به گزارش عطنا به نقل از مشرق، بسیاری از ما دانسته يا نادانسته به موبوفوبيا مبتلا شده‌ایم . البته شايد خودمان از اين بیماری رنج نبريم ولی اطرافيان ما از بودن در کنار يک فرد معتاد به تلفن همراه یا معتاد اسمارت فونی رنج می‌برند. اين روزها تلفن همراه پاره تن بسیاری از ماست. عضوی که نه تنها جداشدنی بلکه دور شدنی هم نيست ،وسيله‌ای کوچک که تمام جوانب زندگی ما را در بر مي‌گيرد. تحقيقات نشان می‌دهد که حدود ۸۷ درصد از جمعيت کل جهان از اين وسيله ارتباطی استفاده می‌کنند. اين وسيله ارتباطی اين روزها ناقل بیماری خطرناکی است.

موبوفوبيا(Mobophobia) به‌معنی بروز استرس و اضطراب شديد به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اينترنت، تمام شدن شارژ باتری و از همه بدتر جا گذاشتن يا گم کردن تلفن همراه است. همچنين به اين بیماری نوموفوبيا(no mo phobia) (No-Mobile-Phone phobia) یا به معنی ترس نبود تلفن همراه نیز گفته می‌شود.چند درصد ما بهموبوفوبيا گرفتاريم؟ تحقيقات نشان می دهد که حدود ۸۰ درصد از مردم به اشتباه حس می‌کنند که گوشی آنها در جيب مي لرزد و ۳۰ درصد به اشتباه حس می کنند که گوشی آنها زنگ می زند. ۸۰ درصد از افراد بين ۱۸ تا ۲۴ سال شب با گوشی می خوابند. والدينی که تمايل بیشتری به استفاده از تلفن همراه دارند بيشتر در ارتباط با فرزندانشان دچار مشکل می شوند. همه اينا بخش هایی از اين بیماری فراگير یا پاندمیک است.

يک فرد عادی به طور معمول در شبانه روز حدود ۱۱۰ بار گوشی خود را چک می کند، درحالیکه فرد مبتلا به موبوفوبيا، حدود ۹۰۰ بار در شبانه روز اين کار را می کند. اگر می خواهيد از عمق پيشرفت اين بیماری مطلع شويد بايد بدانيد که ۹۵ درصد از مردم ساعات قبل خواب را مشغول پيامک زدن يا جست و جو در اينترنت هستند. و يا از هر چهار نفر يک نفر به هنگام خواب گوشی خود را در حالت سکوت نمی گذارد. طبق تحقيقات صورت گرفته از هر دو نفر يک نفر اگر نصف شب بدون هيچ دلیلی از خواب بيدار شوند اول به سراغ گوشی می روند و آن را چک می کنند.

علائم موبوفوبيا کدامند؟

موبوفوبيا زمانی رخ می دهد که فرد نسبت به از دست دادن گوشی خود دچار ترس شود. از آنجا که اين ابراز دربردارنده اطلاعات شخصی از قبيل عکس، پيام، صوت و ... است انتشار عمومي اين موارد جايي بس نگرانی هم دارد. تکنواسترس يا ترس و اضطراب از ارتباط رو در رو با شخص ديگر به دليل استفاده بيش از حد از ابزارهای ارتباطی، حالتی از اضطراب است که سرانجام منجر به انزواء و افسردگی فرد می شود. رينگ زايتی يا اضطراب ناشی از شنيدن صدای زنگ حالتی ديگر از اضطراب است که باعث می شود فرد مرتبا به صفحه گوشی خود نگاه کند تا هيچ تماس، پيام، هشدار و هيچ اتفاق تازه ای بر روی گوشی خود را از دست ندهد. از نشانه های اعتیاد به تلفن همراه می توان به استفاده مکرر از تلفن همراه برای از بين بردن حس ناراحتی، غم و اندوه و استرس نام برد.از علائم شاخص اين بيماري می توان به اضطراب، تغييرات تنفسی، لرزش، تعریق، آشفتگی، سردرگمی و افزايش ضربان قلب، اشاره کرد.از علائم عاطفی اين بیماری می توان به افسردگی، وحشت، ترس، وابستگی، اعتمادبه‌نفس پايين و احساس تنهایی اشاره کرد.

اگر کسی فکر می کند که به اين بیماری دچار شده است بايد بداند که راه درمان آن خوددرمانی است.