منطق یک حرام شرعی و حرام سیاسی

عطنا - دو مفهوم امر فردی و امر اجتماعی از مفاهیمی است که آشنای روان شناسان و جامعه شناسان است. در ادبیات و اندیشه های اجتماعی متفکران اسلامی نیز از زمان فارابی و بخصوص  متفکران مسلمان دوره معاصر درباره تفاوت ها و نسبت میان این دو مفهوم یعنی امر  فردی و امر اجتماعی نیز مطالب زیادی گفته شده و در منابع آنان موجود است. بخصوص علامه طباطبایی ره در این مورد  نظریات بدیعی ارائه کرده اند.

اما معنای امر اجتماعی و تمایز آن با امر  فردی و نسیت های میان این دو  از مفاهیم جدید در علوم اجتماعی است که اگر خواسته باشیم به صورت ریشه ای بدان بپردازیم باید به زمینه های  تاریخی ، فرهنگی ،  فلسفی ، انسان شناختی و  جامعه شناختی و روان شناختی آن را برگردیم . باید به سه انقلابی که از قرن ۱۵ میلادی تا کنون شده است مراجعه کنیم . پیدایش  رنسانس یا نوزایی فرهنگی به عنوان اولین انقلاب فرهنگی دوره جدید در قرن ۱۵ میلادی، ظهور  فلسفه جدید در قرون  ۱۶ و ۱۷ میلادی به عنوان انقلاب دوم که نوع نگاه انسان  را به خود، به جامعه، به دیگران، به جهان،  به طبیعت و به هستی و به متافیزیک را بر اساس مبانی جدید انسان شناختی،  هستی شناختی،  روش شناختی،  و ارزش شناختی دگرگون ساخت، و هم چنین  به   انقلاب صنعتی در قرن ۱۸ میلادی  به عنوان انقلاب سوم و پیامدهای گوناگون انقلاب صنعتی  که سبک و روش زندگی فردی و اجتماعی را به طور کلی دگرگون ساخت.. هر سه انقلاب پایه های تاریخی،  فرهنگی، فلسفی و اجتماعی و سیاسی مدرنیته به شمار می آيند که معنای انر اجتماعی و امر فردی را به شدت دگرگون ساخت.

هم‌ افزایی این سه انقلاب و خاصه پیامدهای انقلاب صنعتی،  انقلاب چهارمی را رقم زد که از قرن ۱۹ میلادی‌ شروع شد و  تا کنون‌ نو به نو شده است  و آن  انقلاب یا تحول اساسی در علوم انسانی و اجتماعی  جدید در غرب است که اساس و پایه دیگر علوم کاربری‌ و متداول در دانشگاههای غرب و ایران  شده است.

تا پیش از پیدایش علوم انسانی و اجتماعی جدید میان امر فردی و امر اجتماعی تفکیکی نبو د و اصولا بیشتر انر، انر فردی بود تا امر اجتماعی . اما با ظهور جامعه صنعتی و بویژه زندگی صنعتی و زیست شهری ، تقربیا اغلب امور از حالت فردی خارج و به امری اجتماعی تبدیل شد. امر اجتماعی، بدون این که بخواهد نقش انسان یا اصالت انسان یا اختیار و اراده  انسان را به طور کلی  نادیده بگیرد و با انکار کند ، اما به شدت آن را ساختارمند می کند. سازمان مند یا سامان مند می کند‌ . امر  فردی را وابسته به عناصر و مولفه‌هایی می کند که آن عناصر و مولفه ها  در اختیار فرد نیست و حتی افراد  با اراده های آهنین نیز ناگزیرند ، مجبورند، وابسته هستند به این که در قالب ساختارها رفتار کنند. اگر چه علوم اجتماعی جدید مدرنیته هوشمندانه از طریق نطام هاز آموزشی خود از کودکستان تا دبیرستان و تا دانشگاهها و از طریق فرهنگ و هنر وسینما و رسانه‌ها و از طریق سبک زندگی ماشینی ، انسان ها را برده اجتماعی و نیازمندان اجتماعی و سیاسی ‌ و فقرای اجتماعی کرده است که جدای از ساختارهای جدید ، اصولا نمی توانند زندگی کنند .

با این توضیحات ، کشف حجاب اگر چه در نگاه اول یک امر کاملأ شخصی و  فردی است که می تواند  مستند و مستدل به میل فردی ، اختیار فردی و آگاهی فردی باشد، اما با توضیحاتی که داده شد باید در زیست شهری و زیست اجتماعی ، جهان به هم پیوسته و جامعه به هم پیوسته آن را یک امر اجتماعی دانست . آن هم از نوع سیاسی آن ، زیرا در دستور کار معاندان نظام جمهوری اسلامی ایران قرار دارد . کشف حجاب امروز یک امر  اجتماعی ، اما ضد هنجاری و ضد ارزشی و ضد قانونی و ضد قوانین شرعی است. چرا حرام سیاسی است زیرا بی‌بندوباری و ولنگاری و اشاعه رفتارهای زشت و مخالف با عفت و فرهنگ عمومی، به عنوان یکی از راهبردهای دشمنان فرهنگ و دین و انقلاب و نظام  با صراحت در دستور کار آنان قرار دارد.  دشمنان خارجی و خاصه آمریکایی ها و صهیونیست ها به درستی تشخیص داده اند که بجای چنگ گرم با اشاعه فساد و فحشاء و رفتارهای ضد فرهنگی که از خطوط قرمز به شمار می آید ، نظام را‌ باچالش داخلی روبرو سازند تا به اهداف خود برسند.

نویسنده: ابوالقاسم فاتحی دهاقانی