«جای خالی پیمان»/ وقتی نام «مادر» با شهيد گِره بخورد

وقتي مي گوييم مادر، اگر كوه‌ها، درياها و آسمان ها به نام مقدس آن قيام كنند، نبايد تعجب كرد. واژه مادر چنان مقدس است كه هيچ انساني توصيفي براي آن ندارد. حال وقتی نام «مادر» با شهيد گره بخورد، درست عشق از همين جا آغاز می شود. به همین نیت و به مناسبت چهلمین سالگرد انقلاب شکوهمند اسلامی با هماهنگی دفتر شاهد و ایثارگر، مسئولان دانشگاه علامه طباطبائی به دیدار مادر دانشجوی شهید در منطقۀ قلهک تهران رفتند.

به گزارش عطنا، در این دیدار صمیمانه، دکتر حسین سلیمی، رئیس دانشگاه، هیئت رئیسه و جمعی از مسئولان دانشگاه حضور داشتند. مادر این دانشجوی شهید، از دیدن مسئولان دانشگاهی که پسرش زمانی در آنجا تحصیل کرده است، خوشحال می شود. دکتر سلیمی این دانشجوی شهید را از افتخارهای دانشگاه علامه طباطبائی معرفی می کند و به نشان یادبود، دانشنامۀ افتخاری این شهید را تقدیم مادر سالخورده می کند.

در این دانشنامه آمده است: «به منظور قدردانی از مقام متعالی شهیدان انقلاب اسلامی و به استناد مصوبۀ صد و هفتاد و دومین جلسۀ مورخۀ هشتم آذرماه سال 67 شورای عالی انقلاب فرهنگی و به پاس ایثارگری های شهید «میرپیمان خلیل پور» فرزند اسماعیل صادره از تهران، دانشجوی رشتۀ اقتصاد این دانشگاه که در 26 اردیبهشت ماه سال 1367 در راه اعتلای کلمۀ توحید و دفاع از عزت و سربلندی کشور و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به فیض عظمای شهادت نایل گردیده تا همیشۀ تاریخ فراروی همۀ حق جویان طریق حق خطی از نور علم و ایمان بر صحیفۀ دانشگاه ترسیم نموده اید، این دانشنامه با درجۀ کارشناسی افتخاری در رشتۀ اقتصاد به آن شهید بزرگوار اعطا می شود.»

گفتنی است، شهید میرپیمان خلیل پور در سال 1345 به دنیا آمد و در سال 1367 در عملیات بیت المقدس 6 به شهادت رسیده است. مزار مطهر وی در گلزار شهدای امامزاده علی اکبر(ع) چیذر است. بخشی از وصیت نامۀ این دانشجوی شهید دانشگاه علامه طباطبائی را با هم می خوانیم: «خدایا، خداوندا نمی دانم در این فرصت کم از کجا شروع کنم و چه بگویم، تو خود می دانی که من تا به حال چه کرده ام و چه مقدار از کارهایم فقط برای تو بوده، ولی اکنون از تو می خواهم که ایمانی در وجودم قرار دهی و نیرویی به من عطا کنی تا با گام های استوار در راه تو قدم بردارم و از تو می خواهم چنان اراده ای به من دهی که جز برای تو قدمی برندارم. خدایا از تو می خواهم که تمامی گناهانم را با لطف و کرم خود ببخشی و حال که در راه تو قدم برداشته ام، تو نیز دست مرا گرفته و در این مسیر رهنمای من باشی و لحظه ای مرا به خود واگذار مکنی...»