نوروز و سیاست زندگی

عطنا - نوروز را هر چه معنا کنیم یک دلالت مهم دارد و آن یادآوری زندگی است. در این معنا نوروز یعنی زنده باد زندگی. در میان مفاهیم و واژگان جامعه شناختی، نوروز بیشترین قرابت را با«سیاست زندگی»  دارد.

سیاست زندگی یعنی سیاستِ تصمیم گیری ها و انتخاب های مربوط به زندگی هر روزه. ما هر روزه در معرض تصمیم ها و انتخاب های مختلف هستیم و تدابیر لازم برای تحقق خویش به کار می گیریم. از این منظر نوروز دقیقاً به ما می‌گوید زندگی فراموش نشود. اینکه  مردم برای جشن ها و اعیاد مختلف (ملی و مذهبی) اهمیت زیادی قائل اند نشانه آن است که دغدغه ها و اندیشه آنان به سوی مواردی در حیات فردی و اجتماعی است که زندگی را مستقیماً هدف قرار می‌دهد. این نشانه مهمی برای دولت ها و سیاست گذاران است.

همانطور که هر سال با آغاز نوروز به صورت فردی در خلوت خود «حدیث نفس» می گوییم تا ببینیم در سالی که گذشت چه کرده ایم هم با خویش هم با جامعه و اطرافمان. چه میزان زندگی خود و دیگران را پاس داشته ایم؟ آیا اصلا به پاسداشت زندگی اندیشیده ایم؟ و سوالاتی از این قبیل. دولتمردان و سیاست گذاران نیز می بایست چنین پرسشی از خود بکنند. تصمیمات و اقدامات شان بر سرور و نشاط در حیات فردی و جمعی افزوده است یا کاهش آن را در پی داشته است. نوروز یادآوری زندگی و تامل و بازاندیشی در آن است.

 جشن ها پاسداشت زندگی اند چراکه ملازم اند با دید و بازدید، صله رحم، خرید و رونق اقتصاد، جنب و جوش، سرور و شادمانی و.... نگاهی گذرا به فرهنگ و جامعه ایرانی گویای وجود نمونه های فراوان از اعیاد، جشن ها (جشن های میلاد، مبعث، نوروز) و مناسبت هاست که جملگی یادآور ارزش زیستن و تداوم حیات جمعی اند. ما ایرانیان نوروز را جشن می‌گیریم چون امکان حیاتِ دوباره یافته ایم. پس نسبتی بین جشن و سرور و حیاتِ دوباره برقرار است؛ ما زندگی را جشن می گیریم و نمی گذاریم به ورطه فراموشی سپرده شود. اگر زندگیِ دوباره جشن و سرور می خواهد پس لاجرم شادی و سرور عنصر اساسی حیات انسانی است. بدون آن، زندگی صرفاً زیستی کسالت بار خواهد بود. حیات شایستة سرور است و سرور تداوم بخش حیات.

در هر نوشدنی عنصری از ماندگاری نیز وجود دارد. سنت ماندگار می‌شود اما در عین حال تغییر هم به همراه می آورد. گویی برای ماندن می بایست تغییر کرد. برای تداوم باید دوباره از نو خلق شد. نوروز می ماند در عین اینکه تازگی می آفریند؛ امکان های جدید، زندگی های نو، مناسبات تازه، قدرت بخشی به حیات جمعی و.... تمامی اعیاد و جشن ها چنین خصلتی دارند و رمز ماندگاری شان نیز در همین است. آنها زندگی می بخشند. کلام آخر اینکه جشن ها و اعیاد نشانه ای مهم برای افزودن به ارزش زندگی مردمان است؛ کاری که هر دو جامعه و دولت وظیفه مهمی در قبال آن دارند. امید است زندگی همگان در مسیر افزودن بر ارزشِ خویش، جامعه و دیگران قرار گیرد. سال نو مبارک.

عطنا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

اینستاگرام                                              تلگرام