استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی گفت: کشور نیازمند دانشگاه نسل سوم (پیشرو) است، دانشگاهی که مبتنی بر خلاقیت و نوآوری باشد.
به گزارش عطنا به نقل از خبرگزاری ایرنا، صدف سلطانی درباره موانع پیش روی همکاری دانشگاهها با صنعت اظهار کرد: در حال حاضر دانشگاه در جامعه هنوز دانشگاه نسل دوم (پژوهشی و مبتنی بر فعالیتهای تحقیقاتی) است. دانشگاه نسل دوم دانشگاهی مبتنی بر تحقیق و پژوهش است که توانایی کاربردی کردن این تحقیق و پژوهش را در تولید، خدمات و صنعت ندارد.
به گفته این استاد دانشگاه عدم اطمینان از آینده، مرز غیرقابل نفوذ بین دولت و دانشگاه و صنعت و به سرانجام نرسیدن تحقیقات و پژوهشهای دانشگاهی سبب بیانگیزگی دانشجویان و دانشآموختگان شده است.
سلطانی گفت: این در حالی است که دولت، صنعت و دانشگاه باید با یکدیگر ارتباط داشته باشند و در تعامل با یکدیگر حرکت کنند.
وی با بیان این که جامعه امروز ایران نیازمند دانشگاه نسل سوم است، خاطرنشان کرد: دانشگاهها باید دانشگاهی مبتنی بر خلاقیت، نوآوری و کارآفرینی و مستقل از دولت باشند.
این پژوهشگر اقتصادی بیان کرد: تا زمانی که دانشگاه به دولت وابسته باشد، ارتباطات و مسیر سیاستگذاریها را دولت تعیین کند و تا زمانی که وابستگی مراکز علمی به بودجه دولتی ادامه داشته باشد، رقابت شکل نمیگیرد.
وی افزود: موضوعات پژوهشی دانشگاه باید توسط صنعت ارائه شود. درواقع دانشگاه باید به مسائل و موضوعاتی بپردازد که صنعت نیازمند آن است. چراکه صنعت میتواند مشخص کند به چه دستاوردهایی نیازمند است و چگونه میتواند از این دستاوردها در جهت تولید و در نهایت توسعه استفاده کند.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی ادامه داد: دانشگاه در جامعه صرفاً به مباحث تئوری میپردازد، حال آن که صنعت نیازمند مهارت است.
سلطانی اظهار کرد: یکی از ویژگیهای عمده دانشگاه نسل سوم، از بین بردن محدودیت ملیتی است. دانشگاه نسل سوم (پیشرو) باید با کنارهم قرار دادن افراد از کشورهای مختلف قدمی در راستای توسعه جهانی بردارد و بتواند افراد را جدا از هرگونه عقاید سیاسی و اختلاف نظر، به لحاظ علمی در کنار هم قرار دهد.
این استاد دانشگاه گفت: مرزهای علمی کشور باید برداشته شود، وقتی کشور بتواند مرزهای علمی را از میان بردارد، بسیاری از تنگ نظریها را در جامعه صنعتی از بین برده است.
وی در پایان خاطر نشان کرد: زمانی میتوان موانع پیش روی همکاریهای دانشگاه و صنعت را از میان برداشت که بین صنعت و دانشگاه ارتباط برقرار شود. در حقیقت صنعت دانشگاه را در مقابل خود نبیند و دانشگاه نیز اطمینان داشته باشد که دستاوردهایش به صنعت برده میشود.