کدام تیترها باعث صعود جام جم بود؟

تاریخ صعود و موفقیت دوره نخستِ روزنامه جام جم که برخلاف برخی روزنامه ها، به «مطلب» متکی بود و نه «آگهی»، به تیترها، سوژه دادن ها، جریان سردبیری و بستن صفحات اول متفاوت این روزنامه بازمی گردد.

به گزارش عطنا به نقل از عصر خبر، تولید متن، ارائه تیترهای حرفه‌ای و صفحات موضوعیِ مناسب برای مخاطبان یک روزنامه فرهنگی- اجتماعی، در دوره نخست روزنامه جام جم به خاطر حضور نیروهای حرفه ای، روندی صعودی به خود گرفت. بی تردید، تحریریه که تولید صفحات روزنامه جام جم را بر عهده داشت، مانند هر روزنامه دیگری، نقشی محوری، در این روند صعودی، بر جای گذاشت.

بدیهی است، مجید رضاییان که با حکم معاون فرهنگی و مدیر تحریریه، رسماً مسوولیت سردبیری، تحریریه و صفحات اول این روزنامه را بر عهده داشت، کوشید تا ضمن رشد فضای حرفه ای، تجربیاتِ راه اندازی و سردبیری روزنامه‌های ایران و انتخاب را، در جام جم پیاده کند.‌

جام جم در دوره نخست صعود و رشد خویش، آن گونه که گاه، مطرح می‌شود، حسین قندی و تیترهایش را با خود همراه نداشت. او از ابتدای انتشار انتخاب تا تعطیل این روزنامه، یعنی 1382، در این روزنامه به عنوان معاون سردبیر حضور داشت و در سال 83 به دعوت مجید رضاییان –نویسنده کتاب تیتر نویسی-‌ و با موافقت و حمایت حسین انتظامی مدیر مسوول وقت، دبیر ضمایم جام جم شد و به عنوان معاون تحریریه، در این حوزه فعالیت خود را آغاز کرد.

این در حالی است که دوره نخست جام جم، از 79 تا تیر ماه 84 به شمار می‌آید و در این دوره، حسین قندی، تنها یک سال در روزنامه جام جم حضور داشت، پس از آن، او به عنوان معاون خبری در دوره مدیران مسئول بعدی – یعنی علی اصغر جعفری و بیژن مقدم- فعالیت داشت که به خوبی نشان می‌دهد، این پیشکسوت،در دوره نخست روزنامه جام جم، صرفاً در روزنامه انتخاب حضور و مسوولیت داشته است و نه در روزنامه دیگری.

همه به خاطر دارند تیترهای جریان ساز و پیگیرانه در دوره نخست جام جم که شاید یکی از آن موارد، 28 شب تیترهای یک یا دو کلمه‌ای در واقعه یازده سپتامبرسال 2001میلادی-1380شمسی-از سوی مجید رضاییان بود. او که یکی از ویژگی‌هایش ارائه کارهای مناسب در تیتر نویسی -چه در روزنامه‌های ایران و انتخاب و چه در دوره نخست جام جم- بوده نهایتاً سبب شد تا این تجربیات را در قالب کلاس و کتاب پی بگیرد. کتاب‌های تیتر نویسی و تیتر نویسی در وب، دو اثری است که از او منتشر شد و کتاب نخست با اضافات و پیوست‌های تازه، از سوی مرکز مطالعات رسانه ها، به چاپ دوم رسید.

بر اساس همین گزارش یکی از ضعف‌های موجود در نقل وقایعِ تاریخ مطبوعات، ثبت و تدوین نشدن خاطرات و اقدامات پیشکسوتان است که تا کنون، بیشتر سکوت پیشه کرده ویا مانند رضاییان، پژوهش ودر حد امکان، ارائه طرح‌های راهبردی به مطبوعات و رسانه‌ها را پی گرفته اند. بدیهی است که در چنین شرایطی به طور سهوی، اشتباهاتی در نقل تاریخ مطبوعات و رسانه‌های ما از سوی نسل‌های بعدی به وجود آید.اشتباهاتی که ضرورت دقت بیشتردر نقل صحیح ِوقایع، بی کم وکاست را طلب می‌کند.