کتاب «نوسازی زندگی» منتشر شد

کتاب «نوسازی زندگی» تالیف حسین عبداللهی، عضو هیئت علمی گروه  مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه طباطبائی صبح دوشنبه ۱۷ آبان با حضور  حسین اسکندری و  حسین سلیمی بجستانی، اعضای هیئت علمی دانشکده روانشناسی و  حمیدرضا رحمانی‌زاده دهکردی، عضو هیئت علمی دانشکده ارتباطات و جمعی از دانشجویان رونمایی شد.

به گزارش عطنا؛ نویسنده این کتاب، دکتر حسین عبداللهی، عضو هیئت علمی گروه  مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی دانشکده روانشناسی که  آثاری چون «ظرافت‌های رفتار و روابط انسانی»، «برنامه‌ریزی توسعه آموزش و پرورش» و «درآمدی بر روش‌ها، فنون و مهارت‌های تدریس» را در کارنامه پژوهشی خود دارد. در این کتاب، در نهایت بی‌ادعایی و صداقت ناشی از تجربه زیستی نگارنده، با نگرشی نو، به چگونه زیستن پرداخته است و خواننده را به درک جایگاه واقعی خود و راه‌های شناخت و تغییر زندگی به سوی بهبود کیفیت آن دعوت می‌کند.

درباره این کتاب می‌خوانیم؛ «هدف اصلی نوشتار حاضر این است که به خواننده بگوید در هر مرحله‌ای از عُمر که هستیم می‌توانیم شیوه تفکر، تحلیل، تفسیر و سرانجام زندگی خود را تغییر دهیم. در نتیجه بهره‌وری ما حداکثر می‌شود، لیاقت و شایستگی بیشتری کسب می‌کنیم و به سوی کمال و تعالی حرکت می‌کنیم».

حسین عبداللهی در این کتاب می‌نویسد: هر کسی در ذهن خود دنیای ویژه خود را به وجود آورده است. تأکید نوشتار حاضر بر بازنگری دنیای ساخته شده در ذهن و ایجاد دنیای نوینی است که بهتر از دنیای قبل باشد. فاصله بین به دنیا آمدن و ترک دنیا فرصتی است بسیار گران‌بها برای این‌که وجود خود را در مسیر تحول و تکامل قرار دهیم و به قدر امکان خود را متعالی سازیم.

همچنین می‌خوانیم؛ «فرصت زندگی، نعمتی است که خالق هستی به هر یک از ما عطا کرده است. این فرصت محدود است بنابراین هر لحظه‌ای از آن گران‌بها و قابل استفاده است. از سوی دیگر انسان ظرفیت‌های نامحدودی برای رشد و تعالی دارد. اما آیا همه ما از این ظرفیت‌ها آگاه هستیم؟»

نگارنده ادامه می‌دهد: اگر پاسخ مثبت است چرا از این ظرفیت‌ها به نحو مطلوب استفاده نکنیم؟ هر اندازه که وجود خود را در مسیر تعالی قرار دهیم به همان اندازه رضایت درونی حاصل می‌کنیم. قرارگرفتن در مسیر تحول و تعالی و رسیدن به رضایت حقیقی و آرامش درونی در زندگی بزرگترین دستاورد و سرمایه هر انسانی است. همه ما خواهان چنین ویژگی‌های ارزشمندی در زندگی خود هستیم ولی خواستن به تنهایی کافی نیست باید شرایط را نیز مهیا کرد و اسباب لازم را فراهم ساخت.

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم/موجیم که آسودگی ما عدم ماست

در آیین رونمایی از این کتاب، حسین عبداللهی، مولف کتاب با ابراز خرسندی از انتشار کتاب خود در انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی سخنان خود را بدین شرح آغاز کرد: زمانی که بعد از وقت اداری به کلاس زبان می‌رفتم و بعد از کلاس که سوار اتوبوس می‌شدم و از بلوار کشاورز برای رفتن به دفتر محقری برای کار می‌گذشتم، پشت چراغ قرمز این بلوار به این فکر می‌کردم که به راستی چه لزومی دارد که در این دفتر محقر و آن هم در اینجا باید این‌گونه کار کنم و آنجا تلنگری در من رخ داد که «باید تغییر کنم».

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه تجربه را بهترین سرمایه خود در زندگی معرفی کرد و گفت: «ما زنده به آنیم که آرام نگیریم، موجیم که آسودگی ما عدم ماست»! بارها صبح زود اتفاق افتاده است که من پشت در ادارات و دفاتر پژوهشی مانده‌ام و به خانه برگشته‌ام، چرا جامعه ما سحرخیز نیست و به خواب زمستانی فرو رفته است؟ همیشه به وضع موجود راضی نباشید و تلاش کنید وگرنه عقب‌ماندگی  بر شما سایه می‌اندازد. آری! عقب‌مانندگی شاخ و دم ندارد.

عبداللهی با بیان اینکه اگر قرار است تغییری صورت بگیرید باید در خود فرد بوجود آید، اظهار داشت: مخصوصا در کشورهای جهان سوم، هیچ تشویق درخوری از رفتارهای مثبت فرد صورت نمی‌گیرد. حتی در نظام آموزشی و مدرسه ما هم تشویقی صورت نمی‌گیرد هیچ راهی نیست جز این‌که به خودمان برگردیم و مشوق خویش باشیم.

حسین عبداللهی ادامه داد: معمولا در هر سنی که هستیم همیشه به گذشته خود نگاه می‌کنیم، می‌اندیشیم که «آه! که گذشته خوبی نداشتیم». اگر گذشته‌ ما را خیلی ناراحت کند ما حال و آینده را نیز از دست خواهیم داد، بنابراین گذشته را رها کنیم در کتاب هم آوردم البته کار بسیار سختی است ولی می‌توان آن را با یک مدیریت ذهنی اداره کرد. ما از گذشته ناخوشایندمان فقط می‌توانیم درس بگیریم و لحظه لحظه حال را نفس بکشیم. اما در چه زمانی و یا چه سنی به این درک می‌رسیم؟ هر قدر این درک زودتر اتفاق بیفتد، آینده بهتری خواهیم داشت. شاید به نظر بدیهیات برسد اما همین مسائل بدیهی نیازمند گوشزد جدی است و رسالت کتاب هم همین است.

اتوبوس، دانشکده من است

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه با اشاره به تجربیات زیستی گفت: استادم زمانی به ما می‌گفت اتوبوس برایم دانشکده است و در آنجا خیلی چیز‌ها را یاد می‌گیرم، وقتی سوار اتوبوس یا مترو می‌شوم، به مردم و پیرامون خود خیلی توجه می‌کنم. یک بار پشت چراغ قرمزی نوشته بود «زندگی دنده عقب ندارد». این جمله به ظاهر ساده، مفهوم بزرگی دارد، اگر کسی تنها همین یک جمله را به خوبی درک کند، بقیه عمرش را به بهترین نحو استفاده می‌کند.

عبداللهی در آخر تاکید کرد: «هدف اصلی نوشتار حاضر این است که به خواننده بگوید در هر مرحله‌ای از عُمر که هستیم می‌توانیم شیوه تفکر، تحلیل، تفسیر و سرانجام زندگی خود را تغییر دهیم. در نتیجه بهره‌وری ما حداکثر می‌شود، لیاقت و شایستگی بیشتری کسب می‌کنیم و به سوی کمال و تعالی حرکت می‌کنیم».

گفتنی است، نویسنده این کتاب علاوه بر این تالیف، آثاری چون «ظرافت‌های رفتار و روابط انسانی»، «برنامه‌ریزی توسعه آموزش و پرورش» و «درآمدی بر روش‌ها، فنون و مهارت‌های تدریس» را در کارنامه پژوهشی خود دارد.