دل به این دنیای فانی و گذرا نبندید

شهید علیرضا قدمی در تاریخ 10 دی 1333 در تهران متولد شد.

وی دوره‌های تحصیلی را طی کرد و در سال 1352 موفق به قبولی در رشته مدیریت بازرگانی دانشگاه علامه طباطبایی شد.

به گزارش عطنا به نقل از فارس،شهید قدمی قبل از آغاز سال تحصیلی دانشگاه، با توجه به شرکت فعال در جلسات مذهبی، توسط ساواک به اتهام اقدام علیه امنیت کشور دستگیر و روانه زندان شد.

وی پس از آزادی از زندان از دانشگاه اخراج شد؛ او به سربازی رفت اما دست از مبارزه بر نداشت به همین دلیل بار دیگر توسط ساواک دستگیر شد و حبس او تا پیروزی انقلاب ادامه داشت.

شهید قدمی پس از پیروزی انقلاب به دانشگاه رفت و وارد آموزش و پرورش شد؛ او در سال 59 با هجوم دشمن به کشور، در جبهه حضور یافت و در روز عاشورای سال 59 در سوسنگرد زخمی شد و مدت چهار ماه و نیم در بیمارستان بستری بود.

وی پس از بهبودی، بارها به جبهه اعزام شد و در تاریخ ششم مرداد ماه 1367 در اسلام آباد غرب به شهادت رسید.

وصیت‌نامه شهید

ما سوختگان که دل به دریا زده‌ایم؛ بر هستی دنیایی خـود پـا زده‌ایم؛ غم نیست اگر خانه خرابیم امروز؛ ما خیمه دل به دشت فردا زده‌ایم.

این یادداشت به عنوان وصیت اینجانب بوده و با امید آنکه به گونه‌ای باشد که مورد رضای خداوند متعال قرار گیرد. بعد از هر حیاتی، مرگی است. هر کسی که متولد می‌شود مرگ را نیز با خود به همراه می‌آورد تا اجل فرا رسد. فاصله بین حیات و مرگ به درازای طول عمر است. لیکن به سستی باد، یعنی ساده ترین وسیله قادر است این حیات را از انسان بگیرد. از پشه نمرود گرفته تا یک تکه از مربعات نارنجک؛ گاهی اینها در کار نیست. شب خفته‌‌ای هنوز صبحگاهان از خواب بر نخواسته‌ای که دنیا را وداع می‌کنی.

راستی حال که حیات انسان چنین است، پس چرا به سوی مرگ شرافتمندانه نرویم؟ حال که ملک الموت سراغ هر کسی می‌رود چرا او را نخوانیم تا در لحظات مناسب که مورد توجه خداوند هستیم سراغمان بیاید. شاید دو بیت شعری که در طلیعه وصیت‌نامه‌ام نگاشته‌ام برای کسانی که می‌خواهند انتخاب کنند یا بخواهند در یک کلام شهید شوند زبان حال خوبی باشد.

آیا نه این است که باید دل به این دنیای فانی و گذرا نبست؟ دل به این حیات موقت دنیایی نبست؟ و چشم به افق دور و تابناک دشت فردا دوخت که جاودانه است و نعماتش همیشگی است نه در این شرینی‌های کوتاه و زائل شدنی دنیا، همه شما تصدیق می‌کنید.

برادرم خواهرانم پدرم و مادرم و تو ای همسرم می‌دانید که این حرف‌ها، حرف من نیست. حرف و سخن قرآن است، سخن رسول الله (ص) است، سخن علی (ع) و زهرا (س) است. سخن فرزندان زهرا(س) است و بالاخره کلام تک تک شهدای ماست که با حرکاتشان و شهادتشان به اثبات رساندند و با خونشان به ما گفتند که این دنیا فانی است.

ای خدای مهربان ای معبود من، ای آنکه تمام هستی‌ام همه از اوست، مرا اخلاصی عطا کن تا این گفته راستان را در عمل و زندگی تحقق بخشم . اگر شهادت نصیبم گردانیدی روحی در این کلامم ده تا دیگران که این حرف‌ها را که بارها و بارها شنیده‌اند مؤثر واقع شود.

ایثار فداکاران و دلاوران رزمنده نیز همین سرود را بر لب دارد. زراندوزان پول پرست، وابستگان به شرق و غرب، منافقان چپ و راست هنوز نتوانسته‌اند بفهمند که اسلام چه می‌گوید و این امت حزب الله به پیروی از امامش (خمینی کبیر(ره)) به چه چیز چشم دوخته‌اند.