الهام فخاری گفت: بهتر است تشکلهای دانشجویی به جای موضوعهای سیاسی به مسائل اجتماعی بپردازند و سیاست را به عنوان روش استفاده کنند؛ تشکلهای دانشجویی نباید به تریبونی برای احزاب تبدیل شوند.
به گزارش عطنا، نشست «جنبش دانشجویی چه نباید باشد؟» سهشنبه، ۳۰ آبان به همت انجمن اسلامی دانشجویان آزاداندیش دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی با حضور علیرضا سیاسیراد، عضو سابق دفتر تحکیم وحدت و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی و الهام فخاری، عضو سابق دفتر تحکیم وحدت و نماینده شورای اسلامی شهر تهران در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.
تشکلهای دانشجویی دهه 70 جریانساز بود
علی سیاسیراد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران و عضو سابق انجمن تحکیم وحدت در بخشی از این نشست به مقایسه تشکلهای دانشجویی حال حاضر با دهه 70 پرداخت و گفت: در آن زمان فعالیتهای سیاسی به صورت جدیتری دنبال میشد که موجب به وجود آمدن جریانی گسترده برای ایجاد تغییر در سطح جامعه میشد اما در مقایسه با امکانات در این دوران، وضعیت تشکلهای دانشجویی در دهه هفتاد خیلی بد بود، ما حتی برای تهیه یک دستگاه فوتوکپی برای انتشار بیانیههای خود در میان دانشجویان مشکل داشتیم.
وی در مورد فعالیت های جریان اصلاحات در آن دوران گفت: این جریان تلاشهای زیادی در طول این مدت انجام داده که بسیاری از آنها به دلیل شرایط سیاسی کشور و بسیاری دلایل دیگر در عمل محقق نشده است. در دوره زمانی دولتهای نهم و دهم بیشتر نیروی جامعه مدنی صرف کنترل سیاستهای غلطی شد که در این دوران اتخاذ میشد افزود تحریمهایی که در این دوران به کشور ایران تحمیل شد در طول تاریخ سازمان ملل بیسابقه بوده است.
این عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران با تخریبی توصیف کردن فعالیتهای انقلابی اظهار کرد: اصلاحات اگر میخواست کار انقلابی بکند دست بازتری نسبت به سایر گروهها داشت. نیروهای انقلابی قبل از انقلاب با وجود همه تفاوتها (مارکسیست، جبهه ملی و دیگران) به خاطر داشتن هدفی مشترک یعنی اینکه میدانستند چه چیزی را نمیخواهند توانستند موفق شوند اما در دهه هفتاد تشکلهای دانشجویی باید مشخص میکردند که چه چیزی را میخواهند و همین مسئله، منجر به بروز مشکلاتی شد.
ما نباید از این دولت انتظارات زیادی داشته باشیم.
سیاسیراد با اشاره به برخی از مشکلات حال حاضر کشور از جمله مشکلات زیست محیطی، افزایش جرم و جنایت، رواج بی اعتمادی در بین مردم و پیر بودن مسئولان حاضر گفت: جریان اصلاحات در مقایسه با جریان مقابلش با محدودیتهای فراوانی برای طراحی وتشکیل اقدامات جمعی روبهرو است؛ مهمترین وظیفه تشکل های دانشجویی کمک به شنیده شدن صداهای منتقد به این مسائل است.
این عضو سابق انجمن تحکیم وحدت تصریح کرد: به دلیل شنیده نشدن همین صداهای منتقد در مورد مسائلی مانند انرژی هستهای و جنگ هشت ساله کشور هزینههای جبران ناپذیری را متحمل شد؛ شنیده نشدن صداهای منتقد منجر به این میشود که جریان حاکم هر کاری که میخواهد را انجام دهد. برای بهتر شدن وضعیت جنبش های دانشجویی آنها باید بتوانند که از یک هدف واحد و سازماندهی مناسب برخوردار شوند.
تشکلهای ما هنوز نسل سوم نشدهاند
الهام فخاری عضو سابق دفتر تحکیم وحدت و نماینده شورای اسلامی شهر تهران گفت: دلیل پویایی جنبشهای دانشجویی در دهه هفتاد وجود تفکر عدالتخواهی در بین دانشجویان بود. دانشگاهها در سطح جهان با گذر از سطح دوم که اساس آن تعامل بین استاد و دانشجو است به سطح سوم که کارآفرینی دانشجو در آن مطرح است میرسند و یکی از دلایل ضعف تشکلهای دانشجویی در ایران باقی ماندن در سطح یک آموزشی یعنی همان استاد محوری کلاسها است.
فخاری همچنین اظهار کرد: عدم تغییر در سیستمهای نهادی دانشگاهها در 20 سال گذشته دیگر دلیل این ضعف در تشکلهای دانشجویی است. جنبشهای دانشجویی در دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد بیشتر کارکرد تریبونی داشتند؛ این جنبشها نباید فقط رویکرد اپوزیسیونی و انتقادی داشته باشند و باید رویکرد سازندگی را هم در کنار این دو رویکرد حفظ کنند. به جای اینکه مسائل سیاسی موضوع این جنبشها باشند بهتر است مسائل اجتماعی را جایگزین آن کرد و سیاست را به عنوان روش این جنبشها در نظر گرفت. تشکلهای دانشجویی نباید به تریبونی برای احزاب تبدیل شوند.
دلیل پویایی جنبشهای دانشجویی در دهه هفتاد وجود تفکر عدالتخواهی در بین دانشجویان بود.
در ادامه علیرضا سیاسیراد در پاسخ به این سوال که وظیفه تشکلهای دانشجویی در قبال وعدههای داده شده توسط دولت آقای روحانی چیست گفت: ما نباید از این دولت انتظارات زیادی داشته باشیم، همین که این دولت توانسته کشور را از وضعیت امنیتی خارج کند و بحرانهای به وجود آمد در دولتهای نهم و دهم را کنترل کند کافی است.
علی سیاسیراد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران در پایان در پاسخ به نقد یک طرفه بودن این نشست و برخی از سیاستهای اصلاحطلبان گفت: نیروهای دانشجویی هنوز به مرحله راه حل دادن برای مسائل سیاسی و اجتماعی نرسیدهاند، در جمهوری اسلامی ایران فعلا امکان شکلگیری جریان سوم وجود ندارد و پرداختن به این موضوع و اینکه تشکلهای دانشجویی میتوانند برای این مسائل راه حل ارائه دهند کاری امنیتی برای از بین بردن جریان اصلاحات موجود در جامعه است.