سندی سیاه برای اروپایی‌هایی که حرف از حقوق بشر می‌زنند

عطنا - اولین نشست تخصصی واکاوی جنایات علیه زنان و‌ کودکان مصدوم شیمیایی سردشت صبح دوشنبه 12 تیرماه با حضور جمعی از خانواده شهدا در باغ موزه دفاع مقدس برگزار شد.

فاطمه بداقی، دبیر این نشست تخصصی گفت: مصدومان شیمیایی در واقع سه بار مورد حمله قرار گرفتند. اول مواجهه با سلاح شیمیایی، دوم پیگیری نشدن مسائل حقوقی موثر در دادگاه‌های بین‌المللی و سوم تحریم‌های جانکاهی که علیه بیماران ما در دنیا اعمال شده و می‌شود.

واقعه سردشت سند سیاهی برای اروپایی‌هاست

هیبت الله نژندی‌منش از اساتید دانشگاه علامه طباطبایی در این نشست گفت: پیگیری حقوقی مصدومان شیمیایی سردشت یکی دیگر از پرونده‌های حقوقی است که نتیجه کم‌کاری ما به عنوان شهروند، انجمن و مسئول دولتی است.

وی گفت: برای مثال در بحث تحریم، ما بیشترین آسیب را در این زمینه دیده‌ایم، اما چه ادبیاتی را تولید کردیم و در خصوص آن چه کاری کردیم؟

این استاد دانشگاه با بیان اینکه استفاده از سلاح شیمیایی یک منع مطلق دارد، افزود: ما در این خصوص با یک عمل مجرمانه مستمر روبه‌رو هستیم. آن هم نه تنها در برابر انسان‌ها بلکه محیط زیست نیز در حمله سردشت آسیب دیده است.

وی خاطرنشان کرد: یکی از موضوعاتی که می‌تواند ما را در مذاکرات بین‌المللی یاری دهد، صحبت از اینگونه  مصدومیت‌هاست؛ چرا که سند سیاهی برای اروپایی‌هایی است که حرف از حقوق بشر می‌زنند.

نژندی‌منش ادامه داد: اگر این اتفاق برای یک تبعه آمریکایی رخ می‌داد، آنها هزار فرمول را به حقوق بشر اضافه می‌کردند تا از حق تبعه خود دفاع کنند. چه ایرادی دارد که در این خصوص حقوقدان‌های ما نیز پیشقدم شده و دکترین حقوقی جدیدی ارائه کنند.

وی بیان داشت: تربیت حقوقدان تخصصی در این حوزه باید در دستور کار ما قرار گیرد تا از گرفتن وکلای خارجی هم بی‌نیاز شویم و لازم نباشد اطلاعات موجود را در اختیار یک فرد خارجی بگذاریم.

صدام از سلاح شیمیایی استفاده کرد، دنیا خرده‌ای به او‌ نگرفت

سردار حسن رستگارپناه از اساتید دانشگاه امام حسین(ع) نیز گفت: اگر دولت‌های اروپایی آموزش نمی‌دادند به رژیم عراق و سلاح‌شان را تأمین نمی‌کردند، ما با چنین جنایت وسیعی مواجه نبودیم. 

وی ادامه داد: تا جنگ جهانی دوم ما 5 هزار نفر بیشتر مصدوم یا کشته ناشی از سلاح شیمیایی در دنیا نداشتیم. اما بعد از جنگ دوم جهانی بیشترین استفاده از تسلیحات شیمیایی را آمریکا در جنگ با ویتنام به کار برد و در جنگ‌های دیگرش نیز سلاح شیمیایی استفاده کرد، اما در اوج آن استفاده رژیم عراق از این سلاح به پشتوانه آمریکا و دولت‌های اروپایی علیه ملت ایران بود.

رستگارپناه بیان داشت: درباره سردشت هیچ دولتی در دنیا علیه صدام خرده نگرفت، اما بعد از حلبچه دو‌ دولت به صدام انتقاد کردند که چرا علیه کردها سلاح کشتار جمعی استفاده کردی؟ آن‌ها می‌خواستند این صحبت را بعداً استفاده کنند تا بگویند مثلا ما مدافع کردها هستیم. 

وی افزود: ما در سردشت خانواده‌هایی را داشتیم که همه اعضایش در این حمله شیمیایی به شهادت رسیدند. صحنه‌های دلخراشی از آن واقعه به جای مانده که قابل چشم‌پوشی نیست؛ مثل کودکی که حین شیر خوردن از سینه مادر به شهادت رسیده و مادرش نیز شهید شده است.

این استاد دانشگاه امام حسین(ع) گفت: حدود 25 هزار شهید شیمیایی داریم که پزشکان تایید کردند شهادت آنها ناشی از سلاح شیمیایی است. همچنین 248 مجروح شیمیایی داریم که 15 هزار نفر آنها همچنان با دردهای شدید زندگی خود را می‌گذرانند. 

وی با بیان اینکه باید سامانه‌ای درست شود تا همواره با نشان دادن مجروحان شیمیایی ابعاد این واقعه را زنده نگه داریم، افزود: باید به لحاظ حقوقی پیگیری کنیم چه کسی و چه مقدار سلاح شیمیایی در اختیار رژیم عراق قرار داده است.

سردار رستگارپناه بیان داشت: ظلمی که رژیم بعث عراق در حق ملت ما انجام داد باید در تاریخ ثبت و پیگیری شود، اینکه هنوز پوکه‌های بمب‌ها موجود است که آرم کشور آلمان روی آن حک شده است.

مردم سردشت بهای سنگین پایداری و حراست از مرزها را پرداختند

زهره الهیان، رئیس کمیته حقوق بشر مجلس شورای اسلامی نیز در این نشست دقایقی سخنرانی کرد و گفت: مردم سردشت در سخت‌ترین شرایط ایستادند و مرز کشور خود را رها نکردند. این حمله وحشیانه بهایی بود که این عزیزان بابت پایداری پرداختند.

وی افزود: اگر سازمان ملل واکنش مناسبی به این حمله شیمایی نشان می‌داد، ما شاهد چنین واقعه تلخی نبودیم. حمله‌ای که بعد از بمباران شیمیایی هیروشیما بزرگ‌ترین حمله شیمیایی بود. 

الهیان ادامه داد: به لحاظ پزشکی نیز حمله شیمیایی علاوه بر آثار سخت جسمی از نظر روحی و روانی نیز مشکلات جدی برای مردم این منطقه به وجود آورد که زنان و‌ کودکان، بیشترین آسیب‌دیدگان حمله شیمیایی بودند، اما مجامع بین‌المللی سکوت کردند و‌ حرفی نزدند.

وی گفت: ما همچنان پس از گذشت سه دهه هر سال شهدایی از مجروحان واقعه سردشت داریم که بیشترین این عزیزان از زنان هستند.

رئیس کمیته حقوق بشر مجلس شورای اسلامی افزود: این سکوت بین‌المللی در شرایطی است که قوانین بین‌المللی ژست حقوق بشری دارد در حمایت از زنان و کودکان در جنگ‌ها. آن وقت آلمان در خصوص فوت مهسا امینی، علیه جمهوری اسلامی فعالیت دشمنانه کرد، اما کسی از سازمان ملل نپرسید شما که شعار زن، زندگی، آزادی سر می‌دهید با همین کشور آلمان که سلاح شیمیایی به عراق داد، چه برخوردی کردید؟

همسر شهید مدق: راضی شدم شوهرم شهید شود

فرشته ملکی، همسر شهید مدق و نویسنده کتاب شوکران نیز در این نشست گفت: همسر من گرید شیمیایی 8 داشت که به لحاظ پزشکی یعنی شهادت. او به چند نوع سرطان مبتلا بود که همه ناشی از همین حمله شیمایی بود. 

وی افزود: من در مجموع 10 سال آخر زندگی همسرم شاید 10 ساعت هم نخوابیدم. زیرا همسرم با دستگاه اکسیژن نفس می‌کشید و گاهی از شدت سرفه حالش بد می‌شد. حتی یک‌بار آنقدر سرفه کرد که سیاهی چشمش رفت، دختر کوچکم پشت در اتاق گریه می‌کرد و پدرش را نگاه می‌کرد. یک لحظه حس کردم دیگر دارد می‌رود. علی پسرم هم بود. گفتم: خدایا نخواه بچه‌ها اینطوری شهادت پدرشان را ببینند.

همسر شهید مدق ادامه داد: وقتی نفس همسرم برگشت، دخترم داد می‌زد: بابا هنوز زنده است؟ و پسرم می‌گفت: آره، آره زنده هست. یک لحظه حس کردم تمام بدنم بی‌حس شده است و دیگر آنجا بود که به رفتن همسرم راضی شدم.

حادثه سردشت، نفاق اروپایی‌ها را آشکار کرد

همچنین علی اصغر جعفری، معاون هماهنگ کننده امور استان‌ها بنیاد حفظ آثار و‌ نشر ارزش‌های دفاع مقدس در این نشست بیان داشت: حادثه سردشت می‌تواند چهره نفاق اروپایی‌ها در خصوص حقوق بشر را نشان دهد.

وی افزود: ملت ما در طول چهار دهه اخیر با جنایت‌های تروریستی زیادی مواجه بودند از جمله حمله شیمیایی در سردشت که دولت‌های اروپایی علاوه بر سکوت رژیم عراق را در این خصوص تأمین کردند.

جعفری ادامه داد: هر جا منافع استکبار در آن دخیل باشد، دیگر برایش فرقی ندارد ظلم اتفاق بیافتد یا نه. به همین علت بود که در حمله شیمیایی علیه مردم ایران ساکت بودند. 

وی گفت: امیدوارم این نشست‌ها ادامه پیدا کند. تا بتوانیم حقوق مصدومان شیمیایی را با جدیت پیگیری کنیم.