قدرت رسانه و رسانه قدرت

عطنا - امروزه دیگر از کوچک و بزرگمان، زن و مردمان، شهری و روستایی مان ، فقیر و غنی مان ،عامی و عالم مان، شاغل و بیکارمان ، تقریبا همه ی لایه های جمعیتی و اجتماعی مان ، هر یک بنا به دلیلی و نیازی با شبکه های اجتماعی و فصای مجازی در ارتباط هستیم .

این ارتباط کم و زیاد دارد،اما به اصطلاح سوخت و سوز ندارد. زیرا فراگیر است و تقریبا کمتر کسی است که درگیر نباشد، در این میان برخی هم به اعتیاد فضای مجازی و وب گردی دچار شده اند. این فراگیری که البته برای بسیاری جنبه های کارکردی آشکار و مثبت دارد، خود به تنهایی می تواند معیار قدرت رسانه های نوین باشد.بی شک یکی از ابزارهای ارتباطي و اطلاعاتی که امر جهانی شدن را تسهیل می کند ، همین رسانه های نوین است.

اما سوال اساسی این است که این قدرت رسانه ای اکنون در دست کیست؟ و چه کسی یا چه کسانی آن را مدیریت می کنند و سهم ما به عنوان ملتی کهن در فرهنگ و اندیشه و تمدن در قدرت رسانه ای چقدر است؟ سهم ما به عنوان ملتی که بزرگترین رخداد سياسی قرن، انقلاب‌ اسلامی را رقم زده است ،چیست؟ سهم ما به عنوان کشوری که نوع رژیم سياسی آن تحت عنوان‌ نظام جمهوری اسلامی با محتصات و مزیت های نسبی منحصر بفردی که در ابعاد اعتقادی و فکری و فرهنگی و سياسی دارد، در قدرت رسانه ای چیست؟ آیا ما هم باید همانند بسیاری از کشورهای پیرامون و وابسته جهان و منطقه ، کشوری و ملتی برای مصرف رسانه ای غرب باشیم و هیچ سهمی در قدرت رسانه ای جهانی نداشته باشیم . قدرتی که بی شک تاثیر آن اگر از قدرت های هسته ای و موشکی و صنایع پیشرفته نظامی بیشتر نباشد، کمتر نیست .

آیا حاکمیت،دولت و مردم و هر آن کسی که یک گوشی هوشمند دارد، آیا تاکنون به قدرت نرم رسانه های نوین فکر گرده ابم و توجه بایسته را داشته ایم؟ پدران و مادران چی؟ آیا پدران و مادران از سواد رسانه ای مناسب و لارم برخورداند؟ آیا آنان فرزندان و نسل آینده را راهبری می کنند یا مسئله معکوس است؟ آیا تک تک ما ها به سرعت مافوق صوت رسانه ها و قدرت نفود و گستره جغرافیای آن که از کنج روح و روان و فکر و ذهن کودک و نوجوان و جوان و میان سال ما شروع می شود و فضا و عرصه خانواده را اشغال می کند و به محله و شهر و کشور می رسد ، آیا تاکنون به این ابعاد وسیع در پوشش رسانه های نوین و تاثیر گدار فکر کرده ایم و برای استفاده بهینه از آن برنانه ریزی کرده ایم.؟

اکنون قدرت رسانه های نوین در حدی است که می تواند خبری را در کسری از ثانیه به مسئله اول مردم جهان تبدیل کند. می تواتد ذهن های فردی و اجتماعی من و شما و خانواده من و شما و کوی و برزن و شهر و جامعه ی من و شما را آن گونه که دوست دارد، مهندسی کند، بدون آن که بنده و شما احساس دخالت و احساس نفوذی را از بیگانه و از غیر و از دشمنان تاریخی و فرهنگی و اعتقادی خود داشته باشیم ، و این یعنی همان جنگ شناختی که آمریکای سلطه گر با ذهن من و شما، با فکر من و شما، با قلم من و شما، با امکانات فرهنگی کشور، با منابع انسانی کشور، به خواسته های خود می رسد، بدون این که حضوری فیزیکی داسته باشد و یا درخواست هایی علنی و آشکار داشته باشد. قدرت رسانه ای یعنی تربیت نسلی از سلبربتی های وطنی که حلقوم و رسانه کاخ سفید شده اند. قدرت رسانه ای یعنی تربیت نسلی از روشنفکران غرب زده ای که داشته های هویتی و سرزمینی خود را تحقیر می کنند و بادکنک های آمریکایی و غربی را بالون های فضا پیما معرفی می کنند، اما حتی حاضر نیستند نامی از پیشرفتدهای علمی ایران در ۴۰ سال گذشته در ابعاد مخلتف پزشکی، علمی، صنعتی، صنایع دفاعی و سدسازی و.... ببرند.

قدرت رسانه ای یعنی بتوانند، معدود استادانی که بجای پرورش دانشجویانی با دانش ،با اخلاق و با هویت ایرانی اسلامی ، با عزت نفس، با خودباوری و روحیه انتقادی می کوشد از طریق تحقیر فرهنگ خودی ، از طریق تحقیر پیشرفت های علمی ۴۰ سال گذشته ، از طریق تحقیر فرهنگ دفاع مقدس و با تحقیر فرهنگ مقاومت، از طریق تولید یاس و نا امیدی و تشویق به مهاجرت و از طریق وحی دانستن تفاله های فکری پوسیده و تاریخ مصرف گذشته اندیشه های مدرنیته مانند اندیشه های سکولاریسم و سوبژکتیویسیم و امانیسم دانشجویان را به استحاله فکری و تحریف فکری سوق دهند و ادبیات پر از نقد دانش علوم اجتماعی آمریکایی شده و مک دونالد های شده و نه دانش به معنای دانش را چونان اندیشه‌های رهایی بخش به ذهن و فکر دانشجویان معصوم وارد کنند و این یکی از مصادیق بزرگ جنگ شناختی است.

نویسنده: ابوالقاسم فاتحی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی