نشست تخصصی دانش معلمان و تغییر برنامۀ درسی برگزار شد

نشست تخصصی دانش معلمان و تغییر برنامه درسی در دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد.

به گزارش عطنا، علی موسوی، مدیرکل دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه فنی و حرفه ای با ارائۀ مدل برنامه درسی مهارت محور، گفت: انواع سیستم آموزشی فنی و حرفه ای در ایران شامل سیستم آموزشی فنی حرفه ای رسمی، غیر رسمی و سازمان نیافته است.
این مسئول افزود: آموزش های فنی و حرفه ای باید پاسخگوی چهار ضرورت در جامعه باشد و ضرورت اجتماعی که آموزش مهارتی کوتاه ترین و بهترین راه برای اشتغال افراد بیکار در جامعه است، از اولین ضرورت ها در این نهاد است.
وی گفت: ضروت آموزشی، بهترین آموزش جایگزین برای متقاضیان آموزش است و ضرورت اقتصادی که کمبود مهارت مشکل اساسی آن و نه کمبود سرمایه است.
موسوی، تکنولوژی را چهارمین ضرورت آموزش فنی و حرفه ای عنوان کرد که بهترین پاسخ برای تعبیر تکنولوژی آموزش مادام العمر است.
وی مدل تدوین سرفصل آموزش مبتنی بر حرفه را بازار کاری عنوان کرد که صلاحیت های حرفه ای شاغلان و نیازهای آموزشی و در آخر استاندارد آموزش شایستگی و ارزیابی است.
موسوی ادامه داد: سنجش و ارزیابی صلاحیت حرفه ای افراد مطابق استاندارد و توسط سازمان و دستگاه متولی حرفه است.
وی گفت: همکاری دو جانبه کارفرمایان و صاحبان مشاغل و نظام آموزش فنی و حرفه منجر به ارائه گواهینامه صلاحیت حرفه ای می شود.
موسوی فرآیند تدوین و بازنگری استانداردهای آموزشی را مطالعه محیط کار یا گردآوری تقاضا، تعیین عناوین حرفه و یا مشاغل، تجزیه و تحلیل شغل، تهیه استاندارد شغل و آموزش و کد گذاری برروی استاندارد مهارت عنوان کرد.
این مسئول، استاندارد شغل را استانداردی بیان کرد که هدف، مسئولیت های کلیدی و الزامات دانشی و مهارتی یک سطح خاص شغلی درون یک گروه شغلی است و استاندارد حرفه را شرح عملکرد کاری عنوان کرد که از توانایی انجام موفقیت آمیز وظایف و کارکردهای مورد نیاز یک حرفه و به کار بردن دانش و مهارت، منتج است.
وی اظهار داشت: هدف از تدوین استاندارد شغل پاسخ به دو سوال محوری است که شاغلین در آن شغل یا حرفه چه کارهایی انجام می دهند و معیار و ملاک مطلوب کارها چیست.

محمد حسین حسینی، عضو پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش هم در این نشست گفت: تغییر برنامه درسی و ضرورت گذار پارادایمی دو موضوعی است که در این نشست باید به آن پرداخت.
وی افزود: هرگونه تغییر و دگرگونی در فلسفه آموزشی، منطق و چرایی و ارزش های برنامه درسی، رویکردها و دیدگاه های برنامه درسی، ساختارهای سازمانی، راهنماهای برنامه درسی( شامل نیاز سنجی و اهداف برنامه ها)، محتواها، مواد و منابع آموزشی و فضا و تجهیزات مورد نیاز برنامه های درسی به تغییر برنامه درسی یاد می شود.
حسینی پارادایم را به مجموعه ای از مفروضات که تفکر و عمل افراد را هدایت می کند ، معنا کرد.
وی ادامه داد: افراد رفتار و عادات خود را از آن الگوبرداری کرده و واقعیات پیرامون خود را بر اساس آن تحلیل و توصیف و طبق آن عمل می کنند.
وی گذار پارادایمی را جابجایی از مجموعه مفروضات عنوان کرد و افزود: بر اساس مدرنیسم جهان و تمامی جهان ها یا پدیده های درون آن از قبیل برنامه درسی ایستا، عینی، ساده، قابل پیش بینی و قطعیت گراست. بنابر این می توان آن ها را توصیف، پیش بینی و کنترل کرد.
وی ادامه داد: راه چنین کاری کسب دانش تقریبی درباره شرایط اولیه جهان و پدیده های درون آن داشتن قوانین فیزیکی و دانش ظرفیت کلی محاسبه است.
حسینی ، فرآیند چنین کاری را شامل تجزیه و شکستن جهان با پدیده های آن به مؤلفه ها و اجزای تشکیل دهنده و استفاده از قوانین و مقررات علمی برای پیش بینی رفتار آن عنوان کرد.
وی ادامه داد: در این فرآیند با این استدلال که علت ها با تغییرات کوچک تأثیرات ناچیزی در جهان و پدیده های آن دارند می توان این تأثیر را نادیده گرفت و یا حذف کرد.
حسینی گفت: بر اساس مدرنیسم جهان مدرن همیشه در حالت تعادل قرار دارد و قابل پیش بینی است. در چنین جهانی هر گونه بی نظمی یا عدم تعادل به معنی مرگ گرم است که باید از آن اجتناب کرد.
این عضو پژوهشگاه علوم انسانی جهان و پدیده های درون آن را بر اساس پست مدرنیسم امری ذهنی عنوان کرد و گفت: جهان پست مدرن همیشه در حالت عدم تعادل قرار دارد و غیر قابل پیش بینی است. در چنین جهانی هرگونه تغییر ذات یا اساس زندگی را تشکیل می دهد و امری همیشگی است.
حسینی، برنامه درسی را دارای سیستمی باز و پدیده ای پویا، پیچیده، دارای بازیگران مختلف، غیر قطعیت گرا و غیر قابل پیش بینی عنوان کرد و افزود: ذات تغییر برنامه درسی پدیده ای کل نگر، لایه لایه و در زمان های نوظهور که غیر قابل کاهش بوده و نمی توان با درک اجزا آن به درک مناسبی از کل آن رسید.
وی در پایان اظهارات خود تغییر برنامه های درسی را نیازمند گذار پارادایمی دانست و گفت: گذار پارادایمی به راحتی انجام نمی شود زیرا حقیقت جدید علمی با قانع شدن مخالفان و روشن کردن آنان غلبه نمی یابد، بلکه مخالفان سرانجام می میرند و نسل جدید نیز با ایده جدید پرورش می یابد. که این اتفاق به انقلاب علمی تعبیر می شود.