حکایت مردی که نماد یک نسل بود

عطنا - شرح فداکاری‌ها و از جان گذشتگی‌ها قهرمانان در قالب داستان‌ برای همه ما شنیدنی است اما زمانی جذاب‌تر است که شرح فداکاری آن قهرمانان را در زندگی واقعی ببینیم. بهانه این گزارش دو سالگرد شرح شهید جوان خیّری است که می‌خواهد حکایت نمادین یک نسل را برایمان به تصویر بکشد. نسلی که در پیامش میخواهد به ما بگوید دستی به یاری پیش آر، هموطن.

شرح حال زندگی حسین علیمرادی، دانشجوی خیّر فداکاری که دو سال پیش شتابان قصد سفر به عالم ملکوت کرد، به مثابه فداکاری‌هایش شنیدنی و خواندنی است.

عطنا، رسانه تحلیلی دانشگاه علامه طباطبایی به منظور پاسداشت دومین سالگرد شهادت حسین علیمرادی، فارغ التحصیل مقطع کارشناسی دانشگاه علامه طباطبایی گفت‌وگویی را با خانم طاهره مرادی مدیر اجرایی موسسه دست یاری به دشتیاری در یک فضای صمیمانه انجام داد که خلاصه‌ای از آن در نوشتار زیر پیش روی مخاطبان می‌آید:

خانم طاهره مرادی، میخواهیم قبل از هر چیز یک شرح حال مختصری درباره مرحوم شهید حسین علیمرادی را برایمان بیان بفرمایید که مخاطبان بتوانند با اطلاعات کامل، شناخت بهتری از آن شهید داشته باشند؟

طاهره مرادی: حسین علیمرادی در ۱۹ خرداد سال ۱۳۷۴در تهران متولد شد. دوران کودکی را در تهران سپری کرد و دوران نوجوانی را به دلیل ادامه تحصیل پدر خود در انگلستان گذراند‌. در سال ۱۳۹۲ در آزمون کنکور سراسری شرکت کرد و به عنوان دانشجوی رشته ی حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی پذیرفته شد‌.

وی در کنار تحصیل دغدغه های اجتماعی خود را دنبال می‌کرد‌‌. شرکت در انجمن‌های اسلامی، کانون‌های فرهنگی از جمله فعالیت های دانشجویی او بود‌. پیرو همین تفکر در سال ۱۳۹۳ به همراه جمعی از دانشجویان دغدغه‌مند، کانون فرهنگی خیریه دانشگاه علامه طباطبایی را با هدف فرهنگ سازی اعمال خیرخواهانه تاسیس کرد. یک سال به عنوان نایب دبیر و یک سال به عنوان دبیر کانون خیریه فعالیت داشت و طی مدت دبیری خود توانست عنوان کانون برتر دانشگاه و کانون خیریه برتر کشور را کسب کند‌.

در فعالیت های همین کانون از طریق دانشجوی بلوچی به نام ناصر بلوچ با منطقه دشتیاری آشنا شد. منطقه ای که از ابتدایی ترین امکانات آموزشی بی بهره بود‌. در ابتدا با ارسال کتاب های کمک آموزشی از طرف کانون خیریه، وضعیت تحصیلی دانش آموزان منطقه به طرز چشمگیری پیشرفت داشت. در پی این رُخداد، حسین علیمرادی تصمیم به حضور در منطقه گرفت و بعد از نخستین سفر که با هدف شناسایی منطقه انجام گرفته بود‌، بنیان اردوهای علمی فرهنگی را بنا نهاد.

در ۶ سفر دانشجویان مسلط به تدریس در منطقه حضور پیدا می‌کردند و به دانش آموزان در مقاطع مختلف آموزش می‌دادند.

این سفرها با ارسال کتاب و لوازم التحریر نیز همراه بود‌. حسین علیمرادی در آستانه‌ی فارغ  التحصیلی و بعد از ۳ سال فعالیت آموزشی در منطقه به این نتیجه رسیده بود که برای توسعه پایدار دشتیاری و تداوم اثربخش فعالیت های آموزشی، نیاز به توسعه زیرساخت آموزشی بود که مهمترین آن ساخت مدارس استاندارد و فراهم کردن امکانات بنیادین تحصیل است.

دقیقا تاریخ تاسیس موسسه دست یاری به دشتیاری کی بود؟ در گفت‌وگو با مردم محلی آنجا، همه او را دوست داشتند و به نیکی از او یاد میکردند؟ دلیل علاقه مردم دشتیاری به او در چه بود؟

طاهره مرادی: شهید حسین علیمرادی برای پیگیری جدی امور خیریه در دشتیاری در سال ۱۳۹۶ و در حالی که در مقطع کارشناسی حسابداری فارغ التحصیل شد، به همراه دوستان خود که از ابتدا او را در این مسیر همراهی می‌کردند، موسسه مردم نهاد «دست یاری به دشتیاری» را تاسیس کرد و مدیریت آن را بر عهده گرفت.

از تاریخ تاسیس موسسه تاکنون اقدامات قابل توجهی انجام گرفت که حاصل تلاش بی وقفه ی حسین و دوستانش بود.

حسین علیمرادی بیش از ۴۰۰ روز را در دشتیاری سپری و تمام اقدامات عمرانی و آموزشی را به صورت حضوری و مستمر پیگیری و کنترل می‌کرد. شخصیت و رفتار انسان دوستانه ی او که بدون جهت گیری های سیاسی، مذهبی و قومی بود برای اهالی منطقه قابل ارزش بود و همین امر اطمینان خاطر و علاقه ی وافر مردم دشتیاری را نسبت به او برانگیخته بود‌‌.

او در سال ۱۳۹۷ با بانوی گرانقدری که از همراهان اولیه و همیشگی او در مسیر نوع دوستی و خیرخواهی بود ازدواج کرد و ثمره ی این پیوند علاوه بر رشد و موفقیت بیش از پیش او در راه آبادسازی دشتیاری، پسری به نام امیرعلی بود که تنها ۶ ماه در آغوش پدر آرمید.

در زمانی که شهید در قید حیات بودند، چه فعالیت‌هایی به سرانجام رسید؟

طاهره مرادی: حسین علیمرادی طی ۵ سال فعالیت مستمر در منطقه ی دشتیاری توانست ۵ مدرسه را به طور کامل ساخته و تجهیز نماید. همچنین ۱۶ مدرسه در دست ساخت است.

حسین علیمرادی در تاریخ ۸ آذر ۱۳۹۸، هنگامی که برای سرکشی به مدارس و آماده سازی مقدمات افتتاح ۴ مدرسه به منطقه دشتیاری سفر کرده بود، طی سانحه تصادف به دیدار معبود خود شتافت.

دلیل و انگیزه اصلی مهاجرت معکوس ایشان از انگلستان به ایران و کار بزرگ خیرانه ای که انجام دادند چه بود؟

طاهره مرادی: شهید علیمرادی زمانی که با پدرشان در یک سفر کاری به بشاگرد می‌روند، در آنجا تحت تاثیر برخی از شاگردان بشاگرد قرار می‌گیرد و زمانی که به خاطر تحصیلات پدر، عازم انگلیس می‌شود در آنجا با انواع و مدل‌های چاریتی (خیریه) آشنا می‌شود و همان تجربه ها را از آنجا با خود به ایران می‌آورد.

زمانی که تحصیلات پدرشان تمام می‌شود و به ایران بر می‌گردد. پدرشان تاکید می‌کردند که حسین بسیار خوشحال و چون عاشق ایران بود و سرزمین مادری را بسیار دوست می‌داشت، با وجود فرصت‌های پیش‌رو، در برگشت به ایران ذره ای تردید به راه نداد.

در زمانی هم که به ایران برگشت و دوران کارشناسی را در دانشگاه علامه طباطبایی در رشته حسابداری گذراند، با عشق و دلبستگی که به سیستان و بلوچستان پیدا کرده بود، در همین‌جا دوباره در امتحانات تحصیلات تکمیلی در رشته کارشناسی ارشد حسابداری دانشگاه تهران، تحصیلات خود را به پیش برد.

انگیزه اصلی شهید علیمرادی از تاسیس مجموعه خیریه دست یاری به دشتیاری چه بود؟

طاهره مرادی: انگیزه شهید در همه امور خیریه، فرهنگ سازی کار خیر میان دانشجوها و کمک به دانشجویان در داخل دانشگاه بود. بعد از آشنایی با ناصر بلوچ، یکی از دانشجویان بلوچ (معرف منطقه دشتیاری به شهید علیمرادی) حال و هوای درونی شهید دگرگون می‌شود.

ناصر بلوچ در صحبتی که در این خصوص خاطره کرده می‌گوید: زمانی که شهید علیمرادی منطقه دشتیاری و عمق محرومیت‌ها را در آنجا می‌بیند، همانجا تصمیم می‌گیرد، تمام هم و غم خود را صرف کمک به این منطقه محروم کند. در تمامی این مدتی که موسسه را تاسیس و فعالیت آن را انجام می‌دهد با برگزاری و تشکیل اردوگاه‌های جهادی و همراهی سفر استادان و دانشجویان به این منطقه، از کمک به منطقه دشتیاری دست نمی‌کشد.

در آموزش و پرورش منطقه دشتیاری 340 کد مدرسه وجود دارد که شهید علیمرادی در تمامی اهداف و سخنانش آرزو داشت بتواند 340 مدرسه شناسایی و ساخته شود، بلکه نیازهای آموزشی در منطقه دشتیاری رفع شود.

کارهای جدید موسسه بعد از شهادت ایشان و برنامه های فعلی و آینده موسسه بیشتر در چه حوزه ای دنبال میشود؟

مدیر موسسه دست یاری به دشت یاری همسر ایشان خانم زهرا محمدی هستند که در کانون فعالیت و نیروی اصلی هم بودند. پدر شهید در امور مدرسه سازی، کمک حال موسسه هستند. در حال حاضر 19 مدرسه ای را که پیش‌تر باقی مانده بودند، توانسته‌ایم به پایان برسانیم. همچنین ساخت 6 مدرسه جدید را کلنگ زده‌ایم. همزمان با شیوع کووید 19 امور مربوط به بهداشت و درمان منطقه در موسسه را هم پیگیری می‌کنیم و ساخت یک کلینیک زایمانی را در دستورکار داریم.

همچنین در دو سال اخیر پس از همه‌گیری کووید 19 بیشتر اقلام بهداشتی همچون ماسک، شیلد و مواد ضدعفونی کننده را در همکاری با بیمارستان چابهار تهیه کرده‌ایم. در بحث قبولی های کنکور، با کمک‌هایی که موسسه در دو سال اخیر به انجام رسانده، وضعیت آموزشی روند روبه رشدی داشته است.  

در پایان اگر مطلب یا موضوعی که به نظرتان ضروری است، گفته شود، شرح و بیان بفرمایید؟

طاهره مرادی: در پایان از سایت عطنا تشکر و سپاس می‌کنم که یاد و خاطره آن شهید را گرامی داشته است. فقط یک نکته را می‌خواهیم خدمت مخاطبان عزیز دانشگاهی عرض کنم و آن این است که اکنون موسسه مردم نهاد دست یاری به دشتیاری که ثمره ی سال ها تلاش شهید حسین علیمرادی بود، توسط سایر اعضا و با انگیزه ای دوچندان به فعالیت خود در منطقه ادامه می‌دهد، تا زمانی که آبادانی کامل آموزشی دشتیاری را با زنده نگهداشت یاد و خاطر شهید حسین علیمرادی نظاره گر باشند.

حسین علیمرادی دانش آموخته دانشگاه علامه طباطبائی، جهادگر، فعال فرهنگی و از پایه‌گذاران موسسه خیریه دست‌یاری به دشت‌یاری، هنگامی که برای سرکشی به مدارس و آماده سازی مقدمات افتتاح ۴ مدرسه به منطقه دشتیاری سفر کرده بود، بر اثر سانحه تصادف در منطقه پیرسهراب سیستان و بلوچستان در 8 آذر 1398 درگذشت.

عطنا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

اینستاگرام                                              تلگرام