رئیس انجمن مددکاری ایران با اشاره به اینکه اگر سیاستگذاران نتوانند در زمینه سالمندی تمهیدات لازم را انجام دهند، قطعاً در آینده سالمندی برای جامعه بحران ایجاد میشود، اظهار کرد: در عرصههای مختلف باید بستر را برای مشارکت سالمندان فراهم کنیم تا بدون وابستگی، استقلال لازم را داشته باشند.
به گزارش عطنا، دکتر سیدحسن موسویچلک، رئیس انجمن مددکاری ایران و مشاور رئیس سازمان بهزیستی کشور، 9 مهرماه در نشست تخصصی «سیاستگذاریهای اجتماعی در حوزه سالمندی» (گزارش تصویری) در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، گفت: خود سیاستگذاری، مداخله عامدانه دولتها برای بهبود شرایط است.
وی با اشاره به اینکه ما در حوزه اجتماعی بهطور خاص در حوزه سالمندی سیاستگذار خوبی نبودیم، افزود: اینکه نشانههایی که حاکمیت باید دخالت میکرد ما این نشانهها را ندیدیم؛ برای مدیریت شرایط باید چه سیاستهای اتخاذ شود؟ ما در حوزه سیاستگذاری، سیاستمداران هوشمندی نداریم و نداشتیم؛ مشکل ما همین است که نشانهها و تغییرات و روند جمعیت را ندیدیم و تنها افزایش امید به زندگی را دیدیم که نسبت به پیامدهای آنهم بیتوجه بودیم.
موسوی با بیان اینکه نه به شرایط موجود توجه کرده و نه نگاه به آینده داشتیم، بیان کرد: سیاستگذار خوبی نبودیم؛ تمامی کشورهایی که در توسعه همهجانبهشان موفق بودهاند، پنجره جمعیتی را تبدیل به یک فرصت کردند اما ما هیچ برنامهای برای استفاده از پنجره جمعیتی نداریم.
وی افزود: همین سیاستهای محدودی هم که داریم خود سازمان بهزیستی، کمیته امداد خمینی(ره)، دولت و مجلس ما سیاست مرکز را بهجای سیاست مبتنی بر جامعه، ترویج میکردند. ضمنآنکه ما سیاستگذاری را خوب نشناختیم؛ دانش سیاستگذاری الزامات خاص خودش را دارد.
رئیس انجمن مددکاری ایران با تأکید بر اینکه امنیت روانی برای بعد از بازنشستگی وجود ندارد، اظهار کرد: سالمندی را بحران نمیدانم، بحران درجایی است که ما تدبیر نکردیم. اگر ما یک تحلیل درست داشته باشیم، میبینیم سیاستهایی که تا به امروز انجام دادیم مبتنی بر جمعیت بالای ۶۰ سال بوده و این نشان میدهد که ما با این منابع و ظرفیتها، سیاستگذار خوبی نیستیم؛ با این فضای بیتفاوتی و تغییری که در ساختار خانواده ایجاد شده امروز نگران رها شدن سالمندان در خیابانها هستیم و در آینده این بحران اصطلاحاً بیشتر یقه جامعه را خواهد گرفت.
وی افزود: واقعیتی است که باید بپذیریم این است که اگر سیاستگذاران نتوانند در این زمینه تمهیدات لازم را انجام دهند، قطعاً در آینده سالمندی برای جامعه بحران ایجاد خواهد شد و نظام مراقبت بهداشتی و درمانی و صندوقهای بیمه پاسخگوی این وضعیت نخواهند بود.
موسوی با بیان اینکه نقشه جامع علمی کاربردی هیچ کمکی به مدیریت علمی کشور در حوزه سالمندی نخواهد کرد، گفت: یکی از محورهای آینده ما موضوع حمایتهای اجتماعی و ابعاد اجتماعی سالمندی است که سالمندی را سربار قلمداد نکند؛ حذف سالمندان از تقویم زندگی امکانپذیر نیست؛ در عرصههای مختلف باید بستر را برای مشارکت سالمندان فراهم کنیم تا استقلال داشته باشند نه وابستگی؛ نظام تأمین اجتماعی نیز مبتنی بر وابستگی است.
وی ادامه داد: وقتی به یک زن سرپرست خانوار ۱۶۰ هزار تومان پرداخت میکنید آیا ما میتوانیم با این مبلغ، نظام حمایت اجتماعی را که بهنوعی امنیت خاطر برای سالمند داشته باشد، ایجاد کنیم.
رئیس انجمن مددکاری ایران تصریح کرد: سیاستگذاریهای ما باید کمک کند که نظامهای رفاه و تأمین اجتماعی بهطور خاص در حوزه سالمندی چهار ویژگی فراگیری، جامعیت، کفایت و پایداری که درنهایت اثربخشی است را داشته باشد.
موسوی در پایان با اشاره به اینکه نظام تأمین اجتماعی متکی بر وابستگی و چسبندگی است، گفت: با این نوع سیاستگذاری که انجام میدهیم و تا الان هم انجام دادهایم حتی آنچه در قانون برنامه ششم توسعه نیز آمده است، هیچکدام آن تحقق پیدا نخواهد کرد و خواهش میکنم در همایش ملی سالمندی در ایران، تمرکز روی چالشها و فرصتهای سیاستگذاری باشد چراکه معمولاً استراتژی و نقشه راه درستی را تعیین نمیکنیم.