مشاور رئیسجمهور در امور علمی و آموزشی و استادتمام دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران در جلسه شورای سیاستگذاری کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو با تأکید بر ایجاد جاذبه برای برنامههای این کرسی، گفت: این کرسی باید از دفتر منطقهای یونسکو مانند یک پل ارتباطی استفاده کند.
به گزارش خبرنگار عطنا، رضا فرجیدانا، 27 آبانماه در جلسه «شورای عالی سیاستگذاری کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو» در سالن شورای دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی، افزود: داشتن یک مجله بینالمللی در جایگاه این کرسی در کشور و منطقه تأثیر زیادی دارد.
وی با تأکید بر ایجاد رابطه با کشورهای تحت پوشش یونسکو و دارنده دفتر منطقهای آن، بیان کرد: این کرسی باید از این دفتر منطقهای مانند یک پل استفاده کند و هم با این دفتر و هم کشورهای تابع آن ارتباط داشته باشد مثلاً با کشورهای چون مانند پاکستان و افغانستان ارتباط داشته باشد. ضمنآنکه با اندیشمندان این حوزهها نیز میتوان از طریق این دفتر ارتباط برقرار کرد.
وزیر اسبق علوم، تحقیقات و فناوری در پایان با اشاره به اینکه جای یک همایش سالیانه برای معرفی کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو و ارتباطات آن با کشورهای منطقه در کشور خالی است، افزود: این کرسی باید با انجمنهای دیگری که در این موضوع ارتباط دارند، همکاری کند و این همکاری میتواند در قالب همکاریهای دوساله شروع شود. اگر ظرفیت آن جوابگو بود بهعنوان همایش ملی برگزار شود و درنهایت نیز برای معرفی هر چه بیشتر این کرسی، میتوان آن را بهصورت بینالمللی برگزار کرد.
اعظم ایرجیزاد، رئیس پژوهشکده علوم و فناوری نانو دانشگاه صنعتی شریف و عضو هیئتعلمی دانشکده فیزیک این دانشگاه نیز در این جلسه با تأکید بر ضرورت ادامهدار بودن اینگونه کرسیها، گفت: اگر پیوسته و ادامهدار نباشد به یک ساختار تبدیل نمیشود و به فعالیتهای فردی تقلیل مییابد.
وی در ادامه با بیان اینکه تصویب برنامههای بلند و کوتاهمدت 6 ماه و چندساله باید موردتوجه قرار گیرد، افزود: در این صورت است که این شورای عالی در تولید فکر و تولید ایدههای نو و مثبت اثرگذار است.
ایرجیزاد ضمن اشاره به شرایط کنونی ایران و تحریمها، ادامه داد: شاید این تحریمها دامنه ارتباطات علم و انتقال علم و فناوری را بگیرد. باید پرسید که آیا در برنامههای کوتاهمدت این مسئله پیشبینیشده است و میتوانیم ارتباطات خود را با بدنه یونسکو حفظ کنیم؟
حجتالله ایوبی، سرپرست کمیسیون ملی یونسکو در ایران، در ادامه نشست سیاستگذاری کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو، ضمن تشکر از حضور صاحبنظران در این جلسه، گفت: پیشنهاد من وجود یک فصلنامه است که به کرسی هویت میبخشد. این فصلنامه در ارائه گزارشها ما به یونسکو نیز بسیار مؤثر خواهد بود که هم برای دفتر منطقهای و هم پاریس ارسال شود.
ایوبی با اشاره بهضرورت ایجاد network با کرسیهای دیگر منطقه و کرسیهای فعال این رشته در جهان، افزود: شبکهای باید درست بشود که در تبادل دانش و اندیشه و اطلاعات فعال باشد.
وی در ادامه گفت: ما برای همایش میتوانیم همکاری داشته باشیم و دفتر منطقهای هرسال چند نفر را دعوت میکند و اگر شما پیشنهادی داشته باشید ما میتوانیم این پیشنهادها را به دفتر منطقهای منتقل کنیم.
ایوبی با تأکید بر کمهزینه بودن فعالیتهای کرسی و برجستهسازی این فعالیتها، ادامه داد: میتوان جایزهای سالانه تعریف کرد که هزینه ندارد و نمادین هم هست. این جایزه میتواند به بهترین دانشجو، به بهترین نوآوری، به بهترین ابتکار و به بهترین مقاله در سال داده شود.
سرپرست کمیسیون ملی یونسکو در ایران در پایان افزود: در کنار کارگاههایی که برگزار میشود، میتوان همایشهای سالانه و دوسالانهای را برگزار کرد و نظرات استادان برجستهای که در دنیا حرفی برای گفتن دارند و آراء آنها برای استادان ما مهم است را از طریق فناوریهای ارتباطی در معرض دید عموم قرار داد.
محمدجواد دهقانی، عضو هیئتعلمی دانشگاه صنعتی شیراز در ادامه نشست شورای سیاستگذاری کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو با تأکید بر ایجاد یک هدف و ساختار و شکل دادن به آن، گفت: این جلسه عمدتاً به ایجاد تشکیلات نگاه میکند و این تشکیلات نیز تکراری است و باید توجه داشت که این کرسی هیئتی اداره شود.
دهقانی در پایان با تأکید بر ضرورت نهادینه کردن اخلاق علمی، گفت: به پیشنهاد من اخلاق علمی نیز باید در این آئیننامه گنجانده شود؛ زیرا متأسفانه همزمان با تأکید بر علم، به بخش اخلاق علمی توجه نشده و رشد پیدا نکرده است. در کشورهای دیگر نیز در این رابطه کارشده است که میتوان تجربه آنها را نیز لحاظ کنیم.
مقصود فراستخواه، دانشیار مؤسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی نیز در ادامه این جلسه با اشاره به شکلگیری و تولید محتوا، تولید کیفیت و نوآوری، گفت: ساختارها روی کاغذ بهراحتی جواب نمیدهند.
وی با بیان اینکه فکر میکنم در این آئیننامه ذینفعان بیرونی دانشگاه در سایه قرار گرفتهاند. جامعه علمی ایران برونگرا نیست و ما باید در این ساختار، یاران بیرونی را از همان ابتدا همراه کنیم. مثلاً همین حامیانی که برای این برنامه درنظر گرفتهایم. مثلاً اجتماعات محلی، اجتماعات شهری، اجتماعات صنفی، حرفهها و رسانهها باید مشارکت داده بشوند.
فراستخواه در ادامه با تأکید بر اهمیت مفاهیم داغ و زنده و کنار گذاشتن کلمات سرد و غیر مهم، تصریح کرد: اقدامی ملی که این کرسی میتواند بهعنوان قطبِ قطبنما در نظر داشته باشد، این است که دیپلماسی علمی را دنبال کند. یکی از راههای برونرفت از وضعیت کنونی دیپلماسی در ایران این است که دیپلماسی غیررسمی و خصوصاً دانشگاهی را فعال کنیم و دانشگاه باید شکست دیپلماسی را جبران کند.
دانشیار مؤسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی در پایان با اشاره به اجتماعی بودن دانشگاه، گفت: ما باید بتوانیم تا پایان امسال یا سال آینده، دانشگاهِ اجتماعی را به برنامه کرسی وارد کنیم. دانشگاه ایران اجتماعی شود؛ یعنی دانشکده فنی، نهفقط دانشکدههای علوم اجتماعی! دانشکدههای علوم پایه اجتماعی شوند و نفوذ و تأثیر اجتماعی ایجاد کنند.