ترکتازی باکو، اشغال سیونیک و چشمداشت به تبریز؟!

عطنا - تکرار تهاجم باکو با همراهی همه جانبه ترکیه به مرزهای ارمنستان و اشغال  بخش هایی از خاک این کشور ادامه همان سناریویی است که نگارنده در قالب مقاله ای در روزهای نخست آغاز جنگ ۴۴ روزه قراباغ درباره آن هشدار داده ام.

بادکوبه چه بخواهیم و چه نخواهیم به عنوان نماد ۱۷ شهر اشغال شده قفقاز، یادگار تلخ فتحعلیشاه قاجار، از حافظه تاریخی ملت ایران زدودنی نیست، شهری با عمق ریشه فرهنگی ایرانی و شیعی و زبان تاتی فارسی که در رویکردی برنامه ریزی شده در  طول ۲۰۹ سال پس از جدایی با سیاست های روسیه تزاری، عثمانی و سپس شوروی کمونیستی، اکنون به نماد دشمنی و رفتار خصمانه نه تنها با جمهوری اسلامی، بلکه با هویت ایرانی تبدیل شده است.

آن چه در تاریخ به عنوان ۱۷ شهر قفقاز از آن یاد می شود، شامل ۱۴ شهر ( ولایت یا استان در معنای امروزین) است از جمله باکو، گنجه، دربند، شکی، شوشی، گرجستان، داغستان و... که در قرارداد گلستان در ۱۸۱۳ میلادی از خاک ایران جدا شد و به اشغال روسیه درآمد و ۳ شهر یا ولایت ایروان و نخجوان و لریک تالشان که در قرار داد ننگین ترکمانچای در ۱۸۲۸ میلادی از ایران جدا شدند و تحت حاکمیت روسیه قرار گرفتند.

در طول ۲۰۹ سال پس از جداسازی بادکوبه از ایران، هویت فرهنگی این منطقه به طور پیوسته تحت تبلیغات پان ترکیستی ایرانی زدایی و ایران ستیزی بوده، به ویژه در دو مقطع  تشکیل جمهوری باکو با ربودن نام آذربایجان در ۱۹۱۸ میلادی و بعد تشکیل اتحاد جماهیر شوروی و نیز دوران استقلال باکو، پس از فروپاشی شوروی در ۱۹۹۱ میلادی.

زماني از افلاطون پرسيدند: آيا مردم سخنان نادرست را باور مي‌کنند؟ افلاطون پاسخ داد: يکي دو نسل زمان مي‌بَرد؛ آن‌گاه چنان باور مي‌کنند که اگر وارونش(:خلافش) را بگوييد، شما را خواهند ُکشت!

اين حکايت تاريخي دقيقا وضعيت هويتي دولت باکو را در طول ۲۰۹ سال پس از جدايي از ايران نشان مي دهد.آن گونه که تحت تعليمات کمونيستي شوروي سابق  و نیز در دوران سی ساله استقلال باکو پس از فروپاشی شوروی، مردم ايران شمالي آن چنان شستشوي مغزي داده شده اند که امروزه وقتی با ‌باکویی ها هم کلام شویم، نه تنها تعلق تاريخي ۱۷ شهر قفقاز و ازجمله بادکوبه به ايران را منکر مي شوند، بلکه ايرانيان و به ويژه فارس زبانان را بزرگترين دشمن خود تصور می کنند!! و جالب تر اين که با ۹ ميليون جمعيت و ۸۶ هزارکیلومتر مربع وسعت ( کوچک از استان سمنان ) دشمنی با ایران و ایرانیان و نیز تجزيه تبریز از ايران را آرزو می کنند و در کتاب های رسمی درسی خود به کودکان آموزش می دهند!!

استالين پيشگام جعل هويت نظامي در شوروي بود. استالين در سوم آوريل ۱۹۳۹ میلادی در مصاحبه اي، نظامي را آذربايجاني خواند و مدعي شد که آثار او به ترکي است! آذربايجاني خواندن نظامي گنجوي، این ستون بزرگ ادبیات فارسی و ترک دانستن او توطئه ي روس ها جهت هويت زدايي کامل از هر آن چه رنگ ايراني دارد در منطقه قفقاز است.

پس از اعلام اين مطلب از سوي استالين بود که علماي فرا ارس از جمله ميرزا ابراهيم اف، عضو فرهنگستان علوم آذربايجان و دکتر رفيعلي و… به استناد کشف استالين درمراسم هشتصدمين سال تولد نظامي در اتحاد جماهير شوروي، نظامي را ترک و آذربايجاني خواندند و البته هيچ يک از آنان، آن بخش از اشعار ترکي او را به کسي معرفي نکردند!

فرجام سخن این که عملکرد تبلیغاتی دولت پانترکیست باکو با حمایت علنی ترکیه، جنگ ۴۴ روزه سال ۲۰۲۰ جمهوری باکو علیه قراباغ و تهاجم اخیر باکو به ارمنستان  برای اشغال سیونیک، نه تنها تهدید علنی و آشکار تمامیت سرزمینی ایران و قطع ارتباط ایران با ارمنستان و اروپا است، بلکه تکمیل پروژه ایران زدایی و ایران ستیزی باکو جهت هدف شوم محاصره آذربایجان راستین تاریخی و تبریز ارزیابی می شود.

مهم ترین نتیجه های ادامه نرمش یک طرفه و بی حدو مرز ایران دربرابر جریان شوم پانترکیسم و انفعال دربرابر تهدید منافع ایران در سیونیک توسط جمهوری باکو و ترکیه:
‎۱- تکمیل نسل کشی ارمنی ها با محصور سازی و نابودسازی کامل ارمنستان و ادغام ایروان در جمهوری باکو.
‎۲- قطع کامل ارتباط ایران با ارمنستان و به طریق اولی ارتباط ایران با اروپا و وابسته کردن ایران به نرکیه.
‎۳- تکمیل محاصره ایران و دست بالا داشتن ترک ها در هرگونه مناسبات سیاسی و تجاری و اقتصادی در قفقاز، با  برگ برنده تک مسیر ارتباطی بودن برای اتصال ایران به اروپا.
‎۴- ایجاد زمینه برای اخاذی ترکیه از خرید و انتقال گاز ایران به اروپا.
‎ ۵- تکمیل محاصره آذربایجان واقعی و تبریز و تهدید تمامیت سرزمینی ایران در آذربایجان، پس از سال ها نفوذ خزنده باکو وترکیه در پوشش فعالیت های فرهنگی و تجاری و ورزشی و... در لایه های بالا تا پایین اجتماعی آذربایجان و تبریز و ارومیه و اردبیل و زنجان.

‎لذا جهت خنثی سازی خطر تهدید آشکار تمامیت سرزمینی ایران در آذربایجان، واگنشی قاطع  و عملی سیاسی و نظامی ایران، ضرورتی است اجتناب ناپذیر و تاریخی و  حضور نظامی ایران در فراارس و ایجاد منطقه حائل  ۳۰ کیلومتری  در عمق خاک سیونیک و نخجوان، حداقل انجام وظیفه ای است که ملت ایران و نسل های آینده تاریخ از نیروهای مسلح ایران توقع دارند.

نویسنده: دکتر میر مهرداد میرسنجری، استادیار دانشگاه و پژوهشگر فرهنگی و ژئوپلیتیک

عطنا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

اینستاگرام                                              تلگرام