هنرمندی که به سرطان هم خندید

حسین محب اهری از بازیگران باسابقه سینما، تئاتر و تلویزیون بود و حتی با وجود بیماری، بر صحنه تئاتر به ایفای نقش می‌پرداخت. دست تقدیر اجازه نداد که حسین محب‌اهری نقش خود را در سریال «۸۷ متر» به کارگردانی کیانوش عیاری به اتمام برساند.

حسین محب اهری بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان از دنیا رفت. وی از جمله هنرمندانی بود که در طول ۶۷ سال زندگی هنری و شخصی خود همیشه از حاشیه به دور بود و همیشه اخلاق حرفه ای را سرلوحه خود قرار می‌داد. او حتی از اولین روزهای درگیری با بیماری سرطان غدد لنفاوی تا همین روزهای پایانی زندگی‌اش هم همین طور زندگی کرد.

محب‌اهری: فرهنگ و هنر ما در طول این چهل‌سال انقلاب اسلامی نتیجه پرباری داشته است
محب‌اهری در آخرین گفت و گوی خود با تسنیم  با ابراز اینکه فرهنگ و هنر ما در طول این چهل‌سال انقلاب اسلامی نتیجه پرباری داشته است، گفت: درباره مقوله‌ای مثل فرهنگ و تئاتر در این چهل‌سال ما کارگردانان تلویزیون، سینما و تئاتر داریم که آثار اعجاب‌انگیزی دارند. در زمینه تئاتر کارگردانانی داریم به‌شدت قابل احترامند. این‌ها همان‌هایی هستند طی این سال‌ها به‌اصطلاح بذرهایی که ریخته‌اند نتیجه آن بذرها به امثال “کوهستانی‌ها” می‌رسد. در سینما شاهد چند تن از این بذرها بوده‌ام و در زمینه تلویزیون هم قابل توجه است. این‌ها همه نتیجه این نوع سرمایه‌گذاری “تو نیکی کن و در دجله انداز” است که پدید آمده است. در نتیجه این چهل‌سال تلاش فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی نتیجه پرباری داشته و نباید این پیشرفت‌ها را فراموش کنیم.

روایت محب‌اهری از ۸ سال خبرنگاریش
حسین محب اهری همچنین می‌گفت: ۸ سال در ایرنا کار خبری کرده است، اتفاقی آگهی جذب خبرنگار را دیدم. رفتم و ثبت‌نام کردم. آن زمان گروه فرهنگی ایرنا می‌خواست از گروه اجتماعی جدا شود. یک دوره آموزشی گذاشتند و بهترین استادان روزنامه‌نگاری آموزش می‌دادند. روزی یکی از استادها گفت هرکس یک خبر تهیه کند تا روی تلکس بگذاریم و بعد ببینیم کدام خبر در روزنامه‌ها چاپ می‌شود، خبر من صفحه اول روزنامه کیهان چاپ شد! می‌دانید خبر چه بود، آماری از تمام کارهای فرهنگی دولت در آن سال را تهیه کرده بودم. هشت سال در ایرنا کار خبرنگاری کردم، مدتی مدیر اخبار هنری شدم اما هیچوقت خودم را خیلی جدی نگرفتم. بعضی اوقات فکر می‌کنم من خبرنگاری را هم بازی کردم. اگر مثل برخی از آدم‌ها خودم را جدی می‌گرفتم، اگر به این چیزها دقت می‌کردم، الان گران‌ترین بازیگر این مملکت بودم.

قطب‌الدین صادقی:«عزت نفس» ویژگی محب‌اهری بود
قطب‌الدین صادقی با اشاره به ویژگی‌های زنده یاد حسین محب‌اهری عنوان کرد این هنرمند سرزنده علاوه‌بر خلاقیت، عزت نفس بالایی داشت. این کارگردان تئاتر تصریح کرد: محب اهری مثل همه آدم‌ها در زندگی مشکلات خانوادگی، مالی و کاری داشت اما جالب است هنگامی که به این مشکلات، مساله بیماری‌اش نیز اضافه شد ذره ای از تلاشش کم نکرد. به یاد ندارم از جایی کمک خواسته باشد بلکه این دیگر دوستان بودند که تلاش می‌کردند در مسیر دشواری که دارد دست خالی نباشد و او را همراهی کنند.صادقی با اشاره به شخصیت دوست داشتنی محب اهری بیان کرد: وقتی ماحصل ویژگی‌های محب‌اهری را کنار هم می‌گذاریم، متوجه می‌شویم او علاوه‌بر روحیه انسانی، شاد و خلاق خود، عزت نفس زیادی نیز داشت که اگر این همه ویژگی در یک فرد جمع شود، کولاک می‌کند.

داودی: پُر کردن جای «محب اهری» چقدر سخت می‌شود
ابوالحسن داودی با ابراز تاسف از درگذشت حسین محب‌اهری گفت: او از نسلی بود که خیلی زیادتر از حد ظرفیتش تلاش می‌کرد و خیلی مواقع این تلاش‌ها به آن جایی نرسید که باید می‌رسید. این فیلمسازگفت: وقتی آدم‌هایی مثل محب‌اهری از دایره خارج می‌شوند تازه متوجه می‌شویم که پُر کردن جای‌شان و جای نقش‌هایی که می‌توانست ایفا کند با آدم هایی که مایه و تجربه و ظرفیت کاری آنها را ندارند، چقدر سخت می‌شود.

علیرضا خمسه: «محب‌اهری»عاشق ماندن بود
علیرضا خمسه در پی درگذشت حسین محب‌اهری نوشت: او عاشق ماندن بود و برای ادامه حیاتش از هیچ تلاشی فرونگذاشت. انتخاب بازیگری برای او بیانگر عطش روح و جانش برای زیستن چندباره زندگی بود و به تعداد نقش‌هایی که ایفا کرد طعم زندگی‌های متفاوتی را چشید. علیرضا خمسه درباره‌ همکاری‌اش با حسین محب اهری به ایسنا یادآور شد: سال ۱۳۵۴ با حسین محب اهری در کارگاه نمایش دوره آموزش بازیگری دیدیم و در همین کارگاه بود که با او آشنا شدم. این کارگاه متعلق به تلویزیون ملی ایران بود و استادانی مثل سوسن تسلیمی، پرویز پرستویی، سیاوش طهمورث، فردوس کاویانی معلمان بازیگری ما بودند. در این کارگاه افراد دیگری هم حضور داشتند که بعدها به ستاره‌های سینما و تئاتر تبدیل شدند. دوستی من و آقای محب‌اهری از همان زمان شروع شد و سپس ادامه پیدا کرد و در فیلم‌های زیادی با هم همبازی شدیم؛ یکی از آن‌ها «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» به کارگردانی ابوالحسن داوودی بود که فیلم خوبی هم شد.او همچنین توضیح داد: ما در حوزه تئاتر هم همکاری‌هایی با هم داشتیم و در تئاتری به نام «مرد نیک» که چند اجرایی در  تهران و دوبی داشت با هم همبازی شدیم. کارگردان این کار آقای امیر دژکام بود، علاوه بر آن در یکی از اپیزودهای سریال‌های «پایتخت» و «بیمار استاندارد» نیز با هم همبازی شدیم.

مروری بر زندگی‌نامه و خاطراتی که او برای هنر ایران اسلامی به‌یادگار گذاشت:
حسین محب اهری  از بازیگران باسابقه سینما، تئاتر و تلویزیون بود و حتی با وجود بیماری، بر صحنه تئاتر به ایفای نقش می‌پرداخت.او در چند سال گذشته در دو نمایش «خاله‌ مرجان و خروس»، «کلوچه دارچینی»، «خسیس» به کارگردانی مریم کاظمی به ایفای نقش پرداخت.«مبصر پنج ساله کلاس» از مجموعه های تلویزیونی ماندگار حسین محب اهری است.آن‌طور که در دانشنامه سینمای ایران آمده است؛ او فارغ التحصیل رشته ادبیات فارسی از مدرسه عالی ادبیات و زبان‌های خارجی (۱۳۵۸) بود و  دوره بازیگری را در کارگاه نمایش (۱۳۵۳) گذراند و فعالیتش در تئاتر نیز در همان سال آغاز شد.شروع فعالیت محب اهری در سینما با بازی در فیلم «رابطه» (پوران درخشنده ۱۳۶۵) بود.
نمایش‌ها: اژدها، بازی قتل عام، بردار شدن حسین بن منصور حلاج، ساعت ششم، شاهزاده و گدا، شب جنایت کاران، پرواز بر فراز آشیانه فاخته، غارت و پیک نیک در جبهه. مجموعه‌های تلویزیونی: ماه پنهان است، سربداران، محله بهداشت، بوعلی سینا، طنزآوران، کوی عاشقان، جنگ کودکان و نوجوانان، هتل پرستاره‌، هزار برگ هزار رنگ، این خانه دور است، شاخه طوبی، ق. مثل قلقلک، شمایل، مسابقه تلاش، ماجراهای رونالد و همسرش و نابغه های قرن بیست و یکم.
فیلم‌های سینمایی: رابطه (پوران درخشنده ۱۳۶۵)، خارج از محدوده (رخشان بنی اعتماد ۱۳۶۶)، محموله (سیروس الوند ۱۳۶۶)، سالهای خاکستری (مهدی صباغ زاه ۱۳۶۷)، سفر جادویی (ابولحسن داودی ۱۳۶۹) دو فیلم با یک بلیط (داریوش فرهنگ ۱۳۶۹)، سیرک بزرگ (اکبر خواجوی ۱۳۷۰)، جیب برها به بهشت نمی روند (ابولحسن داودی ۱۳۷۰)، خوش خیال (مهران تاییدی ۱۳۷۱)، اتل متل توتوله (محمد جعفری ۱۳۷۱) من زمین را دوست دارم (ابوالحسن داودی ۱۳۷۲) روز فرشته (بهروز افخمی ۱۳۷۲) همسر (مهدی فخیم زاده ۱۳۷۲) کاکادو (تهمینه میلانی ۱۳۷۳) راه افتخار (داریوش فرهنگ ۱۳۷۳) آقای شانس (رحمان رضایی ۱۳۷۳)، عروس کاغذی (حجت الله سیفی ۱۳۷۴) و…. از جمله فیلم‌هایش بود.

محب‌اهری پیش از مرگ در سریال کیانوش عیاری درگذشت
این گزارش می‌افزاید، دست تقدیر اجازه نداد که حسین محب‌اهری نقش خود را در سریال «۸۷ متر» به کارگردانی کیانوش عیاری به اتمام برساند.کیانوش عیاری که این روزها سریال سریال «۸۷ متر» را برای شبکه یک سیما کارگردانی می‌کند، ضمن عرض تسلیت برای درگذشت زنده‌یاد حسین محب‌اهری درباره آخرین همکاری خود با این هنرمند، گفت: از حسین محب اهری برای همکاری با پروژه سریال «۸۷ متر» در نقش یک صحاف دعوت کرده بودیم.او ادامه داد: زنده‌یاد حسین محب‌اهری علی‌رغم دست و پنجه نرم کردن با یک بیماری سخت، اما پُرتوان و متعهدانه چند پلان در سریال هم بازی کرد، اما در حین ضبط یکی از پلان‌ها حالشان وخیم و روانه بیمارستان شد.عیاری یادآور شد: این نقش به حال و هوای روزهای آخر زندگی این انسان نیکو و هنرمند شریف و متعهد نزدیک بود و طبق فیلمنامه در پایان این پلان، صحاف فوت می‌کند، اما در حالی که نیمی از سکانس‌های محب اهری باقیمانده است دست تقدیر نقش این بازیگر را ناتمام گذاشت.مجموعه تلویزیونی «۸۷ متر» کاری از گروه فیلم و سریال شبکه یک سیما است که در ۴۰ قسمت ۴۵ دقیقه ای در سیما فیلم در دست تولید است و قرار است سال ۹۸ راهی آنتن شود.جالب است بدانید “محب‌اهری” فعال و کوشا حتی در دوران نقاهت از خودش آثار بزرگ و خاطره‌انگیزی را به‌جای گذاشته است. دست‌به‌نقدترین اثر او که در جشنواره فیلم فجر هم به‌نمایش درمی‌آید، “زهرمار” سیدجواد رضویان است. حالا بایستی فردا پشت کاروان بدرقه تشییع پیکرش با خودمان آن جمله همیشگی‌اش را تکرار کنیم: “من افتخار می‌کنم در خدمت هنر ایران بوده‌ام و به این خدمت می‌بالم”.