حضور دانشجویان پسر دانشگاه علامه در مناطق عملیاتی فتح المین و چزابه

به گزارش عطنا، عملیات فتح المبین در ساعت سی دقیقه بامداد روز دوشنبه ۲ فروردین ۱۳۶۱ با رمز یا زهرا علیها السلام در جبهه جنوبی در منطقه غرب شوش و دزفول با وسعت حدود ۲۵۰۰ کیلومتر مربع انجام شده است. طرح‌ریزی عملیات فتح المبین از اواسط آبان ‌١٣٦٠ آغاز شده بود.

این عملیات با فرماندهی مشترک ارتش و سپاه با استعداد ۳۵ گردان ارتش و ۱۰۰ گردان از سپاه، جمعا به تعداد حدود صد هزار نفر نیرو صورت گرفت

و در مقابل ارتش عراق از استعداد ۷ تیپ زرهی، ۲۰ تیپ پیاده، ۱۰ گردان توپخانه معادل با حدود ۸۰۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰۰ نیرو برخوردار بود. درنهایت عملیات با پیروزی قاطع نیروهای ایران و آزادسازی حدود ۲۵۰۰ کیلومتر مربع از مناطق اشغال شده توسط عراق به پایان رسید. تلفات نیروهای ایران حدود ۳۰۰۰۰ نفر و تلفات نیروهای عراق ۲۵۰۰۰ نفر به علاوه ۱۵۰۰۰ اسیر می‌باشد.

پس از بازدید از منطقه ی عملیاتی فتح المبین، نوبت به بازدید از یادمان فکه، محل شهادت بزرگانی همچون شهید آوینی رسید.

این منطقه در شمال غرب استان خوزستان قرار گرفته است. فکه از شمال به منطقه چنانه، از غرب به خط مرزی و از جنوب به تنگه چزابه و بستان محدود می‌شود. فکه به صورت رملی و شن های روان است. این منطقه ابتدا به دست دشمن فتح شد و سپس 16 ردیف مانع در آن قرار داد. فکه محلی است که در عملیات والفجر مقدماتی و والفجر یک به خون مطهر شهدای گلگون کفن را به خود دید . سردارانی همچون حسن باقری، مجید بقائی و مرتضی آوینی است.

بعد از زیارت یادمان فکه، کاروان جهت اقامه نماز مغرب و عشاء به سمت تنگه ی چزابه واقع در ده کیلومتری این منطقه به راه افتاد

تنگه مهم چزابه در شمال غربی شهرستان و در مسیر جاده‌ای که از مرز به طرف بستان کشیده شده بین تپه‌های رملی و هورالهویزه قرار دارد. دو جاده نظامی در دو سوی آن قرار دارد، جاده‌ای در خاک ایران که چزابه را به فکه متصل می‌کند و جاده دیگری که به شهر العماره عراق متصل می‌شود، دهانه این تنگه 5/1 کیلومتر می‌باشد و لذا از جنبه نظامی بسیار مهم و استراتژیک است. تنگه چزابه یکی از 5 معبر اصلی هجوم ارتش عراق در ابتدای جنگ به خوزستان بود که در عملیات طریق القدس با رمز مقدس یا حسین بن علی علیه‌السلام در آذر ماه 1361 آزاد شد.

پس از آن کاروان برای رفتن به یادمان دیگر کوله بار خودرا بست و سوار براتوبوس به طرف یادمان شهدای هویزه به راه افتاد.

در آذر ماه 1359، پس از شکست نيروهاي عراقي در جنوب سوسنگرد به وسيله سربازان اسلام يک گروهان از سپاه اهواز، جهت محافظت پدافند شهر هويزه، به آن شهر اعزام شد؛ اين در حالي بود که بني صدر دستور تخليه هويزه از بسيج و سپاه را صادر نموده بود و دستور داد که در سوسنگرد مستقر شوند. اين دستور با مخالفت جدي شهيد سيد محمدحسين علم الهدي و ديگر رزمندگان مواجه شد و با تماس شهيد علم الهدي با آيت الله خامنه اي، دستور بني صدر لغو شد و نيروهاي سپاه در هويزه باقي ماندند. روز 15 دي 1359، روز آغاز عمليات بود. هدف اين عمليات پاکسازي شمال و جنوب کرخه کور از وجود نيروهاي متجاوز بعثي بود روز 16 دي ماه 1359، سپاهيان اسلام جلوي تانک هاي ارتش مستقر شده و منتظر دريافت رمز حمله بودند که متوجه شدند، رفت و آمد تانک هاي دشمن زياد و هواپيماهاي دشمن در آسمان جهت بمباران ظاهر شده و نيروهاي اسلام زير آتش توپخانه، کاتيوشا و خمپاره قرار گرفتند. فرماندهي، دستور عقب نشيني به طول 500 متر را صادر کرد. تانک هاي ما عقب نشيني کردند و عراقي ها با اين تصور که نيروهاي اسلام شکست خورده و فرار کرده اند، وارد منطقه شدند. در اين ضد حمله دشمن، بيش از يکصد تن از برادران پاسدار، جهاد و دانشجويان پيرو خط امام از جمله شهيد بزرگوار حسين علم الهدي شهيد و مفقود الاثر شدند. حماسه شهيد علم الهدي و يارانش براي هميشه در تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي و دفاع مقدس، ثبت شده است.

بعد از زیارت شهدای هویزه، کاروان شام را در زائرسرای شهدای هویزه صرف کرد.