عطنا- حجتالله میرزایی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی با اشاره به این موضوع که بنگاههای اقتصادی در اکوسیستمی متشکل از شرایط جهانی، صنعتی و ملی فعالیت دارند، میگوید: در اکوسیستم ضدبهرهور نمیتوان از یک بنگاه انتظار بهرهوری داشت، بنگاههای بزرگ در سطح جهانی از برخی از مولفههای مهم همانند فناوریهای نوین و پارادایمهای مدیریتی بهره میگیرند، همچنین ساختارهای جامعه مدنی همانند تشکلهای مدیریتی و اقتصادی، ساختار و عملکرد دولت و کیفیت نهادی، ساختار کیفیت، سیاستها و ساختارهای صنعتی، محیط عمومی کسبوکار، الگوها و بستر تاریخی، بازار کالا و نیروی انسانی، مدیران صنعتی، توسعه یافتگی بازارهای مالی، سیاستهای تجاری و صنعتی از جمله موارد دیگر موثر در عملکرد شرکتهاست.
نبود بازار حرفهای ارزیابی مدیران در ایران
میرزایی نبود بازار حرفهای مدیران را یک خلاء در سیستم مدیریتی کشور دانست و گفت: نمیتوانیم بر پایه معیارهایی مشخص عملکرد مدیران را بهصورت حرفهای ارزیابی کنیم، چرا که عموم مدیران بخش دولتی با فشار و توصیههای سیاسی انتصاب و با همان توصیهها نیز ماندگار میشوند.
وی ادامه داد: حتی اگر یک مدیر در تمامی مجموعههای محل خدمت ناکارآمد عمل کرده باشد این کارنامه غلط هیچ تاثیری در انتخاب نشدن وی ندارد و میبینیم که مدیران به راحتی در مجموعههای کاملا بیربط عزل و نصب میشوند.
آسیبهای جدی صنعت ایران
این استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی در ارتباط با آسیبهای جدی صنعت ایران میگوید: فقدان توسعه استراتژی توسعه صنعتی، مقیاس کوچک و غیراقتصادی، مکانیابی نادرست، توزیع فضایی ناموزون، فناوری پایین، خامفروشی و فقدان تکمیل زنجیره ارزش، بهرهوری پایین، فرسودگی ماشینآلات و عدم توانایی نوسازی آن بهعلت نوسات شدید ارز، فقدان بازار مدیریت حرفهای، پایین بودن سطح سرمایه انسانی، حکمرانی صنعتی و شرکتی ضعیف وابستگی شدید به صادرات نفتی و اتکا به تامین مالی بانکی از جمله آسیبهای جدی بخش صنعت و معدن است. نبود شرکتهای بزرگ در صنایع الکترونیک و پایین بودن سهم ایران در بنگاههای با تکنولوژی بالا که میتوانند رقابتپذیر باشند، یک معضل اساسی است. ۷۰ درصد نیروی انسانی شاغل در بنگاههای صنعتی کشور دارای تحصیلات دیپلم و زیردیپلم هستند که یک چالش محسوب میشود، با در نظر گرفتن مدرک فوق دیپلم این آمار ۸۰ درصد میشود.
وی تصریح کرد: بهطور اساسی، رشد اقتصادی نیارمند انباشت سرمایه و بهرهوری است و ۱۰ سال گذشته را ایران با نرخ رشد صفر تجربه و طی کرده اما فاجعه بزرگتر این است که نرخ تشکیل سرمایه ثابت ناخالص طی سه سال اخیر صفر و منفی شده و حتی در سطح جبران استهلاک نیز سرمایهگذاری نشده است.
عطنا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید