در دوران مدیریت گذشته سختگیری شدیدی وجود داشت

 



عطنا/هادی محمدپور :امیر رضا وکیلی زارچی، معروف به امیر وکیلی؛ همان دبیر خوش قریحه کانون شعر و ادب دانشگاه علامه است، تقریبا همه دانشجویان دانشکده های علوم اجتماعی و ادبیات او را می شناسند، به لبخندهای فراوانش، به شوخ طبعی ذاتی اش، به بیان طنزآلود و بعضا نیش آلودش.

هنگامی که این پسر خوش مشرب یزدی را به مصاحبه دعوت کردیم با روی گشاده پذیرفت. حین گفتگو مزه پرانی های همیشگی را کنار نگذاشت و بعد هم با شیطنت می پرسید اینکه گفتم شوخی بودا، منتشر که نمی کنید؟

پای گپ و گفت با او که بنشینید خودتان بقیه ماجرای این پسرک شاعر را متوجه خواهید شد

آقای وکیلی! آیا در گذشته هم چنین کانونی در دانشگاه علامه وجود داشته است؟ برخی، از شما به عنوان بانی وبرخی دیگر به عنوان احیاگر نام می برند. صدق و کذب قضیه را از خودتان می پرسیم.

نه خیر بنده به عنوان احیاگر این کانون هستم چون این کانون پیش از این هم وجود داشته و پس از 3 سال وقفه بنده، با کمک دوستانم این کانون را به راه انداختم پیش تز بنده سرکار خانم شیما شکوه  که دانشجوی دانشکده روانشناسی بودند، برعهده داشتند.

شما، دبیری کانون در دوره مدیریتی آقایان دکتر سلیمی و شریعتی را تجربه کردید. در کدام دوران موانع بیشتری وجود داشت؟

در هر دو دوره یکسری مشکلات خاص وجود داشت. در دوران آقای شریعتی مشکل بودجه وجود نداشت ولی در دوران حاضر این کمبود احساس می شود! در خصوص برنامه باید عرض کنم که معمولا شعرای میهمان مبالغی را دریافت میکنند و به ندرت شاعری را می توانیم بیابیم که طلب پول نکند به طور مثال در برنامه اخیر کانون شعر و ادب به شدت دچار مضیقه مالی شدیم.

در خصوص هزینه های دکور و پذیرایی هم مشکل داشتیم.

اما در دوران آقای دکتر شریعتی! نظارت امنیتی شدیدی حکمفرما بود و پس از اجرای برنامه می بایست پاسخگوی تمامی اعمال افراد حاضر در برنامه می بودیم. مثلا رزومه مهمانان را با ریز عملکردها و سوابق از ما طلب می کردند؛ اما در دوران دکتر سلیمی به مراتب کمتر شاهد چنین مسائلی بودیم.

می توانید کمی از برنامه های اجرا شده توسط کانون را به شکل فهرست وار برای مخاطبان عطنا شرح دهید.

می توانم به برگزاری چند جشنواره از جمله غدیر، امام رضا (ع) و نیز یک جشنواره در دانشگاه تهران و نیز چندین و چند محفل شعر برگزار شده است در کنار این برنامه یک سری برنامه های آموزشی نظیر کارگاه ترانه با حضور آقای فرید احمدی و نیز کارگاه طنزنویسی با تدریس روزنامه نگار برجسته حوزه طنز، جناب آقای پوریا علامی نیز اجرا شده است.

آیا مهمانان سرشناسی در حافل برگزار شده توسط شما، حضور داشتند؟

بله هم در محافل و هم در کارگاه ها همانطور که در سوالات قبل هم گفتم، افراد مختلفی نظیر بنیامین بهادری، فرید احمدی، حسین جنتی، مهدی فرجی، رضا طریقی، علیرضا آذر و علیرضا بدیع، گرروس عبدالملکیان و برخی استعداد های کمتر شناخته شده شعری هم در برنامه های خود دعوت به عمل آوردیم.

در حیطه مربوط به نشریه چه فعالیتی صورت داده اید؟

چون نیروهای فعال کمتر به من مراجعه کردند، در نشریه آبگون با مدیر مسئولی آقای حامد درخشانی، فعالیت نشریاتی خود را متمرکز کرده بودیم و اخیرا هم که نشریه شاخه نبات به مدیر مسئولی خانم اسماعیلی بازتاب دهنده اشعار وافکار ما بوده اند.

چرا باوجود دانشکده ادبیات در دانشگاه علامه، شما که یک مددکار هستید به مدیریت مسائل مربوط به کانون شعر وادب می پردازید؟ آیا نگاه مددکارانه شما اثری هم بر روندهای موجود در فعالیت کانون داشته است؟

این سوال را باید دانشجویان پیش از ورودی ما(91) پاسخ بدهند و جنجال سازی های صورت گرفته توسط برخی دانشجویان ادبیاتی و معارفی، زیاد متکی بر ادب و معرفت نیست.

علت اینکه این محافل بیشتر در دانشکده علوم اجتماعی برگزار می شود چیست؟

چون امکان مانور بیشتری در دانشکده علوم اجتماعی وجود دارد ولیکن در دانشکده ادبیات استقبال چندانی از برنامه های ما نمی شود. ولی هیچ کس نمی تواند اظهار کند که می خواسته در کانون فعالیت کند ولی ما نگذاشتیم بنده رسما از دبیری کانون استعفا خواهم داد.

آیا اکثر شاعران کشور دانشجوی ادبیات بوده اند؟ یقینا پاسخ این سوال منفی است شهریار دانشجوی پزشکی بوده است.

در پایان از تمامی کسانی که ایده هایی برای بهتر شدن این برنامه ها دارند دعوت می کنم تا به ما، در شکوفایی هرچه بیشتر این کانون کمک کنند.