راز تداوم و تقویت حکومت طایفه ای علی اف – پاشایف در جمهوری باکو

عطنا - اخبار و تحولات مهم روزها و هفته های اخیر جمهوری آذربایجان را عمدتا می توان در این موارد خلاصه کرد: اردوی حاشیه دالان لاچین؛ معادن طلای قراباغ؛ محیط زیست و کبوتران نگون بخت؛ شعارهای دهان پرکن در راستای آذربایجان بزرگ؛ حیله حکومت ضدشیعی باکو برای رقص و پایکوبی در دهه فاطمیه و نهایتا اختتامیه سال میلادی با پایکوبی های "روز همبستگی آذربایجانی های دنیا" و آمادگی برای ورود به سال جدید با سرمستی و آتش بازی های شب اول ژانویه.

طی ایام منتهی به سالروز شهادت مظهر عصمت و طهارت، فاطمه زهرا (س) ، حکومت باکو با تدارک اردوی به اصطلاح "مدافعان محیط زیست" برای بستن دالان لاچین، ده ها تن از جوانان دختر و پسر را به همراه شماری از پیرزنان به اصطلاح "فعال مدنی" راهی منطقه لاچین کرد که به مدت بیش از سه هفته هر شب و روز به رقص و آواز در این منطقه پرداختند. گرچه هدف از این حرکت و آوازخوانی و رقص و پایکوبی، وادار کردن ارامنه به اجازه دادن به "فعالان جامعه مدنی و مدافعان محیط زیست" باکو برای حضور و مشاهده معادن طلا و مس "قیزیل بولاق" و "دمیرلی" قراباغ کوهستانی اعلام شده بود، اما روشن بود که اهداف سیاسی و اقتصادی و ژئوپلتیک و حتی دینی و مذهبی پشت این حرکت باکو قرار دارد.

سفارش دهنده اصلی این حرکت، شرکت انگلیسی "آنگلو ایشین ماینینگ کومپانی" بود که شرکت "آذری گولد" متعلق به خانواده علی اف – پاشایف ، جفت حاکم بر جمهوری آذربایجان را تحت فشار گذاشته بود تا براساس قراردادی که با این شرکت بسته اند، زمینه خلع ید از ارامنه و شرکت های روسی فعال در معادن طلا و مس قراباغ را فراهم کند و این معادن را در اختیار این شرکت انگلیسی قرار دهد. باکو نیز از این فرصت برای نوعی اعتراض غیرمستقیم به نیروهای نظامی صلح بان روسی حامی ارامنه جدایی طلب در منطقه قراباغ نیز استفاده و بهره برداری های تبلیغاتی خود را از جهت نیز دنبال می کرد.

اما، پس از گذشت سه هفته از این حرکت مشخص شد که یکی دیگر از هدف گذاری های مقامات باکو و مستشاران صهیونیست و پان ترکیستشان، تزریق پیام های زیرپوستی ضدفرهنگ اسلامی و ضدمذهب شیعی به افکار عمومی درون جمهوری آذربایجان بوده است. به گونه ای که همه روزه و همه شب در ایام فاطمیه که بخش مهمی از جامعه دیندار شیعی جمهوری آذربایجان عزادار ایام سالگرد شهادت صدیقه کبری بودند، شبکه های تلویزیونی باکو به کرات حرکت های رقص و پایکوبی و آوازاخوانی و سرمستی دختران و پسران جوان در حاشیه دالان لاچین را پخش می کردند و نام این حرکت را "دفاع از محیط زیست" گذاشته بودند.

حال آنکه در همین حرکت به اصطلاح دفاع از محیط زیست، 44 کبوتر که نماد زندگی صلح آمیز محسوب می شوند، توسط به اصطلاح مدافعان محیط زیست در شب تاریک در هوای سرد و برفی قراباغ به آسمان پرواز داده شدند تا همگی در تاریکی شب تلف شوند و این به اصطلاح مدافعان محیط زیست، حتی این ابتدایی اصل زیست محیطی را نیاموخته بودند یا به فراموشی سپردند که پرندگان در شب تاریک جایی را نمی بینند و نمی توانند پرواز کنند و زنده بمانند! حتی یکی از مدافعان محیط زیست باکو نیز یکی از آن 44 کبوتر نگون بخت را چنان در دستش فشرده بود تا با کینه و نفرت به ارامنه "پیام صلح" بدهد که در نتیجه، کبوتر بیچاره در دست این مدافع محیط زیست جمهوری آذربایجان جان باخت و در حالی که دوربین های تلویزیونی باکو خبر و تصویر کبوترپرانی و "صلح خواهی" پیشقراولان پان ترکیسم در "دالان لاچین" را بطور زنده به دنیا نشان می دادند، آن کبوتر نگون بخت در جلوی دوربین تلویزیون ها به زمین افتاد و مرد!

آن بانوی قاتل کبوتر نیز به تاسی از حرکت های مشابه الهام علی اف در عالم سیاست و تبلیغات، در ادامه به اصطلاح دفاع از محیط زیست جمهوری آذربایجان، از اینکه آن کبوتر نگون بخت با مردن در دستان او و افتادنش به زمین، او را در دنیا به شهرت رساند، ابراز مسرّت و قدردانی کرد! پس از این نمایش بزرگ و جذّاب حکومت عیش و عشرت باکو در حاشیه دالان لاچین که غیر از چند هفته مشغول نگه داشتن مردم مظلوم جمهوری آذربایجان و سایرینی که در خارج از این جمهوری به هر تقدیر به اخبار و تحولات جمهوری آذربایجان علاقه نشان می دهند یا آن را به دلایل شغلی پیگیری می کنند، فعلا هیچ نتیجه ملموسی در خصوص سهم گیری های انگلیسی ها و حاکمان باکو از معادن طلای قراباغ نداشت و تغییر چندانی نیز در عملکرد دالان لاچین و معادله و موازنه میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان و موقعیت روسیه در قفقاز جنوبی نگذاشت، رسانه های باکو به مرحله تبلیغات 31 دسامبر، روز ابراز جاه طلبی های حاکمان باکو در خصوص آذربایجان بزرگ و به اصطلاح "همبستگی آذربایجانی های دنیا" و آرزوی هضم شدن در جهان ترکی و جهان تورانی وارد شدند تا در شب اول ژانویه همراه با جهان غرب در سرمستی به سر ببرند و چندین هفته نیز مردم را با کلیدواژه "31 دسامبر، روز همبستگی" مشغول و "مسرور" نگه دارند و حکومت عیش و عشرت خود را در جمهوری آذربایجان تداوم بخشند!

حکومت "عیش و عشرت" طایفه علی اف – پاشایف در جمهوری آذربایجان با این شیوه گرچه در عالم واقع هیچ سهمی از "عیش و عشرت" این دنیا به مردم جمهوری آذربایجان نمی دهد، اما به مثابه مثل ترکی "آجلیق اولسون – کِف اولسون" ( گرسنگی باشد، اما با کیف کردن باشد) ، با همان اخبار و گزارش های عیش و عشرت طایفه حاکم ، بخش مهمی از جامعه را به گونه ای مشغول نگه می دارد که هیچ فرصتی برای فکر کردن به مصائب خود نداشته باشند.

نویسنده: برهان حشمتی