استاد مردم شناسی دانشگاه پنسیلوانیا میگوید: من فکر می کنم با این اتفاق عظیمی که افتاده است و محدودیت های کلاس آنلاین، دانشجویان دلتنگ کلاس درسی حضوری می شوند و چیزی که من مطمئن هستم اتفاق افتاده است برجسته شدن تکنولوژی است.
به گزارش عطنا، کریس بگلی، استاد مردمشناسی دانشگاه پنسیلوانیا در گفتوگویی با وندی بارنت، دربارۀ وضعیت آموزش مجازی به دانشجویان در ایام شیوع ویروس کرونا و چالش های پیش آمده در این زمینه پرداخته است که مشروح آن در پی می آید.
با شیوع ویروس کرونا بعضی از دانشجویان شما در این ترم درگیر مسائلی مانند کلاس آنلاین، ایجاد تعادل زندگی در خانه و... شده اند. شما چه چیزهایی از دانشجویان و پروفسورهای درگیر در این زمینه شنیده اید؟
من فکر می کنم مشکل تمام استادان کالج که هم اکنون تدریس می کنند، شنیدن داستان نگرانی دانشجویان دربارۀ اعضای خانوادههایشان و یا ترس کلی آنها در این زمینه است. همچنین با توجه به اینکه به شرایط شغلی خانواده ها و یا خود دانشجویان ضربه وارد شده است، دانشجویان برای دوره های درسیشان با نگرانی های اقتصادی مواجه شده اند. مشکل دیگر، مسئله مسکن است؛ زیرا بسیاری از دانشجویان بین المللی در این ترم نمی توانند به خانه هایشان بروند و موضوع دیگری که دانشجویان با آن مواجه هستند، موضوع دسترسی به اینترنت است که اگر اینترنت محدود، با سرعت پایین داشته باشند مجبورند به جاهایی بروند که سرعت اینترنت بالا باشد تا بتوانند دانلود و یا آپلود انجام دهند.
دانشجویانی که مشکل مسکن دارند، کجا می مانند؟
بسیاری از دانشگاه ها، خانه هایی را در اختیار دانشجویان قرار دادهاند، اما موضوع اصلی که باید بر آن تمرکز کرد، جایی است که دانشجویان در آن رشد و پرورش پیدا می کنند.
وقتی که دانشجویان پیش شما می آیند و از نگرانیهایشان می گویند، شما چه جوابی به آنها می دهید؟ چگونه آنها را در این زمینه راهنمایی می کنید؟
تقریباً همه استادها تلاش می کنند که در این شرایط انعطاف پذیر باشند. مثلاً یکی از کارهایی که من انجام می دهم در ارتباط با کلاس آنلاین است که سعی می کنم با دانشجویان هماهنگ باشم؛ به این معنی که دانشجویان لازم نیست حتماً سر یک ساعت مشخصی آنلاین شوند. من مشکلات زندگی خانه و زندگی کاری را درک می کنم که ممکن است برای بعضی از افراد بسیار سخت باشد و همیشه سعی می کنم محدودیت هایی که ممکن است دانشجویان در دسترسی به اینترنت داشته باشند را در نظر داشته باشم. سعی می کنم حجم فایلهای بزرگ را کم کنم. من می دانم که دانشگاه پنسیلوانیا دارای آپشن قبول/رد برای همه کلاس های این ترم در پاسخ به مشکل قطعی دانشجویان، است و همچنین می دانم این موضوع می تواند به دانشجویان به خصوص افرادی که احساس می کنند نمی توانند زمانی را به کلاس آنلاین اختصاص دهند، کمک کند.
موضوع اصلی این است که باید دلسوز باشیم و درک کنیم که دانشجویان چه کارهایی انجام می دهند و بخشی از کاری که ما به عنوان مدرس انجام می دهیم این است که اشتیاق ایجاد کنیم که دانشجویان در چنین شرایطی هدف و امیدشان را از دست ندهند.
من مطمئنم که دانشجویان شما نیز مانند تمامی مردم دنیا کنجکاو هستند بدانند چه امیدی به آینده وجود دارد. زمانی که از شما درباره آینده شرایط کالج سوال می کنند، چه جوابی به آنها می دهید؟
این سوالی است که ذهن همه را درگیر کرده، اما هیچ کس درباره آن چیزی نمی داند که چه اتفاقی می افتد. اما چیزی که واضح است این است که ما به شرایط عادی بر نخواهیم گشت. این شرایطی است که ما آن را در حادثه 11سپتامبر نیز تجربه کردیم و این تغییرات ثابت باقی می ماند و اوضاع به شرایطی قبلی باز نخواهد گشت.
فکر می کنید تغییراتی که در کلاس درسی که با حرکت به جلو (آینده) ایجاد می شود چگونه خواهد بود؟
من فکر می کنم با این اتفاق عظیمی که افتاده است و محدودیت های کلاس آنلاین، دانشجویان دلتنگ چهرهها و کلاس درسی حضوری می شوند و چیزی که من مطمئن هستم اتفاق افتاده است، برجسته شدن تکنولوژی است.
به عنوان یک پروفسور مردم شناسی، پیش بینی می کنید چه بر سر جامعه بیاید؟
این شرایط بسیار سخت و بدی است و هیچ چیز قطعی در این مورد وجود ندارد؛ مطالعات گوناگونی درباره اینکه در یک سال و یا حتی سه سال آینده چه اتفاقی می افتد صورت گرفته است؛ اما یکسری خطوط مشخص وجود دارد. برای من یکی از این موارد این است که ما در بحرانی هستیم که پایدار باقی نمی ماند. اما حرکت به سمت تغییر شرایط با مشکلاتی مواجه است و یا ایجاد یک نظام لیبرال سرمایه داری جدید که مشکلات بسیاری را به وجود آورده است و من فکر می کنم امکان این اتفاق وجود دارد که بسیاری از این مشکلات در بسیاری از سیستم ها، ظاهر شود و یا ممکن است شرایطی ایجاد شود که جایگزین بهتری برای وضع موجود باشد.