بحث دوره های مهارت افزایی یکی از مباحثی است که در سال تحصیلی 98-97 بسیار مورد توجه وزارت علوم و دانشگاه ها قرار گرفته است.
به گزارش عطنا در همین زمینه، مجتبی شریعتی نیاسر، معاون آموزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با اشاره به برگزاری این دوره ها خاطر نشان کرد: بحث مهارت افزایی و ارتقای توان اشتغال پذیری در این سال مطرح شده است. همه می دانند که وظیفۀ دانشگاه، اشتغال زایی نیست. ولی ارتقای توان اشتغال پذیری دانشجویان وظیفۀ ماست. ما باید کاری کنیم که دانشجویان وارد جامعه که می شوند، گذشته از آن دانش تخصصی و یافته هایی که بر اساس مبانی نظری در دانشگاه ها آموخته اند، مهارت های اجتماعی هم داشته باشند. تلاش کنیم که دانشجویان ما یک سری از مهارت های دیگر را پیدا کنند. در بخش مهارت افزایی، یک مهارت تخصصی داریم که مربوط به ارتباط رشتۀ خود فرد با رشته های هم سنخش است، مثلاً کسی که مهندسی مکانیک خوانده است، اطلاعاتی هم در مورد مهندسی شیمی که نزدیک به آن است داشته باشد و به همین ترتیب در علوم انسانی نیز همین طور باشد.
معاون آموزشی وزیر علوم در ادامه تصریح کرد: این قضیه از جنس مهارت های تخصصی است که در دایرۀ خود و در گروه آموزشی خود، اطلاعاتی هم داشته باشد که در صنایع متناظر هم بتواند نقش آفرینی کند. بخشی دیگر از مهارت ها، مهارت های اختصاصی است. یعنی مربوط به رشتۀ خود فرد است و سومین دسته از مهارت ها، مهارت های عمومی است که بسیار حائز اهمیت است. این مهارت های عمومی به ارتباط فرد، مستقل از دانش تخصصی اش، ارتباط فرد با جامعه و مردم و میزان تحملش نسبت به مسائل جامعه و مردم بر می گردد.
او در ادامه گفت: بعضی اطلاعات متفرقه که می تواند حتی به دانش تخصصی و اختصاصی کمک کند مانند بحث کارآفرینی، استاندارد نویسی، کدنویسی، برخی از اطلاعاتی که به تاریخ انقلاب ما مربوط است و ارزش های دفاع مقدس، بسیار مهم هستند. یک جوان باید بداند که در تاریخ جامعه ای که در آن زندگی می کند، چه اتفاقاتی افتاده است و تفاوت جامعۀ خود را با جوامع غربی یا شرقی تشخیص دهد. بعضی از این ها، مهارت هایی را به جوان می دهد که هرگز در جامعه ناامید نشود؛ اگر از یک دری راهش ندادند به توانمندی دیگر خود مراجعه کند و از یک در دیگری وارد بازار شود و زندگیش را اداره کند.
شریعتی نیاسر گفت: در دنیای امروز همین طور که زمینه های تحصیلی و حوزه های تحصیلی در حال گسترش هستند، حوزه های بین رشته ای و توانمندی های بین رشته ای نیز همین طور هستند. انسان های تک بُعدی نمی توانند موفق باشند. شما به طریق اولی عرض بنده را درک می کنید که جوانانی داشتیم که در حوزه های تخصصی خودشان ممتاز بودند ولی به دلیل اینکه با یک موانعی در جامعه برخورد کرده اند، افسرده شده اند. دلیلش این است که مهارت های دیگر به این فرد آموخته نشده است. یقیناً کسانی که کارآفرینی را آموخته اند در جامعه موفق تر هستند؛ کسی که کار آفرینی را یاد گرفته و مهارت های عمومی را دارد حتی اگر با معدل پایین هم باشد و استعداد درخشان هم نباشد حتماً در جامعه موفق تر خواهد بود نسبت به کسی که استعداد درخشان است و معدل بالایی هم دارد ولی این کارها را بلد نیست. کسی که مهارتی نیاموخته، خودش در جامعه باید کار ایجاد کند. یقیناً می توان گفت ضریب موفقیت بالایی نخواهد داشت.