علوم انسانی قبل از مهندسی و پزشکی در ایران کاربرد داشته است

به گزارش عطنا به نقل از مهر، نعمت اله فاضلی  در نشست «چیستی و چرایی کاربردی سازی دانش در علوم انسانی» که در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی با حضور اساتید و دانشجویان رشته های علوم انسانی برگزار شد در خصوص نظریات موجود در حوزه کاربرد علوم انسانی گفت: در حوزه کابرد علوم انسانی کما بیش گفتمان غالب در مورد علوم انسانی این بوده که این علوم سودمند، کاربردی و کارآمد نیستند و تا به امروز هیچ سازمان، محققی و متخصصی در خصوص اینکه چرا این علوم کاربردی نیستند تحقیقی ننوشته است.

وی افزود: همه افرادی که در مورد ناکارآمدی علوم انسانی صحبت می کنند، استنادی بر هیچگونه تحقیقی نمی کنند و تنها بر اساس تجربه و بر مبنای استدلال نظری و ادراک شعوری از عدم کاربرد علوم انسانی سخن می گویند.

عضو هیات علمی دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه علامه طباطبائی ادامه داد: برخی دیگر از منتقدان این استدلال را مطرح می کنند که ما این همه مشکل از قبیل مشکلات محیط زیست، آلودگی هوا و ... داریم و این بزرگترین گواه بر عدم کاربردی بودن علوم انسانی است.

فاضلی با بیان اینکه این استدلال که علوم انسانی کاربردی نیست کاملا قابل مناقشه است، گفت: از دوره مشروطه تا به امروز تمام چیزهایی که داشته ایم را خود ما ناچیز و بی ارزش کردیم و این موضوع را به گردن علوم انسانی می اندازیم که این علوم کاربردی نیستند و نمی توانند ناظر بر نیازهای ما باشند.

وی افزود: استدلال دیگری که مخالفین عدم کاربردی بودن علوم انسانی مطرح می کنند این است که بنیان های متافیزیکی این علوم غربی و سکولار هستند، اگر فرض را بر این بگیریم که چنین باشد این موضوع چه ربطی به کارآمدی علوم انسانی دارد؟ باید توجه داشته باشیم که کاربردهای دانش همیشه از گره زدن دانشهای مختلف به یکدیگر شکل می گیرد.

عضو هیات علمی دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه علامه طباطبائی در خصوص گفتمان علوم انسانی گفت: شیوه های سخن گفتن، فهمیدن، دیدن و نشان دادن علم و علوم اسلامی در جامعه معین است و دال مرکزی آن علم اجتماعی است که پرسش های آن چیستی و چرایی دانش است. علوم انسانی از لحظه تولید گفتمان علوم اسلامی شکل گرفت.

فاضلی گفت: علوم انسانی و اجتماعی در ایران از همان دوره ۱۳۱۰ به بعد در مسیر شکل دادن مفهوم ملت و سازوکار کردن جامعه ایران با تکنولوژی حرکت کرده است و علوم انسانی پیش از پزشکی و مهندسی در ایران کاربرد و نقش داشته و دارد.