چگونه یک بیماری همه گیر رفتار ما را تغییر داده است؟

عطنا - در طول همه‌گیری کووید-19، محدودیت‌های اجتماعی و ترس‌های بهداشتی باعث ایجاد تغییراتی در رفتار و ارتباطات شد.اما آیا این تغییرات دائمی شده اند؟ در اینجا، ما بررسی می‌کنیم که چگونه و چرا یک بیماری همه‌گیر ممکن است نحوه رفتار و تعامل ما را تغییر داده باشد.ما همچنین با سه کارشناس برای بینش در مورد این پدیده اجتماعی در حال ظهور صحبت کردیم.

کووید-19، با تمام گونه های ویروسی که باعث آن می شود، بدون شک بر مردم سراسر جهان تأثیر گذاشته است.  خود این بیماری یا استرس، عدم اطمینان و ترسی که ایجاد کرده است، بیشتر مردم را به نوعی تحت تأثیر قرار داده است.با این حال، علیرغم تأثیرات فوری شناخته شده آن، تأثیر پایدار این همه گیری بر جامعه به طور کامل درک نشده است. دکتر میرلا لوفتوس، مدیر پزشکی در نیوپورت بهداشت و درمان، گفت: این بیماری همه گیر تأثیر بسیار واقعی و بسیار شخصی بر زندگی مردم داشته است. چه بسا فردی که شخصاً بیمار بود، کسی را که دوستش داشت به دلیل کووید-19 از دست داد، شغل خود را از دست داد یا «فقط» با دستورات منزوی ماندن در خانه و وحشت جهانی دست و پنجه نرم کرد، هر یک از ما به‌طور متفاوتی و عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفتیم.»

طبق تحقیقات، از خرید، کار، و مدرسه گرفته تا مسافرت و سرگرمی - همه‌گیری، نحوه گذر از زندگی روزمره مردم را تغییر داده است. علاوه بر این، وضعیتی از عدم قطعیت چند برابر ترس اقتصادی و فرهنگی ایجاد کرده است.اما آیا این در درازمدت رفتار و ارتباطات کلی انسان را تغییر داده است؟ و اگر چنین است، چگونه جامعه  شروع به بهبود این تغییرات می کند؟

چگونه و چرا بیماری همه گیر بر رفتارها تأثیر گذاشت؟

تحقیقات نشان می‌دهد که واکنش‌های عمومی به بیماری‌های گسترده از زمان مرگ سیاه، در قرن چهاردهم، عمدتاً بدون تغییر باقی مانده است. علاوه بر این، همه‌گیری‌های قبلی نیز باعث تحولات قابل توجه و تغییرات گسترده در ساختارهای اجتماعی و اجتماعی-اقتصادی شده است.

پروفسور مارینا بلووشتین، استاد و رئیس انجمن بین المللی روانشناسی فردی در دانشگاه آدلر، گفت: "در درک اینکه مردم چگونه به یک موقعیت استرس زا واکنش نشان می دهند، خواه این موقعیت برای یک فرد، یک گروه منحصر به فرد باشد،یا منجر به واکنشی انبوه ناشی از استرس شود،یک اندازه مناسب برای همه وجود ندارد. ما بر امواج همه‌گیری غلبه کرده‌ایم - با ورود به آن در سال 2020، در میان  اثرات مداوم آن در طی این 2 سال، و اکنون […] امیدواریم از آن خارج شویم. امواج اپیدمیولوژیک، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی واقعاً یک طوفان بزرگ هستند.

همانطور که "طوفان" ادامه دارد، مردم به طور طبیعی برای برآوردن خواسته های موقعیت یا محیط خود، رفتار انطباقی انجام می دهند. این می تواند تغییرات پایداری در نحوه ارتباط و رفتار افراد ایجاد کند.
 
انواع رفتارهای تحت تأثیر
 
رفتار فردی و چندوجهی است. درست مانند پاسخ به این بیماری همه گیر یک اندازه نیست، رفتار می تواند بسته به عوامل بسیاری متفاوت باشد. پروفسور بلووشتاین توضیح داد که "جنبه های مختلف رفتار وجود دارد: مولفه های انگیزشی، رفتاری و عاطفی."

به گفته دکتر لوفتوس، چندین رفتار کلیدی به دلیل همه‌گیری پدیدار شد. او خاطرنشان کرد: «برخی سلامت و تناسب اندام خود را در اولویت قرار دادند در حالی که برخی دیگر با توجه به جدیت دنیای اطراف ما از خوردن بیشتر و کمتر ورزش کردن نگران نبودند. از نظر ارتباطات، «برخی افراد با روی آوردن به تماس‌های ویدیویی با عزیزان و جلسات زوم برای کار خود را سازگار کردند، در حالی که برخی دیگر به انزوا رفتند».

همچنین جنبه ی رسمی موضوع در برابر جنبه ی فردی قرار داشت،دکتر لوفتوس گفت: «مسئولان به ما می‌گفتند برای امنیت خود رفتارهایمان را اصلاح کنیم، در حالی که برخی از افراد پیشنهادات/دستورات را زیر سؤال بردند و مردم دودسته شدند». در پایان روز، او افزود: «تجربه برای همه ما واقعاً متفاوت  اما در باطن آن مشابه بود. بسیاری از ما در آرزوی رسیدن و بازگشت به " وضعیت عادی" بودیم." با گذشت زمان، این رفتارها ممکن است منجر به تغییرات مختلفی در نحوه ارتباط ما با کار، افراد دیگر و زندگی خود شده باشد.
 
تغییر به سمت کار از راه دور
 
رفتار در محل کار ممکن است تغییرات قابل توجهی را به دلیل محدودیت های اجتماعی مرتبط با بیماری همه گیر تجربه کرده باشد. مطالعه‌ای که بر روی کارمندان آلمان و سوئیس متمرکز شده است، نشان می‌دهد که کار از خانه - به ویژه اگر برای اولین بار تجربه شود - در طول همه‌گیری به شدت با تأثیر مثبت بر زندگی کاری مرتبط است.علاوه بر این، 60 درصد از افرادی که در حال حاضر به دلیل همه‌گیری از خانه کار می‌کنند، گزارش می‌دهند که مایلند پس از پایان همه‌گیری به این کار ادامه دهند.با این حال، تغییر به کار از راه دور ممکن است جنبه منفی داشته باشد.

پروفسور بلووشتاین در ادامه توضیح داد: «مردم در سرتاسر همه‌گیری - و تا به امروز - از طریق جلسات مجازی تجارت می‌کنند. در حالی که چیزی لیست را  از نظر تکمیلی و فنی بررسی می کند، […] افراد ممکن است هنوز احساس کنند که چیزی کاملاً درست نیست.  بخش گمشده  اغلب آن احساس تمامیت است – در میان تمام احساسی که انسانها دارند. این عناصر ممکن است برای اکثر کسانی که در خانه کار می کنند از بین رفته یا به طور قابل توجهی تغییر کنند.

تغییر عادات خرج کردن

محدودیت‌های اجتماعی و قفل‌ها نیز ممکن است منجر به تغییراتی در رفتار هزینه‌ها شده باشد. به عنوان مثال، دانشمندان در طول موج اول کووید-19، 3833 افراد 18 تا 64 ساله را در ایتالیا مورد بررسی قرار دادند.آنها متوجه افزایش هزینه ها و نیاز روانی به خرید محصولات ضروری و غیر ضروری شدند. علاوه بر این، اضطراب و ترس ناشی از COVID-19 ممکن است افراد را به خرید اقلام ضروری ترغیب کند، در حالی که افسردگی هزینه‌های مربوط به محصولات غیرضروری را پیش‌بینی می‌کرد.

با حرکت رو به جلو، این و سایر عادات خرج کردن ناشی از بیماری همه گیر ممکن است رفتار مصرف کننده را در درازمدت تغییر داده باشد. به عنوان مثال، طبق گفته پروفسور جی ژانگ، استاد بازاریابی، و هاروی سندرز، عضو مدیریت خرده فروشی در دانشکده بازرگانی رابرت اچ اسمیت در دانشگاه مریلند، مردم اکنون بیشتر به صورت آنلاین خرید می کنند. او در مصاحبه‌ای خاطرنشان می‌کند که آن‌ها همچنین اقلام اصلی بیشتری را به‌صورت عمده می‌خرند و روی گزینه‌های سرگرمی در خانه سرمایه‌گذاری می‌کنند.
 
ارتباطات تغییر می کند

محدودیت های اجتماعی مرتبط با بیماری همه گیر کووید-19 بسیاری از مردم را مجبور کرد تا نحوه برقراری ارتباط خود را تغییر دهند. به جای تعامل چهره به چهره، مردم از رسانه های اجتماعی و ارتباطات مبتنی بر متن برای برقراری ارتباط از طریق قفل های مختلف یا دستورات اقامت در خانه استفاده کردند. این ممکن است منجر به جابجایی اجتماعی یا جایگزینی تماس چهره به چهره با تعامل مجازی شده باشد.

JoLeann Trine، LCPC، یک مشاور حرفه ای بالینی دارای مجوز با Thriveworks در Aurora، IL، به MNT گفت:
مسلماً یکی از بزرگترین تغییرات مربوط به تعاملات اجتماعی است. ناگهان انبوهی از مردم از خانه کار می‌کردند، در کلاس آنلاین شرکت می‌کردند و از معاشرت با افراد خارج از خانه یا حباب تأیید شده اجتناب می‌کردند. همانطور که مردم با قالب جدید زندگی خود سازگار شدند، نحوه ارتباط و رفتار آنها تغییر کرد.

با این حال، تحقیق با بررسی تأثیر رسانه‌های اجتماعی و رفاه نشان داد که روند نزولی در تعاملات چهره به چهره سال‌هاست که در حال توسعه است. دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که اگرچه استفاده از تلفن همراه و رسانه‌های اجتماعی در حال افزایش است، اما شواهد موجود نشان نمی‌دهد که این گوشی جایگزین تعامل چهره به چهره شده است. در عوض، رسانه‌های اجتماعی ممکن است شکاف را پر کنند زمانی که تعاملات چهره به چهره از بین برود - که در طول همه‌گیری وجود داشت.

بهبود نگرش نسبت به سلامت روان

از آنجایی که همه‌گیری COVID-19 طوفانی کامل از اضطراب و عدم اطمینان ایجاد کرده است، تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان جهانی داشته است. همچنین باعث نگرانی‌های سلامت روانی جدیدی شده است، از جمله سندرم اضطراب COVID-19 و اختلال غذا خوردن مرتبط با بیماری همه‌گیر. 

دکتر لوفتوس توضیح داد که «به گفته منبع معتبر WHOT [سازمان بهداشت جهانی]، در نهایت، سلامت روان به شدت تحت تأثیر قرار گرفت، همانطور که با افزایش 25 درصدی در شیوع اضطراب و افسردگی در سراسر جهان ثابت شد.» او افزود: «اختلالات خوردن در نوجوانان نیز طبق مطالعات متعدد و همچنین مصرف مواد 25 درصد افزایش یافته است.

با این حال، برخی تغییرات مثبت ممکن است رخ داده باشد. بر اساس یک مقاله UN Chronicle ، تأثیرات روانی منفی همه‌گیری ممکن است باعث آگاهی بیشتر در مورد سلامت روان، وضعیت‌های بهداشت روانی بی‌اهمیت شده، و گزینه‌های درمانی - از جمله سلامت از راه دور- افزایش یافته باشد. با این حال، آنها فرض می کنند که رسانه های اجتماعی ممکن است جایگزین رسانه های دیگر و زمان صرف شده برای کارهای خانگی و کاری شوند.

تغییر گفتار و زبان

به گفته محققان دانشگاه ایالتی میشیگان، از نظر تاریخی، حوادث و بلایای مهم به وضوح بر زبان و گفتار تأثیر گذاشته است. در طول همه‌گیری کووید-19، تغییرات زبان ممکن است شامل افزودن واژه‌های جدید مرتبط با بیماری همه‌گیر باشد.

به عنوان مثال، کلمات و عبارات عامیانه، از جمله "رونا" که مخفف "کرونا ویروس" است، "doomscrolling" که به پیمایش اجباری در تاپیک های رسانه های اجتماعی حاوی اخبار منفی اشاره دارد، و "خستگی زوم" (ناشی از شرکت در نشست های مجازی) معمولاً در مکالمات معمولی استفاده می شود. برای بررسی تأثیرات احتمالی COVID-19 بر زبان، محققان آزمایشگاه زبان‌شناسی اجتماعی دانشگاه ایالتی میشیگان در حال حاضر در حال جمع‌آوری گفتار ضبط‌شده ساکنان میشیگان از طریق پروژه MI Diaries هستند. آنها امیدوارند تغییرات گفتاری مرتبط با بیماری همه گیر را ردیابی و مستند کنند.
 
خشونت

بر اساس شواهد روایت شده، این بیماری همه‌گیر ممکن است با کمک به افزایش بی ادبی و خشونت در رفتار تأثیر منفی بگذارد، که ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض استرس مزمن و چرخه خبری اضطراب‌آور رخ داده باشد.

متخصصان مراقبت های بهداشتی نیز گزارش کرده اند که خشونت را تجربه کرده اند. بر اساس یک تجزیه و تحلیل با استفاده از داده‌های بازیابی شده از یک نظرسنجی آنلاین، 45.7 درصد از پرستاران شرکت‌کننده گزارش دادند که نسبت به قبل از همه‌گیری بی‌رحمانه‌تر بوده‌اند. کاهش زمان صرف شده در کنار دیگران نیز ممکن است به این وضعیت کمک کرده باشد. تراین پیشنهاد کرد که «اگرچه فرصت‌های گفتگوی کوچک به دلیل COVID-19 کاهش یافت، نیاز به ارتباطات مختصر و واضح افزایش یافت.»

او همچنین توضیح داد که «تمرین گاه به گاه مهارت‌های اجتماعی به شدت کاهش یافته است، که با تعداد زیادی از پست‌های در حال گردشی که باعث تمسخر فراموشی نحوه معاشرت کردن می‌شد و پس از برداشته شدن محدودیت‌ها آشکار شد.»
 
نگاه به آینده

اینکه آیا تغییرات مرتبط با بیماری همه گیر در رفتار و ارتباطات همچنان پابرجاست یا نه هنوز مشخص نشده است. علاوه بر این، با بهبود و تعدیل جامعه، برخی تغییرات ممکن است به هنجارهای جدید اجتماعی تبدیل شوند در حالی که برخی دیگر ممکن است محو شوند. با این حال، همه تغییرات را نمی توان منفی در نظر گرفت.

در حرکت رو به جلو، دکتر لوفتوس موارد زیر را پیشنهاد کرد: “شاید اکنون اولویت بیشتری برای تعاملات حضوری و روابط خود با دیگران، حضور در فضای باز برای ورزش و فعالیت و احساس رهایی از نگرانی دائمی قرار دهیم. تصدیق آنچه از سر گذرانده ایم و رشد و یادگیری از آن تجربه بهترین نتیجه خواهد بود."

پروفسور Bluvshtein تاکید کرد که حتی اگر همه‌گیری به وضوح تلفات زیادی را بر بسیاری از ما وارد کرد: "هیچ چیز کاملا غیر قابل برگشت نیست. ما خوب خواهیم بود - همه می توانند خوب باشند و خوب کار کنند - اما باید به خودمان زمان و فضا بدهیم تا به آنجا برسیم. [...] آشنایی مجدد [با] واقعیتی جدید به زمان نیاز دارد. آنچه در طول همه‌گیری دیدیم، نیاز به بازگشت به حالت قبل بود، «بازگشت به حالت عادی»، اما در واقعیت، نیازی به بازگشت نداریم. تکامل انسان ما را به حرکت به جلو و نه به عقب ترغیب می کند.

او پیشنهاد کرد که مردم یک شانس منحصر به فرد برای موفق شدن در این تجربه دارند "عاقلانه تر، مهربان تر، و احساس می کنند که زندگی ارزشمند است، و باید از آن محافظت کرد، گرامی داشت و با دیگران لذت برد."پروفسور Bluvshtein گفت: این فقط یک روزنه ی امید نیست - یک موقعیت امیدوارکننده است.

عطنا را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:

اینستاگرام                                              تلگرام