منصور ساعی، رئیس کمیته آموزش و پژوهش انجمن روابط عمومی ایران با اشاره به این که ارتباطات سلامت در ایران بسیار مهجور مانده است، گفت: در بسیاری از کشورهای توسعه یافته رشته ارتباطات سلامت نهادینه شده و در دانشگاه ها و آموزشگاه های مختلف تدریس می شود و کار آن پیشگیری است نه درمان.
به گزارش عطنا به نقل از شفقنا رسانه، ساعی ادامه داد: مردم را از خطراتی آگاه میکنند که در حوزه سلامت برایشان وجود دارد. طبق طرح پژوهشی من درباره ارتباطات سلامت، بیشترین هزینه بیماریهای صعب العلاج و مزمن را طبقات فقیر می دهند، کسانی که کمترین آگاهی را در حوزه سلامت دارند.
او گفت: بیشترین بیماریهای مزمن و هزینهبر مخصوص مناطق محروم کشور است و این موضوع به کمرنگ بودن نقش رسانهها در حوزه سلامت برمیگردد. با وجود این که در سالهای اخیر شبکه سلامت و هفته نامه سلامت شکل گرفته است اما کافی نیست و باید به سمت افزایش سواد سلامت مردم پیش برویم که چگونه سبک زندگی سالم را در بین مردم رواج دهند.
ساعی در ادامه گزارشی از فعالیت های آموزشی انجمن را بیان کرد و گفت: در دو سال گذشته بر بازنگری دورههای آموزشی کار کردیم و اخیرا هم قرار است ۲۰ کارگاه تخصصی آموزشی روابط عمومی در ایران با همکاری پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی برگزار شود که سعی کردهایم این ۲۰ دوره که تدوین و رسانهای شده است، متفاوت از سرفصلهای دروس دانشگاهی باشد و بیشتر مرتبط با نیازهای ضروری سازمانهایی باشد که چه در بخش خصوصی چه در بخش دولتی فعالیت میکنند.
وی ادامه داد: جهاد دانشگاهی و انجمن روابط عمومی نهادهای معتبری در کشور هستند که در کنار هم قرار گرفتن این دو برند میتواند به تقویت عرصه آموزش روابط عمومی کمک کند تا بتوانیم در سال ۹۵ به سمت پاسخگویی به نیازهای سازمانها در حوزه آموزش برویم.
رئیس کمیته آموزش و پژوهش انجمن روابط عمومی ایران به ضعیف بودن بخش پژوهش در ایران اشاره کرد و علت این مسأله را ارتباط کم پژوهشگران و افراد فعال در حوزهی پژوهش عرصه ارتباطات روابط عمومی با انجمن روابط عمومی دانست: همین فاصله با انجمن باعث شده است که پیشنهادهای پژوهشی کمتر منتقل شود.
او گفت: آنچه نیاز اساسی جامعه ماست، سمینارها یا کنفرانسهای بررسی مسائل اساسی روابط عمومی در ایران است که بتواند به سیاستگذاران رسانهای کشور کمک کند تا مهمترین مشکلات را بشناسند. در عرصه مطبوعات چهار دوره بررسی مسائل تخصصی مطبوعات برگزار شده است که توانسته هم ادبیات آن را تولید کند و هم تا حدی به برنامهریزان رسانهای کشور کمک کند تا مشکلات را بشناسند و آن را به تصمیم تبدیل کنند.
ساعی بیان کرد: در عرصه روابط عمومی اگر تولید ادبیاتی هم وجود دارد بیشتر پایاننامههای دانشجویی است و کمتر به این سمت پیش رفته است که سمینار تخصصی داشته باشیم، اما همین ادبیات تولیدشده هم میتواند کمابیش یک اعتبار علمی خوب باشد و به بحث و نقد گذاشته شود و چنین ادبیاتی تبلیغ شود تا بتواند در ذهن سیاستگذاران ارتباطی کشور تأثیرگذار باشد.
وی اظهار کرد: اگر کمک کنیم میتوانیم هم در بعد علمی هم در بعد اجرایی نخستین سمینار بررسی مسائل روابط عمومی ایران را برگزار کنیم و این کار را به صورت دورهای چهار سال یک بار یا سه سال یک بار انجام دهیم تا بتوانیم بازنگری درباره آنچه در جلسه قبل گفته شده انجام دهیم و ببینیم آنچه در آن جلسه گفتیم چقدر توانسته در جامعه، خودش را بازسازی و عرصه روابط عمومی را تقویت کند.
رئیس کمیته آموزش و پژوهش انجمن روابط عمومی ایران در انتها بیان کرد: اگر همه همکاری کنند ظرفیت برگزاری این سمینارها وجود دارد چراکه انجمن روابط عمومی ایران بازوی اجرایی ندارد و نیاز به پشتوانه علمی دانشگاه های تهران، علامه طباطبائی، دانشگاه آزاد و سوره دارد و امیدوارم سال جدید این نوید را به ما بدهد که هم گرایی و همدلی اعضای انجمن به پشتوانه علمی آن کمک کند.