محمد شریف: من مدت‌هاست به دانشگاه علامه بازگشته‌ام

استاد حقوق دانشگاه علامه طباطبائی: ریاست دانشگاه علامه طباطبائی در پرمخاطره‌ترین دوره حیات خود به آقای دکتر سلیمی سپرده شد و دانشگاه در این دوره پرتلاطم در پرتو توانایی و تدبیر ایشان به آرامش و ثبات و پس از آن به ارتقای علمی دست یافت.

به گزارش عطنا، دکتر«محمد شریف»،حقوق دان و استاد حقوق بین الملل و حقوق بشر دانشگاه علامه یکی از برجسته‌ترین افرادی بود که قربانی اقدامات و تصفیه‌های عجیب صدرالدین شریعتی در دانشکده حقوق دانشگاه علامه شد. وی حدود هفت سال پیش توسط شریعتی و البته به صورت غیرمستقیم با حکمی که توسط دانشجوی خود امضا شده بود، بدون دلیل موجه از دانشگاه علامه اخراج شد.

این استاد دانشگاه اکنون چند سالی است که تنها حاشیه‌ای که دارد «حاشیه امنیت» است و در حال فعالیت علمی و تدریس در دانشگاه علامه طباطبائی است. با این حال در روزهای اخیر روزنامه قانون در یک اشتباه سهوی اسم وی را به عنوان استادی که در زمان ریاست جدید دانشگاه نتوانسته به دانشگاه بازگردد مطرح کرده و از این رو حاشیه‌هایی برای دکتر حسین سلیمی، رئیس دانشگاه، خود دانشگاه علامه طباطبائی و شخص دکتر محمد شریف ایجاد کرده بود.

متن تحلیل این روزنامه بدین شرح بود: « اساتید بسیاری که در دوران شریعتی از دانشگاه به بهانه‌هایی مانند پایان قرارداد، حذف شدند دیگر امکان بازگشت به دانشگاه را نیافتند. استاداني چون دکتر شریف، دکتر پیران و دکتر توفیق و دکتر اعزازی که در زمان دولت احمدی‌نژاد از دانشگاه علامه تعدیل شده بودند تاکنون نیز به دانشگاه دعوت نشده اند».

هر چند در متن فوق راه برای سوال درباره سرنوشت اسامی مطرح شده باز است و از جمله سوالات مهم است. اما در این میان، دکتر محمد شریف که همواره به مانند نام خانوادگی خود عمل کرده است با حسن نیت و نجابت خاص خود از ارائه هرگونه پاسخی به مطلب درج شده در روزنامه مذکور خودداری کرد. با این حال با اصرار ما وی توضیحاتی درباره وضعیت خود ارائه کرده است و در آن متذکر شده است که با حکم دیوان عدالت اداری و تسریع آن توسط ریاست دانشگاه علامه طباطبائی مدت‌هاست به کرسی خود در دانشگاه بازگشته است که در ادامه می‌خوانید؛

«با توجه به اینکه مجادلات راجع به تصدی وزارت علوم و اشخاصی که توانایی و شایستگی لازم درباره‌شان می‌توان سراغ داشت، اینجانب بنا داشتم از اظهار نظر در مورد تدبیر و خرد آقای دکتر سلیمی پرهیز کنم زیرا چه بسا نگرش اینجانب هر چه که باشد علیه ایشان مورد استناد قرار گیرد.

باید متذکر شوم اساسا تکلیف اشخاصی مثل بنده با ریاست سابق دانشگاه روشن است. لیکن با آقای دکتر سلیمی به لحاظ پیشینه همکاری، خیر. به همین دلیل همواره سعی کردم ولو در امور ذاتاً اداری به ایشان به عنوان رئیس دانشگاه کمتر رجوع کنم.

با اینکه تصورم بر این است که این امر با تمایل ایشان همسویی ندارد و راغب به سکوت و انفعال اینجانب است، گویا روزنامه قانون مورخ دوشنبه 27 شهریور 96 با درج مطالب کذب در مورد عدم بازگشت اینجانب به دانشگاه من غیر حق، متعرض شایستگی و تدبیر ایشان شده است.

لذا به ناچار و نه با طیب خاطر امور واقعه را در میان می نهم؛

1.در وضعیتی که پیش‌دفاع رساله دکترای اینجانب در دوره تصدی ریاست سابق دانشگاه برگزار شده بود و نظر هیئت ژوری بر این بود حداکثر تا یک ماه بعد جلسه دفاع برقرار شود، یک‌باره ابلاغیه محرومیت از تحصیل به بنده ابلاغ شد. این واقعه طرح دعوا  علیه دانشگاه در دیوان عدالت اداری را فراراه اینجانب قرار داد. لیکن پس از تصدی ریاست دانشگاه توسط آقای سلیمی ایشان بدون کوچکترین تامل و تردید بلافاصله با انجام امر دفاع رساله اینجانب موافقت کردند و مدت اندکی بعد جلسه دفاع برگزار شد. من نیز دادخواست خود را از دیوان مسترد نمودم.

2.مدت اندکی پس از محرومیت از تحصیل از دانشگاه اخراج شدم. پرونده‌ای که در این خصوص علیه دانشگاه به خواسته «ابطال ابلاغ اخراج» در دیوان عدالت اداری گشودم منجر به صدور رای بدوی علیه دانشگاه مبنی بر غیر قانونی بودن اخراج و الزام دانشگاه به اعاده اینجانب به کرسی تدریس گردید. این دادنامه به لحاظ فقدان قطعیت می توانست با اعتراض دانشگاه مواجه شود که با نظر آقای دکتر سلیمی اعتراض به آن صورت نگرفت. هر چند حکم صادره به نفع اینجانب بر اساس رویه دیوان عدالت اداری در موارد مشابه بود و علی‌القاعده و با ظن قریب به یقین تایید می‌شد. لیکن اعتراض احتمالی دانشگاه بازگشت اینجانب را با تاخیر مواجه می‌کرد  لذا این دادنامه بلافاصله به اجرا درآمد و اینجانب به دانشگاه برگشتم.

فارغ از موارد فوق، واقعه امر این است که ریاست دانشگاه علامه طباطبائی در پرمخاطره‌ترین دوره حیات خود به آقای دکتر سلیمی سپرده شد و دانشگاه در این دوره پرتلاطم در پرتو توانایی و تدبیر ایشان به آرامش و ثبات و پس از آن به ارتقای علمی دست یافت. در وضعیتی که مملکت ما در منطقه وخیم خاورمیانه از هرسو در معرض سنگ فتنه است متحیرم که چرا مدیری که سنگری ستبر در برابر این سنگ‌هاست و ثابت شده که مدیر محیط پیرامونی است اینگونه تخریب می‌شود.»

دکتر محمد شریف

عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی