جای خالی نگاه قرآنی امام موسی صدر در کشور

رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبائی اظهار کرد: امام موسی صدر با نگاهی که به معارف قرآنی داشتند و به لبنان رفتند، در این کشور تحولی ایجاد کردند، اما این نگاهی که ایشان ‌داشته‌اند و می‌توانست تأثرگذار باشد، چندان مورد توجه قرار نگرفته است.

به گزارش عطنا، غلامرضا ذکیانی، رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبائی، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، درباره وضعیت فرهنگ قرآنی کشور و لوازم فرهنگ‌سازی در این زمینه اظهار کرد: به طور کلی، رو به پیش هستیم اما شاید از صد قدم، حدود سه یا چهار قدم برداشته‌ایم و کارهای بسیاری باقی مانده است که انجام نداده‌ایم.
وی ادامه داد: امام موسی صدر در سال ۱۳۰۷ به دنیا آمدند و با نگاهی که ایشان به معارف قرآنی داشتند و به لبنان رفتند، در این کشور تحولی ایجاد کردند؛ به گونه‌ای که هم اکنون سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان و علاوه بر آن مسیحیان و اهل سنت لبنان هم در حد پرستش، ایشان را قبول دارند.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه علامه طباطبائی یادآور شد: این نگاهی که امام موسی صدر ‌داشته‌اند و می‌توانست تأثیرگذار باشد، اگر نگوئیم جایش در جمهوری اسلامی ایران خالی است ولی دست‌کم هنوز راه زیادی تا رسیدن به آن مرحله در پیش داریم و باید این دیدگاه تقویت شود.
وی افزود: برای مسائلی همانند نمایشگاه قرآن، زحمات بسیاری کشیده می‌شود بنابر این باید به دست‌اندرکاران چنین اقداماتی و همچنین به خبرگزاری ایکنا، دست مریزاد گفت که چنین اموری را انجام داده‌اند اما بنده چند سال است که در نمایشگاه قرآن حضور پیدا می‌کنم و همواره هم به مسئولان این تذکر را می‌دهم که در نمایشگاه قرآن، هدفمندی وجود ندارد.
ذکیانی اظهار کرد: به عنوان مثال، برای کسانی‌ که نوآموز قرآن هستند، کارشناسان کشورمان، نوعی زبان عربی ایجاد کرده‌اند که بیش از نیمی از حرکات اضافی برای یادگیری قرآن را حذف کرده‌اند اما چرا برای این قرآن تبلیغ نمی‌شود. همچنین ترجمه‌های بسیار خوبی از قرآن وجود دارد که انسان از خواندن آن لذت می‌برد اما برای آن هم تبلیغات لازم صورت نمی‌گیرد.
رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه علامه طباطبائی عنوان کرد: در رابطه با معارف قرآن هم برداشت بنده این است که قرآن و اهل بیت(ع) معارفی دارد که مثلا در آیه ۷۴ سوره مبارکه یونس فرموده است: «ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ كَذَلِكَ نَطْبَعُ عَلَى قُلُوبِ الْمُعْتَدِينَ؛ آنگاه پس از وى رسولانى را به سوى قومشان برانگيختيم و آنان دلايل آشكار برايشان آوردند ولى ايشان بر آن نبودند كه به چيزى كه قبلا آن را دروغ شمرده بودند ايمان بياورند اين گونه ما بر دل‌هاى تجاوزكاران مهر مى ‏نهيم» معنای این سخن این است که نوعی مردم‌شناسی عجیب در قرآن وجود دارد.
وی افزود: این انسان‌شناسی را اکنون در قرن بیست و یکم در هیچکدام از مکاتب مشاهده نمی‌‌کنیم، اما ما این مردم شناسی را از قرآن استخراج نکردیم تا به جوانان آموزش دهیم؛ بنابر این باید رویکرد قرآنی خود را تقویت کنیم و مسئولان مربوطه معارف قرآنی را با داستان، انیمیشن و امثالهم منتقل کنند.
ذکیانی در پایان تأکید کرد: جوانان ما گمان می‌کنند که قرآن، امروزه چیزی برای گفتن ندارد؛ در حالیکه سخنان بسیاری دارد اما این اتفاق در جامعه ما رخ نداده است که این مطالب به جوانان منتقل شود.