محرومیتزدایی، اصلیترین راهکار کاهش آسیبها در مناطق پیرامونی و روستاهای حاشیه شهرها است.
به گزارش عطنا، امیرمحمود حریرچی با بیان اینکه در همه معضلات اجتماعی همواره پیشگیری اولویت نخست است، اظهار کرد: در گام بعدی نیاز است تا با محرومیت زدایی حق زندگی کردن را به این افراد بازگردانیم.
این آسیب شناس اجتماعی با اشاره به تفاوت ماهیتی بین روستانشینی و حاشیه نشینی، تصریح کرد: وقتی از روستا صحبت میکنیم منظور ما گروهی از افراد است که با کمابیش یکدیگر نسبت خویشاوندی دارند و نوعی «همبستگی» میان آنها وجود دارد. وی ادامه داد: حاشیه شهرها که نه شهر محسوب میشوند و نه روستا در نقطه مقابل روستاها قرار گرفته و در این مناطق رنگی از همبستگی میان افراد دیده نمیشود که ما آن ها را تحت عنوان «مناطق سیاه شهری» میشناسیم. مدیر اسبق گروه مددکاری اجتماعی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی خاطرنشان کرد: در این مناطق پدیده کودک آزاری و کودک همسری، خشونتهای خانگی، فروش مواد مخدر و سایر اعمال خلاف قانون به وفور دیده میشود. وی ادامه داد: عمده کودکان کار برخاسته از همین مناطق هستند و مدرسه برای آنها معنایی ندارد و بیشتر در مدرسه مورد تحقیر قرار می گیرند و به طور کلی میتوان گفت کسانی که در حاشیهها ساکن می شوند، عمدتا پل های پشت سر خود را خراب کرده اند.
این مدرس دانشگاه اضافه کرد: ایده بازگشت این افراد به روستاهای مبدا، عملی و کارساز نخواهد بود، چرا که بسیاری از این روستاها فاقد سکنه شدهاند و خدمات و امکانات در آنها دیده نمی شود. حریرچی تاکید کرد: در گام نخست ساماندهی، تامین مسکن برای حاشیهنشینان می تواند از بسیاری آسیب های جانبی برای این افراد پیشگیری نماید.