زبان و شعر فارسی بر فرهنگ کشورهای غربی اثر می‌گذارد

عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبائی گفت: در روابط گوناگون میان انسان‌ها و کشورهای مختلف جهان که قصد دارند با یکدیگر پیوندهای فرهنگی، سیاسی و یا هر نوع دیگری از ارتباطات بین‌المللی را تجربه کنند، بی‌گمان یکی از آسان‌ترین، روشن‌ترین و رساترین شیوه‌ها «زبان» است.

به گزارش عطنا به نقل از ایسکانیوز، سیدجلال‌الدین کزازی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبائی اظهار کرد: بی‌گمان در روابط گوناگون میان انسان‌ها و کشورهای مختلف جهان که قصد دارند با یکدیگر پیوندهای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و یا هر نوع دیگری از ارتباطات بین‌المللی را تجربه کنند، یکی از آسان‌ترین، روشن‌ترین و رساترین شیوه‌های این پیوند و ارتباطات زبان است.

او ادامه داد: زبان فارسی هم در سرگذشت و تحولات تاریخ کشور ایران نقشی بسیار بنیادین و ارزشمند را ایفا کرده است و در سالیان طولانی در حوزه ادبیات و هنر دستاوردهای بزرگی را کسب کرده است. در این رابطه می‌توانم به ترانه‌های عمر خیام که یک نمونه بارز در این حوزه است اشاره کنم؛ هنگامی‌که ترانه‌های این شاعر بزرگ ایرانی به زبان انگلیسی برگردانده می‌شود آن‌چنان در دل‌وجان انگلیسی‌زبانان می‌نشیند که موجب می‌شود شیوه‌ای نو در سخن‌سرایی در زبان انگلیسی پدید آید که بر آن نام عمریسم یا عمرگرایی را نهاده‌اند و به معنی سخن گفتن به زبان انگلیسی با شیوه عمر خیام است.

این استاد ادبیات افزود: داستان‌های دیگری که از ادبیات فارسی به زبان‌های دیگر برگردانده شده است منجر به پیوند و همبستگی میان ایران و دیگر کشورها و ملت‌های جهان شده و همچنین باعث آشنایی بیشتر مردم کشورهای دیگر با زبان فارسی و بسیاری از فرهنگ‌ها و آداب‌ورسوم ایرانیان گردیده است و از این حیث اگر زبان و ادبیات وجود نداشت پیوندها و همبستگی‌ها به‌درستی محقق نمی‌شد.

او تصریح کرد: اگر ما در ایران به برخی از زبان‌ها مانند زبان چینی و روسی کمتر پرداخته‌ایم به این دلیل بوده است که در حوزه آموزشی و علمی نیاز چندانی به این زبان‌ها احساس نشده است زیرا پیوند و ارتباط کشور ایران با این کشورها در گذشته آن چنان زیاد نبوده است که نیاز مبرمی به آموختن این زبان‌ها باشد اما ایرانیان از سالیان قبل تاکنون با زبان فرانسوی، انگلیسی و تا حدی هم آلمانی آشنایی دارند زیرا ازنظر علمی، سیاسی و... از مهم‌ترین کشورها به شمار آمده‌اند و نیاز بیشتر را در پیوند و ارتباط با این کشورها حس کرده‌اند.

کزازی ادامه داد: اگر روزی این نیاز احساس شود که دانش آموزان و دانش جویان ایرانی باید زبان‌های دیگری همچون زبان روسی و چینی را یاد بگیرند این کار بایسته و لازم خواهد بود اما هنوز می‌توان گفت که این زبان‌ها به‌اندازه زبان انگلیسی در روابط بین‌المللی، علمی، اقتصادی و سیاسی کاربرد ندارند و ازاین‌رو زبانی که توسط دانش آموزان و دانش جویان آموخته می‌شود عموماً زبان انگلیسی است.

این نویسنده برجسته در آخر به این نکته اشاره کرد: از سوی دیگر شاید گسترش فناوری و تکنولوژی‌های جدید به‌گونه‌ای پیش رود که در آینده‌ای نه‌چندان دور با کمک دستگاه‌های مربوطه و ابزارهای جدید بتوان زبان‌ها را به یکدیگر برگرداند و یا به یاری ترجمان انسانی متخصص و متعدد زبان و ادبیات این امر به‌راحتی محقق شود اما باید به این نکته هم توجه داشت که اگر نرم‌افزارها و ابزارهای جدید، آن‌چنان پیشرفته شوند که بتوانند زبان‌ها را به‌خوبی و روشنی به یکدیگر برگردانند قطعاً نیاز به مترجمان انسانی کمتر از گذشته خواهد شد و از این حیث ممکن است آموزش زبان در دانشگاه‌های مختلف تا حدی کمرنگ‌تر شود که تمام این موضوعات هم باید قابل‌توجه اساتید و مسئولان قرار گیرد و بر روی آن‌ها بررسی دقیق‌تری انجام شود.