«اراده جمعی» و «اعتماد اجتماعی» درهای خروج از کرونا

دکتر رضا خیرالدین در «نشست تا‌ب‌آوری شهری و اپیدمی کرونا» گفت: ویژگی بحران کرونا این است که بحرانی تعارض‌گونه است و راه‌حل‌های متناقضی دارد؛ از یک طرف تاکید بر فاصله‌گذاری شده است و از طرف دیگر جامعه ایرانی همواره در مواقع بحران از طریق اراده جمعی بر بحران غلبه کرده است. در عین حال که بحث اعتماد اجتماعی ارتباط بین حکمروایی و حاکمیت با جامعه است و اگر همکاری جمعی و جامعه نباشد در واقع راه‌حل جامعی وجود ندارد.

به گزارش عطنا، نشست «تا‌ب‌آوری شهری و اپیدمی کرونا» به مناسبت هفته پژوهش، به همت دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه‌طباطبایی، شنبه، 15 آذرماه به‌صورت برخط برگزار شد.

در این نشست دکتر خلیل حاجی‌پور، عضو هیئت علمی‌شهرسازی دانشگاه شیراز، دکتر محمد شیخی، دانشیار برنامه‌ریزی اجتماعی دانشگاه علامه‌طباطبایی، دکتر رضا خیرالدین، دانشیار شهرسازی دانشگاه علم و صنعت، دکتر مجتبی رفیعیان، دانشیار شهرسازي دانشگاه تربیت مدرس، دکتر ناصر برک‌پور، دانشیار شهرسازی دانشگاه هنر، دکتر فرزانه ساسانپور دانشیار جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه خوارزمی، دکتر مائده هدایتی‌فرد، دانش‌آموختۀ دکتری شهرسازی دانشگاه علم و صنعت و دکتر غلامرضا لطیفی، دانشیار ‌برنامه‌ریزی اجتماعی دانشگاه علامه‌طباطبایی به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند.

دکتر رضا خیرالدین، دانشیار شهرسازی دانشگاه علم و صنعت گفت: «بحران کرونا اگرچه یک مسئله بهداشتی و پزشکی و به نوعی بیماری بود ولی این بحث‌ها نشان داد که ما همه به این موضوع واقف هستیم که پیامدها و راه‌حل‌های آن بیش از آن که موضوعات کلیشه‌ای و بهداشتی باشد مسائل اجتماعی است.

و مفاهیمی مثل حکمروایی، نهادسازی مناسب، مشارکت، جامعه محلی، مدیریت ‌برنامه‌ریزی، زیرساخت‌ها و آینده‌نگری در آن اهمیت پیدا می‌کند.

واقعیت این است که اگر شهرهای ما تاب‌آور نباشند در مقابل این بحران‌ها به شدت آسیب می‌بینند. شهرهای ما باید برای مقابله با بحران‌های مختلف آماده باشند و این از طریق تا‌ب‌آوری است که مفهوم مهمی در حوزه برنامه‌ریزی شهری است.

ویژگی بحران کرونا این است که بحرانی تعارض‌گونه است، از یک طرف تاکید بر فاصله‌گذاری شده است و راه‌حل را در این می‌داند و از طرف دیگر جامعه ایرانی در مواقع بحران از طریق اراده جمعی بر بحران غلبه کرده است و اینجا یک تناقض وجود دارد در عین حال که بحث اعتماد اجتماعی ارتباط بین حکمروایی و حاکمیت با جامعه موضوعات مهم نیست که ما متوجه شدیم که اگر همکاری جمعی و جامعه نباشد در واقع راه‌حل جامعی وجود ندارد».