باید عرفان حقوقی و حقوق عرفانی در بین قضات و وکلا تقویت شود

رئیس هیئت مدیره انجمن حقوق‌شناسی گفت: تنها راه نجات دادگستری این است که قضات صالح، شایسته، دانشمند و بی‌عقده بر کرسی بنشینند و کسانی تصدی کار را به عهده بگیرند که عاشق کار و آگاه به امرند.

به گزارش عطنا، آیین نکوداشت استاد بهمن کشاورز، حقوقدان، پژوهشگر و رئیس سابق اتحادیه سراسر کانون‌های وکلای دادگستری ایران (اسکودا) روز یکشنبه، ۱۸ شهریورماه با سخنرانی علیرضا آذربایجانی، معاون هماهنگی و برنامه‌ریزی دستگاه‌های اجرایی معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری، ابراهیم امینی، نایب رئیس شورای شهر تهران، محمدحسین ساکت، رئیس هیئت مدیره انجمن حقوق‌شناسی، مرتضی شهبازی‌نیا، رئیس اتحادیه سراسر کانون‌های وکلای دادگستری ایران (اسکودا)، فریده غیرت، نایب رئیس پیشین کانون وکلای دادگستری مرکز و سعید ملک‌زاده، رئیس کمیته حقوق دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام و تهمورث بشیریه، استاد حقوق دانشگاه علامه طباطبائی به عنوان مجری برگزاری مراسم برگزار شد. (گزارش تصویری)

محمد‌حسین ساکت، رئیس هیئت مدیره انجمن حقوق‌شناسی در ابتدای سخنرانی‌اش در این مراسم گفت: به استادان گرامی، قضات ارجمند، وکلای گرانمایه، همه حاضران و فرهیختگان که شرف حضور دارند خوش‌آمدگویی می‌گویم و از کسانی که این نشست باشکوه را برای نکوداشت وکیل بسیار بسیار خوشنام جامعه ما فراهم دیدند، سپاسگزاری می‌کنم.

وی ادامه داد: من در این نشستِ بسیار سنگین و کامیاب از باب اینکه برای یکی از وکلای کشور برگزار می‌شود؛ می‌خواهم پیشنهاد دهم که ما برای شناخت بهتر حقوق باید عرفان حقوقی یا حقوق عرفانی را باب کنیم. این نظریه شاید برای نخستین بار مطرح می‌شود یعنی گذشته از تعارف‌هایی که در عرفان می‌شود، ما برای این شغل حساس و خطیر باید مرزهایی را به عنوان مرزهای عرفانی در نظر بگیریم؛ این مرزها دلبستگی و دلسوزی قاضی و وکیل را برای مراجعشان به همراه دارد. اگر از بلخ تا بغداد بر پای کسی خاری خلد، این خار بر قلب ابویزید بسطامی خلیده است.

ساکت افزود: پیشنهاد بعدی من این است که برای به‌سامان‌ شدن وضع نابه‌سامان قضایی باید این شیوه را پیاده کنیم. به جای اینکه در گزینش‌های قضات سلیقه‌های ویژه‌ای اعمال شود که نتیجه‌اش را بینید باید از وکلای خوشنام، دانشمند و دلسوز در آینده برای شغل قضاوت انتخاب شوند تنها راه نجات ما همین است؛ ما تجربه سخت و تلخی را پشت سر گذاشته‌ایم. باید اکنون به‌هوش باشیم و برای آینده این تصمیم را بگیریم، کسانی که هم آگاهند هم دلسوزند و هم عرفان حقوقی دارند؛ عرفان حقوقی یعنی اینکه هیچ چیزی را بر حق ترجیح ندهند.

وی تأکید کرد: قاضی و وکیل اگر چه باید مزدوَر باشند، یعنی حقوق داشته باشند، اما هرگز نباید مزدور باشند.

وی در ادامه افزود: از آنجایی که همیشه می‌گویم وکالت تابع قضاوت است، اگر در جامعه‌ای قضاوت ارزش نداشته باشد وکالت هم ندارد و اگر وکالت ارزشی نداشته باشد قضاوت ارزش ندارد. اینها به هم وابسته هستند. از این رو باید عرفان حقوقی یا حقوق عرفانی در این دو قشر به شدت تقویت شود.

 ساکت تصریح کرد: تنها راه نجات دادگستری این است که قضات صالح، شایسته، دانشمند و بی‌عقده بر کرسی بنشینند و کسانی تصدی کار را به عهده بگیرند که عاشق کار و آگاه به امرند.

وی در پایان گفت: شعر صادق سرمد گویای همه چیز است که می‌گوید:

«میخانه اگر ساقی صاحب‌نظری داشت/ میخواری و مستی ره و رسم دگری داشت

پیمانه نمی‌داد به پیمان‌شکنان باز/ ساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت

بیدادگری شیوه مرضیه نمی‌شد/ این شهر اگر دادرس و دادگری داشت

یک لحظه بر این بام بلاخیز نمی‌ماند/ مرغ دل غم‌دیده اگر بال و پری داشت

سرمد، سر پیمانه نبود این همه غوغا/ میخانه اگر ساقی صاحب‌نظری داشت».