
اگر او و نقشههای پیچیده و اقدامات او و شهیدان حرم نبود داعش به مرزهای ایران و درون ایران میامد او حفاظت از ایران را از هزاران کلیومتر قبل از مرزهای ایران شروع کرد حق او بر هر ایرانی وطن دوست حقی فراموش نشدنی است.
تاریخ درباره او قضاوت بسیار کریمانهای خواهد داشت سلام بر روزی که متولد شد و بر شبی که به شهادت رسید و روزی که نزد پرودگار خود مبعوث میشود.
*عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی