زبان دانشگاه اجاره‌ای است و در جامعه صدا تولید نمی‌کند

عطنا - مصطفی خالق‌پور، دانشجوی دکتری اندیشه سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه دانشگاه باید یک نهاد واسط و میان دار باشد که اساسا مسائل اجتماعی را صورتبندی کند، خاطر نشان کرد: این نهاد علمی باید هر امر اجتماعی را به یک مطالبه عمومی تبدیل کند تا در فرایند سیاست‌گذاری اثرگذار باشد.

وی افزود: همانطور که می‌دانیم دولت مدرن، متولی پروژه توسعه در ایران بوده است و برای پیش بردن پرو‍ژه توسعه نیاز به یکسری ملزومات داشته است. یکی از این ملزومات و نیاز‌ها بحث تکنولو‍ژی و علم در قالب اعزام گروه‌های دانش آموزی و دانشجویی برای کسب علوم مهندسی به کشور‌های اروپایی، بعنوان تامین کننده ایدئولوژی مستقر بوده است.

دانشجوي دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه اساسا نهاد دانشگاه در سایه سیاست و دولت در ایران متولد شده است، گفت: این مقوله پیامد‌هایی داشته است. زیرا دولت در کنار تاسیس نهاد دانشگاه یک انتظاراتی را از این نهاد داشته است. اینکه دانشگاه باید برای دولت، علاوه بر پیش بردن پروژه توسعه معناسازی انجام دهد.

وی ادامه داد: از طرف دیگر دولت‌ها همیشه سعی می‌کردند وجه نهاد علم و دانشگاه را در قالب نفوذ در دانشگاه در قالب دخالت در سازوکار‌ها و مکانیزم‌های جذب دانشجو و نیز جذب هیئت علمی و نیز سیاست‌گذاری‌های حوزه علم، تحت حاکمیت خود در آوردند، لذا در دوره های مختلف، امکان اعتراض خارج از نظم مستقر برای دانشگاه شکل نگرفت.

عضو انجمن علوم سیاسی ایران با اشاره به اینکه دانشگاه به عنوان یک نهاد تبعی این نقش را برای خود پذیرفته است، گفت: در رابطه کج دار مریض بین دانشگاه و دولت، این نهاد علمی تبعی بودن خود را پذیرفته است. تمامی تشکل‌های دانشجویی قبل از انقلاب اسلامی، تابعی از ایدئولوژی‌های سیاسی بوده‌اند و هیچگونه خلاقیتی در طراحی و راه اندازی فعالیت‌های دانشجویی از درون دانشگاه و امکان خلق پدیده جدید را نداشتند.

وی کارکرد اصلی دانشگاه را صورتبندی علمی مسائل مبتلابه  جامعه دانست و افزود: زبان دانشگاه، زبان اجاره‌ای است و به دنبال خلق، تولید و در انداختن طرحی نو نیست. دانشگاه باید یک نهاد واسط و میان دار باشد که اساسا مسائل اجتماعی را صورتبندی و در وهله بعد به یک مطالبه عمومی تبدیل کند اما اساسا صدایی در جامعه تولید نمی‌کند.

خالق‌پور با اشاره به اینکه در حال حاضر یکی از بحران‌های اجتماعی، بحران محیط زیست است، گفت: در نهاد دانشگاه هیچگونه صورتبندی علمی در رابطه با حل این بحران مشاهده نمی‌شود که به دنبال ایجاد یک مطالبه و خواست عمومی باشند.

وی در پایان خاطرنشان می‌کند: دانشگاه‌ها با ترکیب قومیت‌های مختلف، امکانی برای خلق افق‌های جدید ایجاد خواهند کرد، لذا ضروری است که اين نهاد تغییر پارادایم داشته باشد و به امر اجتماعی بازگردد و صحنه امر سیاسی را ترک کند.