نشست علمی و تخصصی تولید دانش و نظام رتبه بندی

نشست علمی و تخصصی تولید دانش و نظام رتبه بندی دانشگاه ها به همت پژوهشکده فرهنگ پژوهی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.

به گزارش عطنا، این نشست تخصصی به دبیری حسین عبداللهی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی و  با هدف بررسی تحلیل و بررسی انتقادی وضعیت در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه برگزار شد.

در این نشست که در تالار دفاع دانشکده حقوق و علوم سیاسی این دانشگاه برگزار شد عباس بازرگان استاد دانشگاه تهران، محمدامین قانعی راد استاد و عضو هیات علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، حمیدرضا آراسته استاد دانشگاه خوارزمی، علی خورسندی اعضای هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی حضور داشتند.

در این نشست تخصصی هر یک از اساتید دانشگاه های مختلف از زاویه دید خود به ارائه آمار و اطلاعات و تحلیل های خود پرداختند.

دکتر بازرگان، استاد دانشگاه تهران سخنرانی خود را با عنوان «رویکرد رتبه بندی دانشگاه از آرمان تا واقعیت» آغاز کرد و به تحلیل مفاهیم اساسی در ارزشیابی آموزش عالی ایران پرداخت.

در ادمه دکتر قانعی راد، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران «چهار نیروی موثر در شکل دادن به واقعیت دانشگاه ها» را مورد تحلیل و بررسی قرار داد.

وی این چهار نیرو را « اجتماع علمی»، «دولت»، «جامعه مدنی» و «بازار» عنوان کرد و نقش هر کدام را در شکل دهی به دانشگاه امروزی در ایران و جهان به چالش کشید.

استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه تعداد مقالات شاخصی است که با سیاستهای نابجا و سیستم پاداش و تنبیه به دانشگاه ها تحمیل شده است گفت: جامعه مدنی باید شاخص مهمتری در رتبه بندی دانشگاه ها باشد.از این جهات که دانشگاه باید برای عدالت، رضایت شهروندی، قانون گرایی، اخلاق گرایی، کمک به فرهنگ پاسخگویی، کمک به پایداری فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی و اینکه دانشگاه چقدر مسائل جامعه را حل کرده است.

نویسنده مقاله مشارکت اجتماعی سیاسی نخبگان دانش افزود: در حالی که نقش جامعه مدنی در دانشگاه در کشور ما و در اکثر جهان نادیده گرفته شده است در بسیاری نقاط شاهد ظهور مفاهیمی مثل «دانشگاه مدنی» و «علم مدنی» هستیم.

در ادامه دکتر آراسته مدل خود را مطرح کرد و به ارائه آمار و ارقام بودجه بندی برخی کشورها و جدول هزینه هایی که هر کشور برای یک سال دانشجویانش هزینه می کند پرداخت.

استاد دانشگاه خواجه نصیر با بیان اینکه برخی کشورهای توسعه یافته سالانه بالغ بر ده هزار دلار برای یک دانشجو سرمایه گذاری می کنند گفت: این رقم در ایران چیزی حدود 500 دلار در دوران ابتدایی،1800 تا 3600 دلار در دوران کارشناسی است.

وی از سخنانش اینگونه نتیجه گرفت که سیاستگذاران باید سهم بیشتری از بودجه عمومی را صرف آموزش و پرورش و آموزش عالی کنند تا ما بتوانیم خود را به استانداردهای جهانی نزدیک کنیم.

در پایان دکتر خورسند نیز به ارائه نقدهای خود به چهار مدل رتبه بندی دانشگاهها پرداخت و این سوال را مطرح کرد که «چرا دانشگاه های ایران مستلزم توجه به این رتبه بندی ها هستند؟

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی با نقد چهار مدل شانگهای، تایمز، QS و لیدن نتیجه گیری کرد: وضعیت دانشگاه های ایران نسبت به هر یک از این مدل ها به اشکال زیر است:

1. محروم و مغموم ماندن دانشگاه ایرانی در میان رتبه بندی ها


2. افزایش اضطراب در عین بی تفاوتی


3. تاخر سازمانی دانشگاه ایرانی


4. پیچیدگی شرایط و موانع امتناع در جامعه و سیاست ایرانی